21 en 22 november 2022

En dan is het zover…..Willard moet al zijn kastjes leeg laten maken, zodat al onze tassen weer gevuld kunnen worden. Maar met een goede taakverdeling mogen we niet mopperen….we kunnen op de geplande tijd aan gaan rijden.

Dit jaar geen verzameltasje voor de minderbedeelde mens…..we hebben niet zoveel meer over en waar zetten we het weg? We komen in principe niet meer in een stad of dorp, omdat we in een rechte lijn naar Bobo, de camperverhuurder, zullen rijden.

Het verkeer op de weg zit wat tegen…tenminste het is drukker op de weg dan we van te voren gepland hadden. We hebben onze tijd wel nodig om bij de verhuurder te komen. Daar aangekomen melden we dat Willard terug thuis is. Alles wordt nagelopen en is in orde, dus we worden naar het vliegveld gebracht.

We zijn daar vroeg. We zullen waarschijnlijk pas tegen 17 uur in mogen checken, dus we hebben nog wat tijd te overbruggen. We lunchen wat, we wandelen wat rond en vervolgens zoeken we een plekje om het informatiebord in de gaten te kunnen houden. Wat duurt wachten toch lang als je naar huis wil om dat elke vezel in je lijf zegt dat je daar moet zijn.

Om 16 uur mogen we inchecken. We hebben een hele leuke dame aan de balie. Drie van de vier tassen wegen 15,6 kilo en ze vraagt ons hoe we dit voor elkaar krijgen. We antwoorden dat we er een wedstrijd van gemaakt hebben en dat nu de tas van mama komt…..tromgeroffel…..mamma verloor de wedstrijd…..zij was een kilo zwaarder. De dame aan de balie had de grootste lol met ons. Maar goed alles is ingecheckt dus op naar de douane. Hier gingen we snel doorheen. Geen ellenlange rijen….

Achter de douane hebben we ons opnieuw gericht op de winkeltjes…..De koning van Brussel wilde nog heel graag een houten nijlpaardje en/of neushoorn en deze vonden we! We kochten nog een kaarsje voor het thuisfront, zodat deze bij thuiskomst gebrand kon worden.

Nu was in het inmiddels tijd voor een lichte avondmaal…ondertussen konden we de eerste helft van Nederland Senegal kijken met alle Nederlanders die ook het vliegtuig in moesten, maar de eerste helft was niet je van het.

We liepen wat vertraging op met het vertrek. We zouden om 19.45 uur vertrekken, maar dit werd echt wel later. De vlucht was vol met turbulentie, dus we moesten veel blijven zitten. Maar met met een nachtvlucht is dat op zich niet zo erg….normaal sliepen we al om deze tijd, maar helaas vond Air Belgium dat er nog gegeten moest worden. Het blijft dan nog lang onrustig in het vliegtuig voordat we onze ogen kunnen sluiten.

We doen wat hazenslaapjes de gehele nacht. Zittend slapen is toch niet zo geweldig. We landden mooi op schema in Brussel. Guido en Kanita stonden al op ons te wachten, maar helaas moesten we lang op onze bagage wachten. Als je snel naar huis wil, wordt je geduld op de proef gesteld.

Ondertussen worden de nodige telefoontjes naar huis gepleegd om te weten wat de huidige stand van zaken is.

Tja….om negen uur waren we thuis en begon de harde werkelijkheid weer.

Lieve mensen, dank jullie wel voor het meelezen weer deze keer….en jullie bemoedigende woorden ondanks dat jullie helemaal niet wisten wat er aan de hand was….het doet ons goed.

Als we elkaar tegenkomen zullen we zeker onze ervaringen tijdens deze vakantie met jullie delen, want ondanks dat we naar huis moesten gaan (van onszelf)….hebben we kei drie mooie weken gehad en hebben we heel veel mooie herinneringen gemaakt met elkaar. Er is gelachen, genoten, gehuild en “domme” dingen en wijsheid gedeeld.

