Palomino – Santa Marta

10 februari 2020

Wat een relaxt begin van de dag…..tegen zeven uur wakker zijn, voelen dat het buiten precies de goede temperatuur is….gaan ontbijten met de  lekkerste eieren tot nu in Colombia met stokbrood en toen……gewoon nog even terug de hangmat in op ons eigen balkon….gewoon omdat het kon.

Tegen tien uur checken we uit en vragen of de auto nog even mag blijven staan. We lopen naar het strand, maar we zijn zo klaar daar. De zee is nog steeds woest en het is vloed, dus geen wandeling voor ons daar.

Op ons gemakje terug naar de auto om toch maar aan te rijden naar ons volgende huisje. Het ligt maar 37 kilometer verderop, maar we gaan er toch ruim een uur over doen zegt Google. Dat belooft wat voor de weg dan.

Onderweg komen we met regelmaat indianen tegen vanuit deze omgeving. Mooi gekleed in ecru kleurige kleding. Jammer dat we ze niet kunnen fotografen. Het is rustig op de weg. Het is wat bewolkt vandaag, dus de zee kleurt niet zo mooi turquoise op als gisteren. 

Uiteindelijk slaan we van de weg af naar naar ons nieuwe huis. We zijn wel te vroeg, maar dan wachten we wel op het strand. Door de bananenplantages aan de ene kant en het strand aan de andere kant rijden we over een ruige weg vol met kuilen en bulten. De weg wordt steeds smaller. Op een gegeven moment een poort met een mannetje. Of hij ons kon helpen….denk het wel….we willen naar het blue mango hotel. We mochten door. Op die smalle weg komt een tegenligger, maar die rijdt er vast vaker. Ria krijgt instructies van die man en zo passeren we elkaar.

Helemaal aan het einde van de weg ligt het hotel. We worden hartelijk ontvangen en mogen al in onze kamer. We zijn in het paradijs aangekomen. Wat is het het relaxt hier! Privé strand, zwembad, bar en restaurant en palmbomen…..hier houden wij het wel een paar dagen vol.

We vinden een lekker plekje onder de palmbomen en brengen hier de middag door. Wij zijn helemaal geen zon, zee en strand mensen….maar hier is het echt goed toeven.

Alleen vanavond voor de allereerste keer hier in Colombia komt er iets op het bord van Linda te liggen wat ze echt niet op gaat eten. De stukjes kip zijn te redden, maar er lijkt wel iets van wortelstamp naast te liggen met een geur waar je echt niet blij van wordt. Gelukkig had Ria de vangst van de dag met cocosrijst. De cocosrijst is aan Ria niet besteed, dus we happen wat van elkaars bord. Ach…..de eerste keer op al die weken hier…..valt dus reuze mee!

Zonnige groet,

Ria en Linda