Santa Marta – rust

11 februari 2020

Je stapt je kamer uit…..het is 24 graden….de zee ruist en je voeten voelen het zand….heerlijk….

We beginnen de dag met een lekker ontbijtje en hebben direct het doe maar rustig aan gevoel. In ene zit daar een toekan op een tafeltje bij iemand. Brutaal als hij is, is hij bezig met het opeten van een oordopje van een hoofdtelefoon. Niet okay, maar ja….haal het maar eens uit zijn snavel. Ondertussen komt er ook nog een nieuwsgierige eenkhoorn vanuit de boom kijken. 

Na het ontbijt hebben we een lange tijd naar de hoge golven zitten kijken. Wat zijn zij machtig. Er lag ook een hele grot boomstam op het strand, maar die legt het toch echt af tegen de ruige zee. Uiteindelijk zoeken we de schaduw op, want de zon brandt en we hebben geen zin om verbrand te raken. Met een briesje in onze rug lezen we verder in onze spannende boeken en zo brengen we de hele dag door tot een uur of vier. Met als enige hoogtepunt dat de toekan deze keer ons op kwam zoeken. Hij onderzocht de brillenkoker, maar kon daar niets mee. Verder lag er niets op tafel waar hij mee weg kon…..tenminste de sleutel lag er ook en die hebben we maar even van tafel gegrist. Op een afstandje zien de toekans er mooi uit, maar van zo dichtbij kijken ze helemaal niet zo vriendelijk.

Einde van de middag wandelen we een klein uurtje over het strand. De zee is aan het opkomen en komt op sommige plekken echt al ver het strand op. Opletten dus…..

Vanavond is het nog zo lekker buiten, dus we blijven wat langer hangen op het terras. Wat een heerlijke dagen hier ondanks dat we geen strandmensen zijn. Een week lang hier zijn zou te veel van het goede zijn, maar we hadden best nog een dag langer hier kunnen blijven. Toch trekken we morgen weer verder…..

zonnige groet,

Ria en Linda