Heel veel lieve groeten,

Ria en Linda

20 november 2022

Vandaag zou de boeken in gaan als een rustdag, maar toch besloten we vanochtend om een tripje te maken. Het idee was om naar het Apartheidsmuseum in Johannesburg te gaan. Een uurtje rijden van hier, dus dat was te doen.

Echter toen we eenmaal op weg waren zagen we een bord van het leeuwen en neushoornpark….toen ging het toch kriebelen bij ons allemaal. Zou het lukken om toch de neushoorn te gaan zien?

We gooiden de plannen dus om en namen de afslag naar het wildpark. Bij binnenkomst van het park overlegden we snel of we met een gids mee zouden gaan of zelf door het park zouden gaan rijden. Het verlangen naar die neushoorn was groot, dus we besloten met de gids mee te gaan. Wat een geluk want hij zou om negen uur vertrekken en dat was het. Dus we hoefden niet te wachten en konden de jeep in. 

Bij binnenkomst werden we direct gewezen op de neushoorns onder een boom, maar ze waren zo ver weg. We konden ze nauwelijks zien en laat stil staan op de foto krijgen. De gids wist niet of we er nog meer tegen zouden komen, maar als het niet zo was hadden we er gezien. Het zal toch niet zo zijn?

We hebben mountain zebra’s gezien die aardig rood van kleur waren. Zij hadden zich in het stof gerold. We kregen uitleg dat zebra’s erg slimme beesten zijn. Zij horen vaak hun vijanden aankomen en andere dieren maken dus gebruik van de zebra’s. Maar de zebra’s maken tevens gebruik van de andere dieren. Zij zullen nooit als eerste water gaan drinken in een plas. Er kunnen immers krokodillen of nijlpaarden in zitten, dus zij laten altijd de ander eerst drinken. Als het veilig is gaan zij drinken. Dit geldt dus ook voor rivieren oversteken. Zij laten eerst de anderen gaan en sluiten de rij. 

We hebben de witte leeuwen kunnen zien. Lamlendig lagen zij op, onder en tegen elkaar te liggen. Zij slapen dus ongeveer 20 uur van de 24 uur. De vrouwtjes moeten daar het hardst werken. Zij jagen en zorgen voor de kleintjes en zij dus steeds alert. 

De wilde honden lagen eveneens onder een boom te chillen, maar leken meer alert te zijn dan de leeuwen. Wilde honden hebben oren als een soort satellieten, zodat zij goed kunnen horen. Deze oren lijken dus echt niet op de oren van de honden zoals wij ze thuis kennen.

Natuurlijk hebben we springbokken, impala’s en kudu’s gezien en nog zoveel meer wild. En jawel….het geluk was aan onze zijde…..daar waren ze drie witte neushoorns. Wow….wat een machtig mooie beesten. De gids vertelde dat er elke dag een neushoorn overlijd door stropers, maar dat er niet elke dag een neushoorn geboren wordt. Dat betekent dus dat zij met uitsterven bedreigd worden. In dit park worden de neushoorns dus ook 24 uur per dag in de gaten gehouden, zodat er geen stropers voor de hoorn van dit beest komen. Zo gelukkig als een kind waren we, maar het kon niet op….de kudde neushoorn die onder de boom lag toen wij het park binnen kwamen hadden hun gang genomen naar de waterplaats. Dus daar stonden nog eens vijf neushoorns. Wat goed dat we hier naar toe zijn gegaan en niet naar het museum gereden zijn.

We hebben hier afgesloten met een heerlijke lunch. Het is toch een bijzonder moment. Op de helft van onze reis zijn we genoodzaakt om de reis af te breken. We hebben zoveel mooie dingen gezien, maar hadden ook nog veel mooie dingen willen zien.

Het is wat het is….en willen vooral terugdenken aan de mooie herinneringen hier.

Dus….we rijden nog even terug naar het Voortrekkersmonument. De koning van Brussel had daar een mooie hoed gezien en we wilden beide nog graag een houten nijlpaard. Ach wat is een uurtje rijden….dus hop daar gingen we met Willard nog een keer op pad. En ja….soms is het geluk ook even op. Geen hoed in zijn maat en geen houten nijlpaarden. Voor niets een ritje naar het monument. 

