Manizales – Salento

26 januari 2020

Vandaag hebben we maar een kleine afstand te overbruggen. Daarom gaan we eerst de kathedraal van Manizales nog bezoeken. Het is even een puzzel om er te komen. Veel eenrichtingsverkeer in deze stad en straten zo enorm steil daar komt dan nog bij dat we een parkeerplek moeten vinden. We vinden een blauwe zone met een mannetje….we mogen hem daar een half uur wegzetten. We wandelen dus naar de kathedraal, waar een mis bezig is met vijf heren. We komen op het goede moment, want de voorganger komt net de kerkganger zegenen. Wij stonden achteraan in de kerk, maar hij maakt een stap verder naar achteren en zegent ons ook. Deze dag kan niet meer stuk gaan. 

Het is overigens opvallend dat de kerken hier eigenlijk doorlopend bezoekers heeft en er meerdere keren op een dag diensten gedaan worden. Mensen lopen ook in en uit en blijven dus niet allemaal een hele dienst zitten. 

Als we bijna in Salento zijn, zien we een koffietentje wat er erg leuk uit ziet. We doen deze aan. We drinken een cappuccino en verwennen ons zelf een keer met iets lekkers erbij. We hebben hier tot nu toe minder zoetigheid gegeten dan op andere vakanties. We hebben hier ook een mooi uitzicht over de koffieplantages. 

Na ongeveer twee uur rijden komen we in Salento aan. De uitdaging begint nu om onze slaapplek te vinden. We hadden al een mail gekregen dat het moeilijk te vinden is en een getekende plattegrond toegestuurd gekregen. Google mals brengt ons een eindje, maar ergens geeft de bergweg (onverhard) een splitsing. Tja….en nu? Linda stapt uit en loopt de berg een eindje op, maar de weg blijft duren….dus geen zekerheid. Er zitten ergens twee mannetjes in een boom en weten ons te vertellen dat we helemaal door moeten rijden tot het einde. Jawel….daar is het. WoW….wat een uitzicht! We zijn wat te vroeg, maar we mogen lekker buiten zitten. We krijgen een heerlijke fruitsap en genieten van het zonnetje. 

Terwijl we wachten drinken we een versgezette koffie. We krijgen uitleg over de aroma en de manier van koffiezetten. Dit is echt relaxt.

Nadat we de rugzakken op onze kamer hebben gezet lopen we via het bos naar het dorp. We lopen via de uitkijkpunt de trappen naar beneden. We realiseren ons heel goed dat we straks alles weer omhoog moeten lopen. 

Salento is wel echt op toerisme gericht. Beetje Volendam van Colombia. De huizen zijn gezellig gekleurd. We wandelen door de straten en pakken een terrasje op het plein. We genieten van een mangosap, maar zien ondertussen de regenwolken dichterbij komen. We besluiten op tijd te gaan eten, zodat we redelijk op tijd door het bos terug naar huis kunnen.

Als we net klaar zijn met eten begint het te regenen. We vragen bij het restaurant of de bui lang gaat duren. Zij lachen en zeggen ons dat het waarschijnlijk heel de avond blijf regenen nu. Okay dan….poncho’s aan en wandelen maar. Die trappen….poeh he…..wat zijn ze met veel. We klauteren naar boven. Boven bij het uitkijkpunt zoeken we de telefoons op, zodat we licht hebben. Het bos is erg donker en in de regen lijkt het pad echt niet meer op het pad van vanmiddag. Maar we vinden het hek….gelukkig! 

De openhaard brandt en we nestelen ons voor het vuur met een bakje koffie. Het gaat steeds harder regenen en onweren. We zijn blij dat we aangelopen zijn daar straks. Maar wat voor onze plannen voor morgen? We wilden eigenlijk gaan wandelen en naar de waxpalmbomen gaan kijken. Maar wat zal het nat zijn….en de voorspelling voor morgen is wederom regen. We besluiten dat we morgenochtend maar gaan bepalen wat wijsheid is. Anders een dag niets doen….ook niet verkeerd! 

Lieve groet,

Ria en Linda