22 en 23 februari 2025:

Het is zover…..de vakantie is ten einde…dat wil zeggen we gaan onze terugreis beginnen. De wekker haalt ons uit onze slaap….voor ons gevoel is het nog heel vroeg, maar het is 6.30 uur dus eigenlijk meer een half uurtje eerder dan dan we normaal zelf wakker worden.
We pakken de laatste dingen in en ontbijten nog zoals elke dag….een goede bodem om de dag door te komen.

Tijd om uit te checken….dag stenen huis!

We rijden naar de verhuurder van ons huisje op wielen. Het is nog te doen op de weg, dus de verwachtte aankomsttijd is prima. We moeten nog wel tanken….en daar ging het bijna mis. Bij elk verhuurbedrijf ligt een benzinepomp in de buurt, maar hier niet. Dus we moesten een kwartier rijden terug om vervolgens datzelfde kwartier weer te rijden. Altijd gaat tanken snel….vandaag niet….de pompbediende ging op zijn gemak de ramen wassen en wilde ook nog het oliepeil controleren en het water….Neeee…..niet doen…we willen weg…..altijd gaat het goed met het betalen van met de creditcard….vandaag…..vond het apparaat het moeilijker….als dit maar geen voorteken is.

We komen aan bij de verhuurder en die hield wel van een praatje. Dus wij geven aan dat over een kwartier de Uber voor ons klaar staat en toen ging ze wat gas op de plank geven. Moeder Maria….je zou er bijna stress van krijgen…..

De Uber stond op de afgesproken tijd klaar en zoals voorspeld waren we op tijd op de luchthaven. We waren al ingecheckt, maar je moet dan toch opnieuw in de rij om de bagage in te leveren. Een enorme rij, maar he wij hebben vakantie…..alles afgewerkt…opnieuw in de rij bij de douane…..de uitgaande stempel moest bij de inkomende stempel….dat was even zoeken, want ja we waren een paar keer de grens over gestoken, maar ook dit kwam goed. Toen door naar de scan……ach deze keer ging het poortje wel piepen bij Linda, dus aan de kant….maar natuurlijk kregen we niets gevonden.

Al bij al….hielden we eigenlijk geen tijd over voor koffie op de luchthaven….het was al tijd om naar de gate te gaan.
In een kleine 2 uur volgen we naar Buenos Aires. Eerst een stukje zuidwaarts in Chili, zodat het vliegtuig hoogte kon maken om de Andes over te steken. We moesten rekening houden met turbulentie boven de Andes, maar dat viel alles mee.

In Buenos Aires moet je opnieuw door de security. We wisten van de vorige keer dat zij streng zijn, dus we volgen de regels goed na…..helaas het poortje piept en Linda moet eruit…..na controle vraagt de beambte of Linda toevallig een prothese heeft: Yep….en toen was het okay en mocht ze door. Maar zo’n vliegtuig vol mensen weer opnieuw door 1 scanner halen vraagt gewoon veel tijd. Maar we konden nog net een kopje koffie halen….Lekker hoor!

Het laatste stuk was nog zo’n 12,5 uur vliegen. Niet te veel over nadenken. We moeten er iets voor over hebben om iets van de wereld te kunnen zien. De vlucht was prima. Geen rare dingen en lekker op tijd. Op Schiphol was er helaas geen plek aan de gate, dus we moesten met de bus naar de luchthaven. Ai….zo koud is het dus in Nederland….dat was even slikken. Maar het zonnetje schijnt, dus komt vast allemaal goed.

Even wachten op de bagage en zoals eigenlijk elk jaar stonden de ouders van Linda klaar om ons naar huis te brengen. Toch fijn en vertrouwd om zo naar huis te gaan.

En nu….nu gaan we stiekem dromen over wat de volgende reis gaat worden

Dank jullie wel weer voor het meereizen en de reacties……de verhalen zullen komende week vast volgen als we jullie weer tegen gaan komen.

Tot snel!