De namiddag borrelen we lekker nog voor Willard. Het is nog warm. Het is rustig geworden op de camping. De Afrikanen zijn weer richting huis. Helaas hebben we tot op dit moment nog steeds geen stroom, maar het mag de pret niet drukken.

We genieten van de bbq met alle restjes die we hebben. Na deze avond vallen de muizen dood voor de koelkast neer.

Warme groet,

Ria en Linda

18 november 2022

Deze ochtend cirkelde de jonge jakhals weer over de camping en ook de baviaan wandelde op zijn gemak over het terrein. Ondertussen probeerde hij ook nog even de vuilnisbakken te controleren. 

Na het ontbijt gingen we al vroeg op pad. Via de mooie kalkrotsen van dit nationaal park rijden we richting Harrismith. 

Bij Harrismith zijn we de snelweg op gegaan, zodat we wat kilometers weg konden vreten met Willard.

Even een tussenstop voor een lekkere cappuccino met een stukje brownie. Genieten van de zon op het terras…wat een mooie plek bij deze parkeerplaats. Op naar de volgende kilometers…het streven is steeds om na twee uur even te stoppen.

Dit doen we dus ook en doen op de volgende plek direct de laatste boodschappen. In het winkelcentrum was de stroom uitgevallen, maar ze lossen dit creatief op. Niemand moppert en iedereen doet gewoon zijn ding. In Nederland zou dit echt anders zijn.

We lunchen bij Mug & Bean en genieten van al het lekkers. Klaar voor het laatste stuk voor vandaag…..

We rijden naar de camping die we op het oog hadden. Helaas hadden zij tot januari geen stroomvoorzieningen en dat is voor drie nachten echt te lang. We gaan verder op pad. Er ligt er nog een in de buurt, dus daar gaan we aan. Echter hek was dicht en we zagen precies 1 tentje staan. We besluiten op zoek naar de camping te gaan, die we eigenlijk als eerste hadden willen bezoeken toen we aankwamen in zuid Afrika. Het is een ritje, maar dit leek zo’n mooie camping. Helaas volgeboekt….dit hebben we in al die weken nog niet meegemaakt. Heel vaak stonden we maar met drie a vier bezoekers. Deze eigenaar zei dat er waarschijnlijk al veel volgeboekt zou zijn. Mmmm….het is in inmiddels al tegen vijf uur, dus we zijn er wel een beetje klaar mee.

We komen ergens aan…een groot landgoed, waar we zelf de poort kunnen openen. We rijden over het terrein en uiteindelijk komen we bij een kantoortje uit. De man die ons te woord staat, wil ons graag vooruit helpen. Zij hebben eigenlijk geen campingvoorziening momenteel, maar hij zet ons bij een gebouw neer waar morgen een groep te gast is. Dus wij mogen hier vannacht wel blijven staan als we in de middag maar weg zijn. Super tof…we staan dus eenzaam en alleen hier, maar zijn van alle gemakken voorzien totdat de stroom uitvalt. Inmiddels weten we dat dit gemiddeld twee uur duurt, dus wie weet komt deze vanavond nog wel terug. We kunnen ons zo ook behelpen.

Morgen op zoek naar een camping, maar dat gaat vast weer goed komen!

Warme groet,

Ria en Linda

17 november 2022

Vandaag was een dag die bleef duren….door persoonlijke omstandigheden hebben we besloten om terug naar huis te gaan. Een dag die dus bestond uit vele telefoontjes, checken van mailtjes en wachten….maar de kogel is door de kerk we vliegen maandagavond vanuit Johannesburg terug naar Brussel.

We zullen hier verder niet schrijven wat de reden is, maar jullie kennen ons lang genoeg om te weten dat we dit niet zomaar zouden doen.

De koning van Brussel en Anny Vonk vliegen met ons mee terug. 

We hebben vandaag zoveel mogelijk van de zon proberen te genieten. De strak blauwe lucht, de mooie zonsopkomst, de vogeltjes en de kleine jakhals die nog steeds nieuwsgierig is en dus met enige regelmaat over het kampeerterrein loopt. 

