Hallo allemaal,
9 november
Vanochtend alles ingepakt, zodat we na het ontbijt naar het vliegveld konden. Ook al gingen we bij de overburen eten we hebben de kamersleutel ingeleverd. Nog wat geinternet en gekeken of de vlucht niet gewijzigd was. Yep, we waren er klaar voor. We steken de weg over en vragen onze kamersleutel. Helaas…..sleutel weg. Ze sprak geen engels, maar gebaarde dat wij dan zelf de sleutel wel zouden hebben. Niet dus. Hadden we dan 106 in plaats van 206? Nee, we hadden echt 206. Ander vrouwtje werd geroepen en nogmaals naar ons gewezen. Maar wij hadden hem nog steeds niet. Er werd een reservesleutel gehaald en we werken binnen gelaten. Er werd rond gekeken, maar ja geen sleutel (dat wisten wij wel:) ) We hebben onze rugzakken gepakt en liepen naar beneden toen we de vrouw tegen kwamen met de sleutel. Ze zij sorry en wij gaven aan dat het geen probleem was. Op het vliegveld was weinig te beleven, dus daar hebben we zitten lezen. Met een redelijk klein vliegtuigje zijn we naar Saigon gevlogen. Het was mooi om de Mekong Delta ook van bovenaf te zien. Na iets meer dan een uur landden we. Bagage opgepikt en toen was het spannend. Zou er een auto zijn, die ons naar de Cu Chi tunnels zou brengen? Door de schuifdeuren en … geen auto. Okay, we wachten gewoon even en kijken rond. Na een tijdje kwam een jonge vrouw vragen waar we op wachten. Uigelegd en zij gaf aan op deze plaats te blijven wachten. Maar er gebeurde niets. We zijn toen aan haar gaan vragen of zij wilde bellen naar het bureau. Ze kreeg helaas niemand te pakken, dus we bleven wachten. Na een tijdje kwam een man ons te hulp en we kregen contact. Binnen een mum van tijd was er een auto. We zijn naar de Cu Chi tunnels gereden en daar zou hij wachten op ons. Bij de tunnels kregen we eerst een film te zien en daarna werden we rondgeleid. Het was wel indrukwekkend. We hebben ons door een gat gewurmd waar vroeger de Vietnamezen door naar beneden gingen. Nou dat is echt niet breed! Ze hadden alles beneden: keukens, ziekenhuisje, eetkamers e.d. Het was een netwerk van 250 km. Er waren 3 verdiepingen onder de grond. Het was een slimsysteem. Na de tunnels zijn we terug naar Saigon gegaan. We hadden nog geen hotel, maar de chauffeur wist er wel een. We kwamen daar aan en het zag er goed uit. Alleen vonden we het te duur. Toen we aangeven dat we gingen, omdat het te duur was, zakte ze met de prijs maar dan kregen we geen ontbijt. Prima dan gaan we. Ze zakte weer met de prijs en kregen wel ontbijt. De kamer was schoon, bedden leken goed en we wilden zo graag nog 3 nachten goed slapen, dus we hebben ja gezegd. Deze luxe hebben we nog niet gehad, maar dat mag wel voor een keer.
Liefs,
Ria en Linda