Ria en Linda

21 februari 2025

Vandaag doen we ons ochtendritueel iets versneld….we willen nog even naar het centrum van Santiago om de wisseling van de wacht bij het presidentieel paleis te zien. Ergens hadden we gelezen, dachten we, dat dat dagelijks om 11 uur is. Iets over 10 lopen we richting het plein waar dit paleis aan ligt en er staan al vele mensen. Jeetje, je gaat toch geen uur staan wachten? Nee, dat hoefde ook niet……ze gingen net beginnen…haha…soldaten op paarden, soldaten in het orkest, soldaten netjes op een rij…..dit is niet zomaar even wisselen. Gelukkig waren we niet eerst koffie gaan drinken, want dan hadden we het hele schouwspel gemist. Vele Chileense vlaggen hangen te wapperen en op het plein zijn de meeste presidenten van Chili terug te vinden als standbeeld.

Na deze happening gaan we dan toch op zoek naar koffie. We lopen langs het warenhuis Paris om vervolgens in het koffietentje London te komen……”Ga je mee, ga je mee op reis? Ga je mee naar Londen of Parijs?” We zingen maar een deuntje.

We vinden een straat die voorheen waarschijnlijk prachtig gekleurd was en prachtig om te zien, maar nu zijn de kleuren vervaagd en de bankjes zijn beklad of kapot. Jammer….maar ja ook hier kunnen ze het geld maar één keer uitgeven. We zien een man sjouwen met al zijn koopwaar en dat zien we hier echt meer. Mensen die sjouwen met al hun waar om maar iets te verdienen. Maar ach…ze doen in ieder geval iets voor hun geld. We slingeren verder door de stad en steken de rivier over. Deze ziet goed bruin zeker van al het modder wat er in zit, maar er ligt ook veel plastic aan de kant. Het ruikt er ook zeker niet fris…ja ook dit is Santiago.
We komen op de Centrale Markt uit, waar voornamelijk vis wordt verkocht. We worden aangesproken door een oud mannetje en hij vraagt waar we vandaan komen. Als hij hoort dat we uit Nederland komen gaat hij vertellen dat hij daar ook geweest is. Hij begint plaatsnamen op te noemen en vraagt of we ook Duits spreken. Hij spreekt dit namelijk beter dan Engels of Nederlands. Dan gaat hij vertellen dat hij een visrestaurant heeft en ons daar niet zal bedienen, maar zal verwennen. Haha….grapjas….het hoeft niet direct….hij is tot 17 uur open, dus we kunnen terug komen. We bedanken vriendelijk…..de geur hier is het best te omschrijven als een kruising tussen urine en vis…..bleh….

We nemen de metro terug naar onze eigen wijk en zoeken daar een restaurant. We laten het ons goed smaken. We nemen geen nagerecht want dan kunnen we nog een tussenstop maken bij de ijssalon. Nog even brood halen bij de supermarkt voor morgenochtend. En dan settelen we ons op ons terrasje. Het is vandaag echt warm….zo’n 32 graden….dus weer om lekker te lezen en te mijmeren over wat we allemaal gezien hebben. Zelf nog een keer naar de foto’s terug te kijken. Het verschil te zien tussen dikke kleding aan en blosjes op de wangen van de kou en nu de zomerkleding aan en blosjes op de wangen van de warmte.

We hebben een lichte avondmaaltijd en gaan voor de laatste keer naar de Chileense Robert. Nog één keer dat Engeltje over onze tong laten piesen.

Voordat we naar bed gaan, pakken we onze tassen in. We weten dat het erin past en de volgorde en toch is het altijd weer even puzzelen als we naar huis gaan. Terwijl we toch echt met minder terug komen dan dat we gegaan zijn.

We hebben net gezien dat de temperatuur deze nacht niet snel zal gaan dalen, dus dat wordt een plaknacht…..maar we klagen niet

Hasta Pronto!

Ria en Linda

20 februari 2025

Tja….het wordt hier en daar toch zichtbaar dat de vakantie begint te korten. Vanochtend was er al een appje van de thuishaven van ons huisje op wielen. Of we de tijd willen bevestigen dat we haar in komen leveren. Gelukkig vroegen ze of we onze transfer naar het vliegveld geregeld hadden, want wij namen aan dat zij ons zouden brengen. Verkeerde aanname dus….via de app nog aangegeven dat we in Punta Arenas wel een transfer hadden, maar helaas….mmmmm….kunt wel zien dat dit het einde is…..ze hebben het geld aan ons al verdiend. Maar we gaan een nieuwe ervaring aan: de Uber. Natuurlijk van gehoord, maar nog nooit gedaan….dus dat gaan we eens onderzoek. We konden onze vlucht in geven en dan vertelt Uber ons wanneer ze ons komen halen, zodat we netjes 3 uur van te voren op het vliegveld zijn. Nu duimen dat het goed gaat, maar er zijn altijd zoveel positieve verhalen over Uber….komt het bij ons ook vast goed