Tevens kwam er nog een baviaan voorbij…helaas geen fototoestel of telefoon bij de hand. Maar jeetje wat was deze groot, zeg.

En dan vanavond liep er over het gras voor Willard ineens een krab voorbij. Geen zee in de buurt…wel een riviertje, maar bestaand rivierkrabbetjes ook? Wij hebben er nog nooit van gehoord in ieder geval.

Vanavond met de deur open binnen gegeten. Het waaide zo hard dat buiten eten geen optie was, maar als de deur open kan blijven staan voelen we ons niet zo opgesloten. Na het eten een bakje koffie en een kaarsje op tafel en zo maken we er toch ook een mooie avond van.

Op naar de dag van morgen, waarin we dingen weer gaan nemen zoals ze komen.

Lieve groet,

Ria en Linda

16 november 2022

Wowie….dit was echt het mooiste plekje wat we maar konden wensen in Zuid Afrika. De lucht strak blauw en uitzicht op het Amfitheater van de Drakensbergen. De lucht was zo helder en de bergen zo goed zichtbaar. Dit momenten moeten we koesteren!

We kregen nog wel bezoek in de camper. Gelukkig zagen we het op tijd, want anders hadden we een extra passagier gehad. Een kei knappe grijze poes was ongezien Willard in gegaan en liep parmantig door ons huisje. We zagen het al helemaal voor ons dat ze lekker op het bovenbed was gekropen en na een aantal uur zich zou laten zien. Dus met een aai over haar bol hebben we haar vriendelijk verzocht uit te stappen.

We rijden rond kwart over acht weer aan. We hebben vandaag niet zoveel kilometers te overbruggen, dus we maken geen haast. We slingeren door de bergen en kunnen steeds zo ver weg kijken. Uiteindelijk verandert de omgeving wat meer in een boerenomgeving. Landbouw en stukken grond met koeien in een zee van ruimte. We komen steeds dichterbij de grens met Lesotho.
Net voordat we het Golden Gate park in willen gaan, worden we staande gehouden door de verkeerspolitie. Mmmm….wat gaat dit worden? De politieagente schrijft eerst het kenteken op en vervolgens vraagt ze om het rijbewijs van Ria. Het is een vrolijke dame en vraagt waar we naar toe gaan en voor hoe lang. In eerste instantie reageert ze wat verbaast als Ria zegt dat we 1 nacht het park in gaan, maar als ze uitlegt dat we zes weken rondreizen door Zuid Afrika reageert ze fantastisch. Ze vraagt waarom Ria haar niet uitgenodigd heeft om mee te gaan. Ze wil dit ook wel. Ze vraagt nog wat het kost om mee te mogen, maar Ria zegt dat het haar niets kost ze mag zo instappen. Ze beëindigen vrolijk het gesprek en we vervolgen onze weg.

We rijden het park in, maar we hoeven onze Wild Card nog niet te laten zien. Dit park staat vooral bekend om zijn rode krijtstenen rotsen en die laten zich ook direct zien. Het is een prachtige omgeving en zo anders weer dan we eerder gezien hebben. We zien de in de verte nog zebra’s lopen en wildebeesten. Verder is het vooral heel uitgestrekt en zien we eigenlijk geen wild. We slingeren door het park en nemen hier en daar een lus om vervolgens weer op de doorgaande weg uit te komen.

We krijgen ook een afslag met een Basotho-dorp. Het is een soort klein openlucht museum, waarin de geschiedenis van de stam Basotho weergegeven wordt. We maken kennis met de chief van het dorp, de medicijnman, de bouw van huisjes en de traditionele kleding van een vrouw. Vooral de mannen zijn erg van belang in deze stam. Het is een vriendelijk volk. Lesotho is het land van de Basotho. Bijzonder om te ervaren, maar wel leuk om kennis met deze geschiedenis te maken.

