Vlieland

18 januari 2021

Wie bedenkt het……we hebben om 6.30 uur de wekker laten gaan. Zucht…. We gaan een dagje naar Vlieland. We hebben een ticket voor de boot van 9.05 uur. We moeten een half uur van te voren op de terminal zijn. We moeten dan nog van de parkeerplaats naar de terminal lopen, maar niet te vergeten ook nog van ons huisje naar de auto. Vertrekken met een lege maag gaat niet, dus al bij al moet die wekker zo vroeg. Toen die wekker ging was de lol er toch even vanaf. Niet te doen…hartstikke donker en fris.

Maar eenmaal op weg heeft het toch wel wat. We wandelen nog ongeveer een kwartiertje van de auto naar de terminal en zien de lampjes in de haven schitteren. We scoren nog een koffie to go en warmen dus lekker op. De boot gaat er 95 minuten over doen en valt onder de regels van de OV. We zullen dus heel de vaart een mondkapje op moeten. Volgens de weersvoorspelling zal het droog zijn op Vlieland, maar het zal wel stormachtig zijn. De boot heeft nauwelijks passagiers. We hebben dus keuze genoeg in onze zitplaatsen. Net voor Vlieland begint de boot aardig te deinen, maar het is zeker nog te doen.

Als we op Vlieland zijn aangekomen starten we met een route over het eiland. We lopen door het bos en wat is het stil hier. We horen in de verte de zee ruisen en verder horen we niets. Vanaf de uitkijktoren kunnen we over het strand kijken. We lijken wel alleen op de wereld. We zien niemand. 

Via de jachthaven wandelen we richting het strand. De route zegt dat we 3,5 kilometer over het strand moeten lopen en dat we bij de twaalfde krib terug de duinen in moeten. We kijken even in het rond en bedenken wat een krib zou kunnen zijn. Ehm….we gokken op de stenen die het water inlopen en we beginnen dus met tellen. Ergens hebben we nog even het licht om ook te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben, zodat we weten waar de afslag ongeveer zou moeten komen. De wind is stevig en we hebben hem vol op ons gezicht. We tellen 5 van die hopen stenen en dan zie we geruime tijd geen stenen meer. Mmmmm, waren het niet de stenen, maar de genummerde paaltjes? Het zand is hier en daar echt mul en we voelen het wel in onze knieën. Tegen de duinrand ligt op sommige plaatsen nog sneeuw. Het zand zien we het over het strand heen stuiven. Zeker mooi om te zien, maar het is echt zwaar lopen. Uiteindelijk doemen er weer wat van die hopen stenen op uit de zee….maar ja we komen echt niet tot twaalf. We kijken nog eens op de telefoon en het vermoeden is dat hier toch zo ongeveer moet zijn. We checken de volgende hint op de route. We moeten een aantal vierkantje stenen paaltjes zien. Die staan een eindje verderop en net daar zien we ook andere mensen vanuit de duinen naar beneden komen. Dit moet het zijn. OMG…..de duin omhoog en het zand zo los….wie had bedacht dat we dit leuk vinden? We hopen dat we bovenaan de duin een bankje zullen treffen. Jawel onze gebeden werden verhoort. Tijd om even uit te rusten en iets te eten en te drinken. De route lijkt verder te kloppen, dus we pakken de draad weer op.

Vervolgens lopen we weer door het bos naar een bosmeer. We lijken wel in Nieuw Zeeland. Een schitterende omgeving hier op Vlieland! De routebeschrijving is verrassend goed beschreven. Steeds klopt het als we een ruiterpad of fietspad kruisen. Dat helpt toch wel als je in zo’n onbekende omgeving loopt. In ene doemt daar de Rode Kabouter op…ofwel de vuurtoren van Vlieland. Ook hier weer een mooi uitzicht over alle zijdes van het eiland. We verdwijnen weer in het bos waar het pad rijst en daalt. We genieten echt van de omgeving. Het voelt echt als vakantie….we missen alleen de zon…hahaha

Na de nodige kilometers komen we uit op de heide….wat bizar…op zo’n klein eiland en dan op 1 dag kunnen wandelen op het strand, door het bos, over heide en het dorp moet nog komen. En daar is in ene de zon….wat fijn! 

We zijn bijna terug in het dorp en het begint de druppen. Kan nooit veel zijn, want er zat geen regen in de voorspelling. We lopen dus op ons gemakje door, maar bij elke 10 meter die we maken gaat het alleen maar harder regenen. We komen op een schitterend kerkpleintje uit, maar het is amper goed te bekijken door de regen. We lopen de dorpsstraat in en zijn blij dat daar wat luifels voor de gesloten winkels hangen. We schuilen even en bedenken hoe het er hier in het hoogseizoen uit zou kunnen zien. Er moet hier gezelligheid te vinden zijn dan. Het regenen wordt minder en daar is de warme bakker. De bakker verkoopt ook koffie to go….hij is onze vriend. De bakker heeft bankjes voor zijn winkel staan, dus we slaan onze vuilniszak uit over het bankje. We nestelen op de vuilniszak en genieten van de warme koffie. Tja, je moet er zelf iets moois van maken!

We slenteren nog wat door het dorp totdat onze voeten zeggen dat het goed is geweest. We staan al een aantal uren op onze voetjes en we beginnen ze toch wel te voelen. Bij de terminal zijn ze zo vriendelijk dat we al binnen mogen. Overal staat aangegeven dat je 30 minuten van te voren aanwezig moet zijn, maar tevens wordt daarbij vermeld dat je ook niet te vroeg mag zijn gezien de Corona maatregelen. Echter zijn er nauwelijks mensen te zien, dus er is geen probleem. We voelen ons stijf worden, maar ach….

Als de boot vertrekt iets voor 17 uur begint het al weer donker te worden. De zee is rustig en we arriveren zonder problemen in Harlingen. Nog een kwartier naar de auto, maar het wandelen gaat goed en voordat we het weten zijn we er al. Harlingen – Franeker is maar een kwartiertje, dus we ruiken de stal al. Even een boodschap bij Appie, zodat we ook wat te eten in huis hebben zo dadelijk.  Iets voor half acht stappen we binnen….we zijn dus bijna 12 uur onderweg geweest. Poeh…zelf een werkdag is korter.

We hebben heel even naar het weer voor morgen gekeken en zien dat er een regenpercentage van 90% is. Morgen wordt waarschijnlijk een rustdag….maar ach wie weet wat we vanavond nog bedenken.

een actieve groet,

Ria en Linda

Oost Vlieland