Sommige rituelen moet je niet veranderen: dus we start onze dag bij de Chileense Robert. In de tuin: zo’n heerlijk genietmomentje. Vandaag gaan we maar eens naar Barrio Italia. Dit is van oorsprong een migrantenwijk met voornamelijk Italianen. Er zijn kennelijk ook veel antiekwinkeltjes te vinden en winkeltjes waar ze oude meubels opknappen. Deze wijk straalde echt veel gezelligheid uit. Terrasjes, groen, winkeltjes en inderdaad “oude zooi” winkeltjes. We vermaken ons hier heel de dag. Op ons gemakjes wandelen we door de straten…..kan ook niet anders met de temperatuur…..en we gaan op zijn tijd even zitten om onze vochthuishouding op peil te houden.

Aan het einde van de middag gaan we met de metro terug en dagafsluiting van gisteren beviel ons wel. We gaan dus onze boodschappen doen en jawel…..we moesten onze ID laten zien toen we een half flesje wijn kochten. Geen paspoort bij, want die ligt in de kluis….voor een foto deed de kassière het ook. Kijk….we zien er goed uit voor onze leeftijd
Naar binnen bij de ijssalon en genieten van een bakje ijs……heerlijk weer….op naar het terras thuis.

Vanavond ons huisje op wielen gecheckt of al onze spullen eruit zijn, zodat we onze rugzakken weer goed kunnen vullen. Morgen willen we niet te veel doen. Naast dat het warm wordt willen we voornamelijk uitrusten….dus we gaan zeker nog wel op pad….maar we kunnen hier nooit alles zien, dus goed is goed.

Wisten jullie trouwens dat 40% van de Chileense bevolking in Santiago woont? Toch voelt het hier goed en veilig…..en nee we zijn niet naïef natuurlijk gebeuren hier ook dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, maar dat gebeurt in Tilburg ook.

Ciao,

Ria en Linda

19 februari 2025

Inderdaad een trage opstart vandaag….gewoon omdat het kan

We beginnen met een kopje koffie bij de Chileense Robert. Hij maakt zulke kunstwerkjes….wat een verwennerij!
Na deze koffie lopen we op ons gemak naar de metro. Het is nog aangenaam om te wandelen en we hebben het tempo echt wat verlaagd.

We starten bij het museum van de mensenrechten. Poeh hé…..met beeld en geluid laten ze hier de gruwelijkheden in de tijd van Pinochet zien. De mensen die nog altijd vermist zijn hangen op de wand met een foto. Het is eigenlijk allemaal nog niet zo lang geleden dat ze hier onder de dictatuur uit zijn. Het is jammer dat de de bijschriften eigenlijk allemaal in het Spaans zijn. Af en toe vinden we wat Engels en alles vertalen met Google Translate is niet te doen. Toch voel je het verdriet hier en moet je het eigenlijk gezien hebben als je in Chili verblijft.

Na deze ochtend doen we even een koffietje op het terras van het museum. Even de tijd nemen om weer te schakelen. We gaan de wijk Yungay in. We vinden hier schitterende muurschilderingen en verborgen straatjes. Maar op het plein van deze wijk zien we ook de matrassen staan/liggen van de thuisloze medemens. Een trieste aanblik en het is niet dat we ons onveilig voelen, maar toch hangt er een andere sfeer. Er zijn ook maar weinig mensen op straat hier. We houden het hier voor gezien.

We wandelen door het grote park Quinta Normal naar de Lourdes grot. Jawel….ook hier in Santiago hebben ze een Lourdes grot. Naast de grot staat een grot basiliek, maar helaas is deze niet open. Voor de grot zijn rijen met bankjes te vinden en boven die bankjes hangen schaduwdoeken. We zijn inmiddels best al weer moe, dus Maria mag ons weer even kracht geven. We rusten uit hier en kijken voornamelijk mensen. Wat zijn er toch veel bijzondere mensen op de wereld. Prachtig! We lopen nog langs de muren met de schilderingen van de verschijningen van Maria heel lang geleden. Alles in Delfts blauw weergegeven. Het is weer eens wat anders dan de kruisweg.