Halverwege het park pakken we de camping. We genieten nog van de zon en de rust die er heerst. We bewonderen vogeltjes die zich van dichtbij laten zien. Ineens aan het einde van de middag wordt het grijs en begint het te rommelen. Het koelt af. We nemen een soort van hut in beslag met een picknick tafel en zetten onze bbq hieronder. We kunnen zo toch mooi buiten eten. Het begint te regenen, maar we hebben er geen last van. Net als we klaar zijn en het vet van het vlees in de vuilnisbak hebben gegooid dacht Linda de bavianen te zien. We hadden het hier net over gehad. Dus we kijken nog een keer, maar het waren geen bavianen. Het was een jonge jakhals met zijn moeder. Het jong was nieuwsgierig en kwam steeds een beetje verder over het bruggetje. Okay….even checken geen eten meer op tafel? Nope….lopen we risico dan? Nee waarschijnlijk niet en ineens staat vader jakhals achter het jong…..en met drieën draaien ze het bos in en lopen op een drafje weg. Jeetje….wie had dit gedacht?

Na de afwas is het dusdanig koud dat we besluiten binnen koffie te drinken. Dat was een wijs besluit. Het onweert, het bliksemt en het regent…geen meters bier overigens! Later op de avond komt de hagel met bakken uit de hemel. Het is niet koud meer overigens.

Lieve groet,

Ria en Linda

15 november 2022

Wat hebben we een koude nacht gehad. Nog niet eerder moesten we zo onder de dekens blijven als deze nacht, maar eerlijk gezegd was dit ook wel eens fijn. Koelte in Willard en frisse lucht in ademen, maar jullie horen ons zeker niet klagen!

Op ons gemak startten we vandaag op. We hebben besloten om verder te trekken, omdat als we het Amphitheater in de bergen willen zien we daarna weer terug moeten om vervolgens de volgende dag weer diezelfde route af te leggen. Dat is een beetje onzin natuurlijk. We wisten dat we een bakker tegen zouden komen aan het begin van de route, dus daar zijn we vers brood gaan halen en croissants. Wow, die waren mega…maar alles nog warm zo vers. 

We reden vervolgens door naar Winterton, maar het dorp is niet meer dan een kruising. Dus we vervolgenden onze weg naar Bergville in de hoop dat we daar een koffietentje tegen zouden komen. Helaas geen koffie in dit iets grotere dorp. Inmiddels hadden we op de kaart gezien dat er op weg naar de Noordzijde van de Drakensbergen een koffiestop zou zijn. In the middle of nowhere lag inderdaad een schitterende plek. Heerlijke koffie, een stukje taart en een WiFi verbinding. Internet is hier echt nog steeds niet alledaags, dus we waren blij dat we weer even een lijntje met het thuisfront konden leggen. Maar goed…wat was dit een heerlijke plek dus en zo verzorgd en als je goed oplette waren er hier en daar grapjes verwerkt. De eigenaar heeft humor!

We pakten de draad weer op. De weg hier zat vol met gaten en op sommige stukken misten gedeelte van de weg, maar de omgeving is hier echt schitterend. Maar we kunnen zo afgelegen niet rijden of we zien schoolkinderen van of naar school lopen. Wat zijn wij in Nederland toch verwend dan, hé. 

We hebben een mooie camping gevonden met uitzicht op de rivier en de bergen. Het is hier zo stil. We kwamen tot volledige rust hier. Het weer is heerlijk. De zon schijnt en er is een heel klein koel briesje. Perfect! 

Vanavond trakteerden we onszelf op een hapje eten buiten de deur. Het is ongelooflijk hoe weinig gasten er overal zijn en hoe al die mensen dus toch een tent open moeten (kunnen) houden. We lijken dus de enige te zijn. De dame van de bediening doet enorm haar best om het naar ons zin te maken. Ze lacht van oor tot oor. Doet soms bijzondere dingen in de bediening, maar door haar stralende lach is het haar vergeven.

Bij Willard nog een kopje koffie en genoten we van het vallen van de avond over de bergen. 

