Durban

Hallo allemaal,

12 november:

Vandaag hebben we Durban bezocht. We gingen te voet naar het centrum, dachten we. Vanuit het hostel de kaart van buiten geleerd, zodat we onderweg niet hoefden te kijken. We hadden al een heel stuk gelopen toen er een mevrouw stopten en vroeg of we verdwaald waren. Nee, dat zijn we niet. Ze vroeg waar we naar toe gingen. Victoria markt was ons doel. Ze zei dat ze ons een lift wilde geven. Dat hoefden we niet……we wilden graag lopen. Geen goed idee, zei ze. Het was (waar we liepen) niet veilig voor 2 vrouwen. Ze wilde ons liever brengen. Okay…doe dan maar! In het centrum van het Durban hadden we niet echt het gevoel van veiligheid. Waarom is lastig te zeggen. Het was druk en het stonk naar urine. Geen toffe sfeer. We zijn een kathedraal in gegaan, zodat we plaats konden bepalen en een nieuw doel konden bepalen. Op naar het postkantoor, want Ria had nog iets te posten. Vandaar uit kwamen we bij het plein met het Aids-teken. Dit een plein waar het teken heel groot is geplaatst ter nagedachtenis van een vrouw die bruut is vermoord toen bleek dat zij HIV-besmet was. In dit gedeelte van de stad hing een relaxte sfeer. Vlakbij dit plein was een festival gaande. Er werd opgetreden door jonge rappers, gospelkoren, een dj enz. Daar zaten we dan als enige blanken. Er wordt wel gekeken, maar niet vervelend gedaan.  Tegen 16 uur leek het ons tijd om terug te gaan. We kozen nu maar voor de bus in plaats van te voet te gaan. Een vriendelijke buschauffeur hielp ons en we kwamen dus valkbij huis uit. Het was ondertussen hard gaan waaien en de zon was vertrokken.

13 november:

Vandaag hebben we alles weer te voet gedaan, maar dan via de looproutes van Durban. We zijn eerst naar het strand gelopen. Dit was zo’n 30 minuten wandelen. Dat valt toch wel mee? We hebben langs de boulevard gewandeld. Over de boulevard wordt veel gefietst en geskated. Het bleef bewolkt. In het water lagen de surfers. Op het strand lopen alle mensen door elkaar…de donkere, de Indiers en de blanken. We zijn haar het museum gelopen. Dit zou om 11.00 uur open zijn en staat in het teken van apartheid. Dit was ook zo’n 30 minuten lopen. Helaas hadden we pech. Het was dicht. We waren wat verbaasd, want de loney planet en de eigenaar van het hostel gaven aan dat het zondag geopend zou zijn. Teruglopen dan maar. Op het strand wat gegeten en toen met onze dwarsliggers op een muurtje gaan zitten. Heerlijk zo’n dagje niets doen 🙂

Het leek kouder te worden, dus zijn we verder gaan lopen langs de boulevard. We kwamen uit bij Mugs&Beans (koffietentje) en daar hadden ze heerlijke taart mmmm. Deze was op Claudia’s verjaardag. Een dagje te laat, maar gisteren konden we geen gebak vinden. Het stuk chocoladetaart was echt niet op te krijgen, dus we kregen het laatste stukje mee in een doggy-bag. Op ons gemak zijn we terug naar huis gelopen. Halverwege de route hebben we de doggy-bag aan een zwerver gegeven. Hij heeft Claudia’s verjaardag meegevierd. Hij was zo dankbaar! We hebben er geen foto van gemaakt. Iemand op het strand deed dit dus wel. Zij gaf iets aan een zwerver en haar metgezel maakte daar een foto van. Het zag er raar uit. We waren net thuis en toen begon het te regenen…. nou ja miezeren. Geen probleem, want hier kunnen we overdekt nog lekker buiten lezen.

Lieve groet,

Ria en Linda