We besluiten met de metro terug te gaan. We doen de boodschappen voor deze avond en tijdens de gang naar huis leggen we nog even aan bij de ijssalon. Jeetje mineetje wat kunnen ze hier toch lekker ijs maken!

Bij thuiskomst nestelen we ons weer op ons balkonnetje en rusten we uit van de toch weer vermoeiende dag…..en dan morgen…..tja….we dobbelen morgenochtend weer en dan komt daar vast weer een mooi plekje uit!

Hasta pronto!

Ria en Linda

18 februari 2025

Vandaag wordt een warme dag, dus we gaan ons tempo verlagen. We wandelen na ons ontbijt rustig naar het metrostation en alsof we het al jaren doen. Weten we hoe we onze chipkaart op moeten laden en welke metrolijn we moeten hebben. Het is zo grappig hoe snel zoiets altijd gaat.

We starten aan de zijde van Cerro San Cristobal. We gaan met de funicular naar boven. Ook dit blijft toch altijd ook nog een bijzondere gewaarwording. Het is een relatief kort ritje en als we boven komen zien we Maria al bovenop de berg staan. Via (heel) wat trappen klimmen we omhoog. Het is een 14 meter hoog beeld en ze staat met haar armen gespreid over de stad. De zon staat precies achter haar hoofd, waardoor het lijkt alsof ze een halo om haar hoofd heeft.
In de voet van het beeld is een Maria kapelletje. Bij het omhoog gaan staat voldoende banken tussen de trappen om eventueel uit te rusten. De plek geeft ook een mooi uitzicht over de stad.
Ondertussen horen we over de luidsprekers een deel van de kerkdienst die bezig is. In eerste instantie twijfelen we nog of het een bandje is, want het lijkt continue hetzelfde maar ineens verandert het. Inmiddels zijn we ook bij het kerkje en werpen een blik naar binnen. Een mooi moment om even te zitten en uit de zon te zijn. Er staat inderdaad een pastoor volledig in “pak” de dienst te doen. Wierook over de tafel en het lijkt erop dat ze het tafelgebed gaan doen. Zeker mooi om even getuigen van te zijn, maar een dienst uit zitten laten we toch aan ons voorbij gaan vandaag.

We wandelen naar de kabelbaan, die ons naar de volgende berg brengt en waar een park gevestigd is. We staan in de rij alsof we in de Efteling zijn en als we instappen in de gondel lijkt het wel of we werkelijk in een attractie zitten. Het eerste stuk waait het best wel en we schommelen wat door de lucht. Niet te veel over nadenken! Mooie vergezichten dat dan weer wel over de stad, over de bomen en over het park.
We stappen uit bij het tussenstation. Daar ligt een enorm zwembad en kennelijk komen vele mensen uit Santiago hier zwemmen. Het ligt er ook echt prachtig. Verder is er op deze “etage” weinig te zien en we nemen de kabelbaan verder naar beneden. De temperatuur is inmiddels aardig opgelopen. We twijfelen of we nog naar de Japanse tuin zullen lopen. We maken wel een begin, maar we vinden het te warm voor deze klim.
We gaan daarom met de kabelbaan terug en dalen weer af met de funicular. We hebben toch een aantal uren hier doorgebracht. Als je hier ook nog gaat wandelen is er echt een dagvullend programma van te maken.

We wandelen vervolgens door Barrio Bellavista. Hier zijn schitterende muurschilderingen te vinden. Een wijk waar de artistieke medemens leeft en waar ‘s avonds de bars en discotheken de dienst uit maken. We vermaken ons wel hier en vinden het niet zo erg dat de muziek nog niet door de straten dreunt. Hier en daar als je een hoek van de straat omgaat ruik je de urinegeur van het uitgaansleven. Jakkes!

Inmiddels is het einde van de middag en voelen we dat we weer moe en voldaan zijn. We slingeren via de supermarkt terug naar huis. We eten lekker op ons balkonnetje. We zien de lucht weer veranderen boven de bergen. Ze worden eerst weer helderder zichtbaar en vervolgens kleuren ze rood in de avondzon. Er vliegen groene papegaaien af en aan, maar ze willen zich niet laten vangen op de camera. Ander keertje misschien

Morgen? We weten het nog niet…..maar wordt zeker weer een mooie dag!