Lieve groet,

Ria en Linda

14 november 2022

Het doel was deze ochtend om om zeven uur voor de bakker te staan en dat was gelukt. We hadden al wel een eleverende ochtend achter de rug. De apen waren ook al vroeg actief in de vuilnisbakken aan het struinen. Ria kwam terug van het sanitaire blok en twee apen vonden dat wel verdacht. Ze gingen in de aanval en kwamen met tweeën steeds dichterbij en keken niet echt vriendelijk. Het gebeurde vlakbij Willard. Ria gilde en liep ondertussen achteruit. De dames in Willard zagen het gebeuren en gilden mee en sloegen tegen de wand van Willard. De camper stond niet met de deur naar Ria toe, dus het moest allemaal via de wand. Ze kwam veilig weg daar maar de schrik zat er even in. Dit gebeurt dus als apen bij het (menselijk) eten kunnen via het afval. Ze worden er dus echt agressief van.

Maar goed bij de bakker haalden we lekkere verse broodjes voor later in de ochtend. Via Durban reden meer landinwaarts. Steeds meer kwamen de bergen in zicht. De omgeving veranderde en het was ook wel te zien dat hier de welvaart weer minder is. Kleine huisjes, die soms niet af zijn maar zo goed en als kwaad dat het kan wel bewoonbaar zijn gemaakt. 

Na ruim twee uur rijden nuttigden we ons ontbijt op een parkeerplaats. De zon scheen wel lekker, maar het bood niet echt de ruimte om buiten te eten. Na onze buikjes weer rond gegeten te hebben, konden we weer door.

Het werd weer steeds rustiger op de weg. Opvallend is ook dat geen andere campers tegen komen op de weg. Op de campings zijn het ook vaak mensen die daar langer staan met een goed ingepakte caravan. Het toeristenseizoen moet echt nog op gang komen.

We kwamen steeds dichterbij de Drakensbergen en wat zijn ze mooi. We zitten inmiddels ruim 1200 meter hoog, dus het voelt buiten echt wel koeler. De wegen werden steeds smaller, maar wel mooier. Uiteindelijk hebben we een mooi plekje gevonden op een camping met uitzicht op de Drakensbergen. Met een vestje aan genoten we van het uitzicht. Het is een mooie camping met goede faciliteiten, dus heerlijk om de badkamer hier maar eens te gebruiken. Waar tref je op een camping in de bergen nu een regendouche? Nou hier dus….verwennerij.

Hier trouwens geen apen, maar rondscharrelende kippen, hanen met kuikens. We hebben het gekraai al mogen horen…dat wordt morgen weer lekker vroeg op waarschijnlijk.

Meestal drinken we buiten na het eten nog koffie, maar de temperatuur is dusdanig teruggelopen dat we de koffie maar lekker binnen doen. Het wordt wel echt een ritme….om iets over zeven zitten we aan de koffie. Dus we kunnen waarschijnlijk om acht uur onze luikjes weer sluiten. 😀

Vrolijke groet,

Ria en Linda

12 november 2022

Het was een enorme warme nacht en dan leidt met vieren in een camper slapen ook best tot een hoge temperatuur. Of moeten we schrijven lijdt tot hoge temperatuur? Van uitslapen kwam dus wederom niets….om zes uur wil je dan echt wel uit bed.

Na een eenvoudig ontbijtje waren we in een mum van tijd weer start klaar te gaan. Willard kreeg nog wat te drinken, zijn voorruit werd gewassen en zijn olie gepeild. Tijd om te gaan….

We hebben geprobeerd zoveel mogelijk langs de tolweg af te rijden, dus door de dorpjes en suikerrietvelden. Zeker in het begin van de route was het duidelijk dat we door minder welgestelde dorpen reden. Eenvoudige hutten en/of huizen en veel vuil langs de kant van de weg. Helaas geen koffie op onze route tot ongeveer 30 kilometer voor onze eindbestemming. Op deze plek wilden we eigenlijk de verjaardag van Claudia vieren,  maar helaas geen taart bij de koffie daar. Na deze koffiebreak hebben we de supermarkt maar even aangedaan om wat lekkers te scoren voor vanmiddag.

De temperatuur was inmiddels aardig opgelopen tot boven de 30 graden. 

