Tatacao woestijn

1 februari 2020

oooohhhhh…..ze hadden hier gewoon wafels tijdens het ontbijt…wat een verwennerij! De afgelopen twee weken bestaat het ontbijt voornamelijk uit vers fruit en eieren. Dit is eens wat anders! 

Al op tijd rijden we naar de woestijn. Het is maar een klein uurtje rijden en de weg is eigenlijk goed te doen. De gaten en kuilen zijn te overzien. De temperatuur loopt al vroeg op. Via Villavieja rijden we het natuurgebied in. Het gebied begint met cactussen in gedroogd buffelgras. Ze noemen dit gebied ook wel El Cardon, omdat de hoge cactussen op orgels lijken. 

Langzaam verandert de kleur naar dieprood. De steenformaties zijn meer gelaagd en hebben bijzondere vormen. Ook hier zijn de hoge cactussen terug te vinden. Deze plek noemen ze El Cuzco. In dit gebied zijn ook wat hostels en campings terug te vinden. De temperatuur ligt boven de dertig graden. Hier met je tentje staan met nauwelijks een zuchtje wind en schaduw. Wij bedanken voor de eer. In dit gedeelte staat ook het observatiecentrum m.b.t. astronomie. Als het helder weer is, schijnt het hier in de avond schitterend te zijn.

Het laatste gedeelte in de woestijn is Los Hoyos. Hier zijn de stenen grijs van kleur en nog grilliger dan in het rode gedeelte. We doen hier even een plek aan om van de wc gebruik te maken. Om van de wc gebruik te kunnen maken vragen we iets te drinken. Dat kan….de beste   dame heeft bier. We bedanken vriendelijk en dan komt er een mango sapje….nou doe die maar…..OMG…het lijkt de punica oase van vroeger wel. Mierzoet….en of we even 4000 peso’s af willen rekenen. We weten dat we een poot worden uitgedraaid. Maar ach….1 euro en 5 cent…

Op ons gemak rijden we weer terug door de woestijn. Er was ook nog een natuurlijk zwembad te zien, maar dan hadden we nog 2 kilometer moeten lopen. Wandelen met deze temperatuur zonder schaduw vinden wij geen strak plan en al helemaal niet als je ook niet van zwemmen houdt.

Terug aangekomen in Villavieja doen we een terras aan. Dit keer betalen voor 2 flesjes van 500ml cola 5000 peso’s. Nu wisten we het helemaal zeker dat we de woestijnfamilie van ons “genoten” heeft. We hebben nu een mooi plekje over het plein en zien hoe het zaterdagmiddag tafereel hier vorm krijgt. Het bakken van empanades, het persen van suikerriet en schaven van ijs.

De rest van de middag brengen we door in Neiva. We drinken koffie bij Juan. We wandelen door het winkelcentrum, maar de warmte blijft daar aardig hangen onder het dak. We bezoeken daarom even Dollarcity….de Colombiaanse Action. Dit concept kennen ze echt overal, hoor. We kopen een fles water en zoeken een plekje onder de mensen, maar zonder dak. 

Dan is de tijd aangebroken om een slaapplek te gaan regelen voor de komende nachten in Bogota. We twijfelden nog even of we een tussenstop ergens zouden maken. Maar we doen het niet. We kunnen altijd nog de auto pakken een een uitstapje maken. De afstanden zijn echt niet zo groot hier, maar de reistijd is wel enorm. We gaan de komende dagen rustig aan doen.

We checken nog even of we een rijbeperking hebben, maar in het weekeinde geldt deze niet. Dus we kunnen op onze nieuwe bestemming arriveren wanneer we willen.

warme groet,

Ria en Linda