Puerto Berrio – Medellin

22 januari 2020

Deze ochtend werd het ontbijt geserveerd in een nabij gelegen café. We wandelen op ons gemakje daar naar toe en komen in een soort van garage terecht, waar echt geen woord Engels gesproken werd. Het werd duidelijk dat een keuze moesten maken van een lijstje welk ontbijt we wilden. De meeste plaatjes zagen er te smerig voor woorden uit, dus doe ons maar die roereieren. Er kwamen bordjes aan met een smaakloos maisbroodje, een stukje geitenkaas en een bolletje. Zelfs Ria werd niet blij van dit ontbijt. Het roerei kwam vrij snel daarna, maar daar zat van alles in. Maar onze redder in nood was niet ver weg…..een zwerver zat in de opening van die zogenaamde garage en keek zo vragend….bingo….hij heeft een dubbel ontbijt vandaag. Wat was deze man blij! En wij ook.

Om half acht reden we het dorp uit en gingen we op weg naar Medellin. Er wordt hard gewerkt aan nieuwe wegen, wat overigens geen luxe is. Door de bergen slingeren we richting onze nieuwe huis. Indrukwekkend hoe de grote vrachtwagens hier bijna om elkaar heen dansen in de haarspeldbochten. Het is passen en meten, maar het lukt hen keer op keer. Hier en daar een toeter om zich aan te kondigen. 

Na ruim drie uur rijden vinden we een plekje waar we even onze benen kunnen strekken. Een oude man achter de toonbank vindt ons wel grappig en helpt ons geduldig met onze keuze. Ria probeert de beste man uit te leggen waar we vandaan komen en zijn lach wordt alleen maar groter. Of ze elkaar echt begrepen? Niemand die het weet. 

Tegen 13 uur komen we in Medellin aan. We vinden vrij snel ons nieuwe huis, maar we morgen er pas om drie uur in. Gelukkig mogen we onze auto al wel in de parkeergarage zetten. We wandelen daarna de buurt in en vinden een crêperie. We lunchen op ons gemak. 

Om half vier melden we ons weer bij het hotel en we worden hartelijk ontvangen. Het hotel is eigenlijk veel te groot naar ons zin, maar het doel was in deze grote stad onze auto veilig parkeren. Natuurlijk ook in een veilige wijk verblijven, maar de keuze wordt dan al wel minder. Ach…dat komt na deze stad wel weer goed.

Even een was je doen….lange leve de airco’s dan is de was zo droog en kunnen we weer voorruit. Na deze huishoudelijke taak wandelen we door de straat. We verblijven in een uitgaansstraat, dus we kunnen in ieder geval nog in de avond thuis komen. Geen donkere enge steegjes voor ons. De muziek klinkt door de straat, maar we hebben er in ons huis geen last van. We vinden een mooi stekkie, waar we kunnen eten en daarna nog wat drinken. Mensen kijken in alle soorten en maten. We maken dat we rond acht uur terug thuis zijn….geen risico’s nemen.

vrolijke groet,

Ria en Linda