Hasta Pronto!

Ria en Linda

17 februari 2025

Wat moesten we wennen aan de warmte in de nacht….het duurde even voordat we onze draai konden vinden. Al was het buiten mooi…al die lichtjes in de stad.

Vanochtend vertelde de receptioniste dat we rond half twaalf in onze andere kamer konden, omdat het op de dezelfde verdieping is hebben we bedacht dat we dan eerst koffie gaan drinken bij de Chileense Robert. Vervolgens lopen een rondje door de wijk. Het is een mooie groene wijk. We hebben begrepen dat er veel gezinnen wonen in deze wijk. Je hebt eigenlijk geen idee dat je in een wereldstad zit als je hier rond loopt.

Als we terugkomen doen we eerst de volksverhuizing. We zijn blij dat we onderhandeld hebben. Dit appartement oogt echt veel ruimer (en is ook ruimer) en we hebben een terrasje. We bedanken de dames van de schoonmaak dat zij dit huisje kant en klaar hebben gemaakt en we gaan op pad.

We lopen naar het metrostation en we krijgen niet ontdekt hoe we de bipt kaart kunnen aanschaffen, maar er zijn behulpzame mensen hier en laten zien dat we de kaart uit één van de automaten kunnen laten komen en opwaarderen. Top! Met de metro naar het centrum in ongeveer 10 minuten. Echter als we daar komen, hebben we geen idee hoe we onder de grond uit komen. Allerlei verbindingen met andere lijnen, maar de uitgang zien we niet. Wederom een behulpzame man, die komt vragen waar we naar toe moeten. Gelukkig wisten we dat we naar Plaza de Armas wilden, dus ondergronds loopt hij een stukje mee op en vertelt ons vervolgens hoeveel blokken we nog moeten lopen om daar te komen. In de metro had Ria al een leuk contact met een oude dame, die nauwelijks Engels sprak maar dit wel graag wilde leren, want dan bleven haar hersenen jong. Geweldig toch?!

Op de plaza zien we mooie oude historische gebouwen o.a. de kathedraal en het postkantoor. Op het plein zelf zien we ook veel mensen die dak- of thuisloos zijn. Bij elkaar op bankjes verzameld en niet zo goed verzorgd. Tja….dat is dan ook weer in een grote stad.

We gaan eerst de kathedraal bezoeken. Poeh he…..wat een hoop tierelantijntjes…..eigenlijk te veel van het goede en tegelijkertijd past het hier ook. In de kelder een groot mausoleum. In de kerk ook nog en kapel, die bijna volledig van zilver is. We denken de Maria kapel, maar in de kapel mag je geen foto’s maken. We zijn braaf en doen dit dus niet.

We wandelen vervolgens naar de berg Lucia. Eigenlijk ligt dit park dus ook in het centrum en het geeft zoveel verkoeling. Het is een flinke klim trouwens, maar in de schaduw trotseren we toch die 35 graden. Ze sproeien ook veel en het lijkt daardoor ook wat verkoeling te geven. Het is goed om echt een mooie rustgevende omgeving zo in deze wereldstad. Het past ons wel. Ria klimt nog even naar de top, om 360 graden vergezichten te zien. Over de stad, over de bergen heen weg kijken.

Inmiddels is het tegen half vijf. We besluiten een ijsje te gaan eten, zodat we wat afkoelen en dan terug te lopen naar de metro. We kunnen dan voor de spits weer in onze eigen wijk zijn. Zo gezegd zo gedaan…..eenmaal in de metro voelen we ook hoe moe dat we eigenlijk zijn. We doen de boodschappen, zodat we lekker thuis kunnen eten.
Vanavond op ons terras samen een biertje drinken met een uitzicht op de bergen. Hier en daar schieten er lichtjes aan in de appartement om ons heen. Genoeg te kijken vanuit ons huisje van stenen.