Batillo lijkt wel een echte badplaats. Overal waar we kijken zien we hoogbouw waarin appartementen gehuisvest zijn. Hotels en een winkelcentrum liggen in de buurt. Onze camping ligt 100 meter van het strand. Maar toen we aankwamen hebben we eerst toch de verjaardag van Claudia gevierd met dat lekkers uit de supermarkt en eigen gezette koffie. 

De temperatuur was hoog, maar er stond ook een briesje dus het was goed uit te houden. Heerlijk even niets doen, dus dat strand hebben we nog niet gezien.

Wederom wonen er ook apen op de camping en lopen er vreemde vogels rond. Qua mensen is het niet druk bezet. 

Deze keer dus weinig te delen met jullie….op naar de dag van morgen, die we trouwens omgedoopt hebben tot een planloze zondag. We hadden nog twee reservedagen, die we ergens in konden zetten. Dat doen we dus morgen…een rustdag omdat dit ook gewoon wel eens lekker is.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

11 november 2022

Een stralende blauwe lucht met zon kregen we deze ochtend cadeau. In de zon aan het ontbijt tegen de klok van acht uur en al achterin de twintig graden. Dit is Afrika! Op de achtergrond horen we de zee ruisen. We hebben een heerlijke nacht gehad.

Vandaag stond nijlpaarden spotten op het programma. We hadden eigenlijk in gedachte de boot van 12 uur te nemen, maar we waren op tijd klaar en er kwamen wel wat grijze wolken aan. Wat een luxe….een boot voor ons vieren. We waren wat vroeg bij de steiger, maar genoten van een kopje koffie op de boot.

Ook hier hadden we weer de hoofdprijs. Twee jonge nijlpaarden, die samen in de rivier aan het stoeien waren. Ze kwamen met regelmaat behoorlijk boven het water uit en gingen met hun bekken tegen elkaar. De wat oudere nijlpaarden lagen op een afstandje toe te kijken. De boot voer redelijk stil door de rivier verder. Er waren heel wat nijlpaarden families te zien. Wat een enorme beesten, maar ze laten zich maar beperkt zien. Het lijken soms net stapstenen. We leerden dat nijlpaarden zes tot acht minuten onder water kunnen blijven. Ze eten het liefst mals gras, dus in de avond en nacht komen zij het water uit. Het malse gras is dichtbij het dorp, dus er wil daar in de avond nog wel eens een nijlpaard door het dorp lopen.

Mmmm….gelukkig zijn wij altijd voor het donker terug op de camping. 

Krokodillen leven hier ook, maar zij verstoppen zich overdag in het riet of ze zijn aan het jagen in het water en dan zie je ze niet.

We hebben de ontzettend mooie gele vogeltjes weer gezien, waarvan de mannetjes hangende nestjes bouwen en het vrouwtje ze komt inspecteren. Is ze niet tevreden dan gaat het mannetje weer een nieuw nest bouwen net zolang tot het naar haar zin is.

Schitterende bloemen in bomen en een vogel die een vis gevangen had. Die vogel zat te pronken met de vis aan zijn snavel om hem vervolgens heel in te slikken. Hij dronk er wat rivierwater achteraan en we zagen de vis gewoon door zijn hals zakken.

Tegen twaalf uur zijn we terug en dan is het tijd om koffie met gebak te nuttigen. Gerrie, de zus van Ria, is jarig en dat moet gevierd worden. Inmiddels regende het toch wel behoorlijk. We hadden een mooi plekje, dus we doen de lunch ook maar daar. Vreemde volgorde waarschijnlijk, maar ach….wat maakt het uit.

Al snel schijnt de zon weer, dus we slenteren nog even langs de kraampjes met de beeldjes van de big five en allerlei andere snuisterijen. De laatste kraam verkoopt handgemaakte voederhuisjes voor vogels. Ze hollen een soort van sinaasappel uit en in de schil snijden ze diverse figuren. Leuke motiefjes, die uniek zijn omdat ze handmatig gemaakt worden. Het spel van afdingen is begonnen. Ria en de koning van Brussel kijken elkaar met regelmaat aan om evt. iets aan de prijs te doen. Maar het lukt….we krijgen twee van die huisjes voor de prijs die we wilden. Waarschijnlijk nog steeds te veel, maar dat weet je eigenlijk van te voren.