Morgen wordt de warmste dag….dus we gaan zeker op pad maar wel in een gepast tempo.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

16 februari 2025

Aaahhhh laatste nacht in ons huisje op wielen…..dus vanochtend alles opgeruimd, zodat we dit niet nog in Santiago moeten doen. Gezorgd dat alles schoon is, dus zand van de tafelpoten en stoelen, bed afgehaald en netjes opgevouwen en ja wel…..het huisje op wielen kreeg ook een nat lapje over haar heen. Meer dan dit kunnen we er niet aan doen

Om 10.15 uur reden we al moe maar voldaan van het terrein op naar Santiago. Doel was om via Sewell te rijden. Sewell is een 100 jaar oude verlaten kopermijnstad. Google gaf aan dat we mogelijk last zouden hebben van de bosbranden op onze weg, maar iedere keer als dit gezegd werd viel het wel mee. Dus on y va.

We reden door een prachtig gebied. De bergen kwamen weer steeds dichterbij en de wegen waren grotendeels goed. Toch reden we op een gegeven moment ergens, waar in eerste instantie stond dat er geen vrachtwagens en bussen over de weg mochten. Vervolgens hing er een bordje weg gesloten. Uhm….ook voor ons of alleen voor die vrachtwagens? Lastige vraag….wat doen we? Ach we proberen het gewoon en kijken hoe ver we kunnen komen. Dat ging een hele tijd goed en toen kregen we een bord dat we alleen de linkerkant van de weg mochten gebruiken….okay dan….maar wat doen we dan als er tegenliggers aan komen? Hoe lang zou het zijn? Linda, als navigator, de auto uit en gaat op verkenning……die ene rijbaan was niet zo lang, dus ze gebaart dat Ria door kan komen….wel doorrijden want er komt een tegenligger aan. Ondertussen zien we ook waarom alleen de linkerkant van de weg gebruikt mag worden. Op de helling liggen al van die ijzeren netten om gesteente tegen te houden als ze loskomen, maar onderaan die netten hangen dus al hele bulten met stenen en op sommige plekken konden die netten het dus niet meer houden….en dan hou je dus niet veel weg meer over. Het is wel een leuke route! Natuurlijk geen koffie in al die gehuchten en ons gas hebben we vanochtend opgemaakt voor het afwaswater.
We naderen steeds meer de weg richting Sewell. Ook hier geeft Google aan dat er een wegafsluiting is, maar dat ze een alternatief weet. Maar helaas het alternatief is door de huidige mijnbouw en dat vond de mijnwerker bij de poort niet zo’n strak plan. We moesten omkeren. We twijfelden nog even over een zijweg, maar als die weg echt niet begaanbaar is hoog in de bergen dan moeten we ons er maar gewoon bij neerleggen. Jammer de bammer! Ach we hebben een mooie weg gehad en een mooi beeld van een Condor gezien.

We overwegen of we nog naar een gebied ten oosten van Santiago rijden…jawel we doen er alles aan om ons kop in het zand te steken…..maar als we zien dat dit nog best een eindje rijden is en daarna nog een eindje naar onze eindbestemming besluiten we om het niet te doen. We rijden naar de wijk Providencia, waar ons huisje van stenen zal staan. Zo rond half drie komen we daar aan. We parkeren onze bolide en gaan op zoek naar koffie. Oooohhhhh…..daar is hij…..de Chileense Robert van Beckhoven…..een patisserie met heerlijkheden…..om je vingers bij af te likken. Dus Linda gaat aan een Valentijnsbordje (drie heerlijke kleine gebakjes) en Ria gaat op de gezonde toer en neemt een salade. Tja…verschil moet er zijn.
Uiteindelijk gaan we naar ons hotel. Prima plekje, maar niet de kamer die we hadden gereserveerd, dus Ria gaat op onderzoek uit en onderhandelen.

Morgen verhuizen we naar een andere kamer met terrasje. Dat leek ons nu juist zo lekker…in het ochtendzonnetje of juist in de avondzon lekker buiten zitten….nu kan het nog. Aan het einde van de middag zijn we naar het grootste winkelcentrum van Latijns Amerika gelopen en hebben we wat rond gekeken.
Morgen starten we ons gemakje op….we hebben nog een kleine week hier, dus tijd genoeg om op onderzoek uit te gaan…..

vrolijke groet,

Ria en Linda

15 februari 2025

Met een handdruk en een vriendelijke lach van de oude man verlaten we de camping aan het meer in Colbun weer. We slingeren door het gebergte en komen nog langs de grens met Argentinië, maar we weerstaan de verleiding. We blijven in Chili. 

We komen door gehuchten en helaas voor ons geen koffie. In een dorp doen we wel vast de boodschappen en zien we hoe het plein wordt opgetuigd voor het bierfeest. Gezellig hoor, maar wij gaan verder.

We komen uit in Rengo en vinden daar een camping. Prima plek….het is een combinatieplek…mensen komen hier ook voor een dagtripje en maken gebruik van het zwembad en er zijn dus mensen die gebruik maken van een overnachtingsplek. De temperatuur is weer opgelopen naar 30 graden, dus in de middag houden we ons gemak. We lezen wat en kijken mensen. Genoeg te zien hier. We eten relatief vroeg vandaag en hoopten dat we de wespen dan voor zouden zijn. Helaas was dat niet het geval. Balen….maar het is wat het is…..maar eten in de auto met 30 graden is niet onze hobby.

Vanavond lopen we even van de camping af. We horen mensen zingen en in een processie lopen. We kijken waar ze naar toe gaan en ze gaan een kerk in. We horen de voorganger het gebed openen. Het is er enorm druk, maar de kerk in kijken kan eigenlijk niet. We lopen maar door. We kopen een ijsje op een stokje, maar eigenlijk zijn die gewoon minder lekker als je de rest van de vakantie mocht genieten van dat ambachtelijke ijs. 

We spelen vanavond nog een spelletje Yahtzee….gewoon omdat het kan

Maar tegen de klok van 9 uur stop je daar toch mee….die dobbelstenen maken gewoon het nodige aan geluid en dan voel je je toch wat opgelaten. 

De madame van de camping, een strenge tante, heeft laten weten dat we morgen om 10 uur van onze plek af moeten zijn. Dat lukt ons wel….over het algemeen zijn we dan al op pad. Nu zeker, want een eitje bakken met zoveel wespen….daar bedanken we voor.

Hasta Luego!

Ria en Linda

14 februari 2025

Deze ochtend was de uitdaging om ons huisje voor Santiago te vinden. We hadden iets leuks op het oog, maar twijfelden of onze auto wel in de parkeergarage zou gaan passen. Dus we hadden gisteren een appje verzonden, maar we kregen reactie terug dat zij werken tussen 9 en 17 uur. Deze ochtend opnieuw het appje verzonden, omdat we nu wifi hadden en later op de dag is altijd afwachten hoe de wind staat.
Helaas….de parkeergarage was maar 2 meter hoog en wij zijn momenteel 2.20 meter. Dat betekent dat we opnieuw moeten gaan zoeken. Dit is altijd de meeste lastige fase in onze vakantie. De laatste dagen willen we een goed bed en een goede douche en het is altijd afwachten of websites de echte informatie weergeven.
Maar goed we denken iets gevonden te hebben, dus op hoop van zege dat het ook dit jaar weer goed komt.

We rijden nog even naar de Jumbo, want Ria had een lekkere salade gezien en ze snakte hier naar. Omdat we weer koelelementen hebben in onze koelbox konden we boodschappen al doen. Daarna toch nog even koffie en omdat het Valentijnsdag is kregen we een mooie rode Valentijnsdagballon.

We toeren langs de Veroveraarsroute naar de camping die we op het oog hebben. Een camping aan een meer bijna weer tegen de grens van Argentinië aan. De weg is over het algemeen goed begaanbaar. De Andes komt weer steeds dichterbij en hier en daar zien we zelfs weer een sneeuwlaagje. Wat is Chili toch mooi. We passeren wijnranken, maar ook vele fruitbomen.

We komen bij de camping en de poort zit dicht. Geen boom in de buurt, denken we, waar een sleutel zou kunnen liggen. Wel een telefoonnummer, dus lange leve de app. We appen dat we voor de poort staan en vragen of er plaats is voor ons. We krijgen een berichtje terug dat er iemand naar de poort komt. Vanaf een afstandje wordt de poort open gedaan en naderen we een oude heer. Geen woord Engels, dus wij weer in ons beste Spaans dat we één nacht willen blijven. Hij kijkt eens in onze auto. Vraagt of we muziek maken en vraagt nog iets, maar we komen er niet uit. Dan roept hij “woef woef”…..haha…nee we hebben ook geen hond. We mogen verder. We gebaren dat we een daktent hebben, dus niet te veel bomen moeten hebben. Hij gaat ons voor en jawel….we hebben een plekje. Hij haalt krukjes voor ons en maakt de tafel schoon. Ziet dat we recht staan en het is okay.