Vanmiddag hebben we enorm zitten te genieten van de vindingrijkheid van een familie apen. Hoe zij vuilnisbakken open kunnen maken, hoe zij regenpijpen los kunnen krijgen om mee te spelen, hoe ze in bomen geslingerd komen en zelfs hoe ze bij een caravan op onderzoek uitgaan of er iets te eten valt.

We aten op tijd, want de wind begon weer toe te nemen. Het koelde daardoor wat af. Tegen half acht was het wel gedaan buiten en werd het tijd om alles weer nacht klaar te maken. Nog even een verhaaltje schrijven en wat lezen….genieten van de omgevingsgeluiden en dan lekker in slaap vallen.

Warme groet,

Ria en Linda

10 november 2022

Vandaag mochten we uitslapen….dus om zes uur uit bed. Vandaag geen antilopen om Willard heen in de vroege ochtend. Het was ook meer bewolkt, maar je kunt niet elke dag zes gooien. We hadden net buiten de tafel gedekt voor het ontbijt toen het begon te druppelen. Het is altijd de vraag neem je de gok en blijf je zitten met het risico op een nat pak of ga je naar binnen. We kozen voor veiligheid, maar achteraf hadden we dus toch buiten kunnen blijven. Het bleef bij een paar druppels. Om kwart over zeven waren we weer klaar om te gaan. 

Op de kaart rijden we Swaziland uit. Door kleine dorpjes met zwaaiden en lachende kinderen rijden we naar de grens. Onze stempels halen en een grensbewijs, zodat we terug naar Zuid Afrika konden gaan. Het was niet druk, dus we waren zo klaar bij alle loketten. 

Inmiddels hadden we wel zin in een bak koffie, maar geen plek te vinden waar we even aan konden leggen. Dan maar een benzinepomp waar je niet dood gevonden wil worden….even de benen strekken om verder te kunnen.

Na een uurtje of anderhalf kwam er een klein dorp met wederom een benzinepomp en een Wimpy, een pizzeria en winkeltje. In het winkeltje werd het koffiezetapparaat schoongemaakt en het leek er niet op dat die op korte termijn beschikbaar kwam. De beste jongen ging ook niet harder werken, omdat er 4 personen achter hem stonden. We hadden ergens gelezen dat je geen hamburger bij Wimpy moet eten, maar dat de koffie er erg goed is. Dat gingen we dus maar een proberen. En het klopt de koffie is heerlijk….die hamburger hebben we maar gelaten.

De lucht is somber en laat af en toe wat druppels vallen. Het is een lange rechte weg richting de kust. Er is weinig te zien. Wat wel opmerkelijk is dat er soms eetkraampjes aan de snelweg liggen en auto’s er dus ook stoppen om de innerlijke mens te bevredigen. Dit zou in Nederland echt nooit kunnen. 

In St. Lucia stoppen we om de supermarkt te bezoeken. Het is overduidelijk meer toeristisch hier. In de straat diverse restaurants en cafés en plekken waar je boottochten over de het meer kunt maken. St. Lucia staat bekend als woonplaats van de nijlpaarden. Er staan ook diverse verkeersborden met let op voor overstekende nijlpaarden. Het blijft toch grappig om te zien.

Op de camping lijkt het wel Hemelvaart vakantie. Het is betrekkelijk koel (21 graden) en bewolkt. De camping is eenvoudig en meer dan plaats genoeg. Het is nog geen hoogseizoen in Zuid Afrika. 

We steken op de tijd de bbq aan, want het wolkendek doet geloven dat het nog gaat regenen. Toch konden we droog eten, terwijl de genoten van de spelende apen op het dak van het sanitair gebouw. Verschillende aapjes hadden kleintjes op hun buik hangen. Mooi spul!

Vandaag blijven we iets langer op, want morgen hoeven we geen wild te vangen dus kunnen iets langer blijven liggen. Nu maar hopen dat de apen Willard niet als speelkameraadje gaan zien morgen vroeg.

Vrolijke groet,

Ria en Linda