We zitten weer goed. We zien het meer en de camping is heel klein. Dus lekker rustig hier. Eén nadeel tijdens het eten zitten er veel wespen. Dat is gewoon niet tof, dus het laatste beetje vlees heeft Linda in de auto op zitten eten. Zij is panisch voor deze beesten.

We wandelen vanavond nog even naar het meer. De kleuren over de bergen veranderen door de zonsondergang. Blijft toch ook altijd mooi om te zien.

Dan komt de oude man samen met een jongeman naar ons. Betaal-tijd waarschijnlijk. Hij heeft nog steeds die guitige lach, maar laat de jongeman het woord in het Engels doen. Hij kijkt nog steeds naar de daktent en gebaart naar de jongeman dat deze echt heel plat was toen we aankwamen. We vragen hem of hij binnen wil kijken. Hij laat het zich geen twee keer zeggen. Muy bien! Geweldig….prachtige vent!

Toch trekken we morgen weer een stukje noordwaarts…..en zijn benieuwd of het ons weer lukt om zo’n leuk stekkie te vinden.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

13 februari 2025

Oooohhhhh….wat een nacht….wat stil en zo’n mooie sterrenhemel en prachtige maan te zien vanuit ons huisje op wielen.

Na het ontbijt samen puzzelen waar we op af zouden gaan en hoeveel dagen we nog hebben voordat we in Santiago willen zijn. We besluiten naar Chillan te gaan. Dit is geografisch wel iets terug, maar er schijnt daar een mooie kathedraal te staan. We kunnen de verleiding toch niet weerstaan.
We hobbelen het pad weer af, graven de sleutel op en sluiten de poort weer achter ons. Als we al een eindje op weg zijn, krijgen we nog een appje of alles naar wens is geweest. Attent! We bedanken hen voor hun gastvrijheid en laten weten dat we heerlijk geslapen hebben.

We rijden door San Nicholas en daar staat werkelijk een beeld midden op het plein van Sinterklaas met allemaal kinderen om zich heen, die cadeautjes krijgen. De beschermheilige van de kinderen. Hoe mooi is dit?!

We rijden door een dorpje en in een straatje liggen daar een aantal zwervers op een oud vies matras. We gaan in de remmen…..zij kunnen vast die grote fles cola waarderen. We bieden de fles aan en ze nemen deze vriendelijk maar gretig aan. En zo komt die fles dus toch nog op een goed plekje terecht. Angela, je had helemaal gelijk….er kwam vanzelf een vervolg op het verhaal

Inmiddels waren we in Chillan terecht gekomen, maar hadden nog geen deurcode ontvangen van ons stenen onderkomen. Nu waren wij ook wat te vroeg, dus eerst maar koffie dan. Maar het bleef wat stil…..inmiddels zijn we bedreven in Spaans appen, dus we zochten contact met de host. Dat was maar goed ook…..er lagen nog wel wat vragen (die zo opgelost waren), maar de antwoorden moesten allemaal nog die kant op. Beetje pech….de auto is te hoog voor de parkeergarage, maar ook klein gelukje….ze hebben nog een hotel en in die garage zou het wel moeten passen. Hield wel in dat we nog 10 minuten moesten lopen met onze bagage. Geen probleem natuurlijk, maar met ruim 30 graden iets minder aangenaam. Maar we hebben een leuk plekje, dus helemaal prima zo.

Einde van de middag wandelen we door het centrum. Het is een typische zuid Amerikaanse sfeer. Het krioelt van de mensen die waar verkopen op straat. We zien hier ook meer mensen die waarschijnlijk op straat leven, dus we moeten weer iets meer alert zijn. Het plein oogt gezellig en er wordt iets opgebouwd. We krijgen niet ontcijfert wat het is en wanneer het is. We bezoeken de kathedraal en het is een bijzonder bouwwerk. Eenvoud, rust….indrukwekkend.

We gaan thuis even eten en gaan daarna buitenshuis nog koffie drinken. De temperatuur is aangenaam en we zien de Chilenen ook actiever worden nu. Bij thuiskomst hebben we vanaf de 15e verdieping prachtig zicht over de stad waar steeds meer lichtjes zichtbaar worden.

Hasta luego!

Ria en Linda