Santiago – Punta Arenas

14 januari 2025

Vannacht ging de wekker om 1 uur….we hebben heerlijk wat uurtjes geslapen en dat heeft ons goed gedaan. In een mum van tijd zit alles weer op zijn plek in de tassen en melden we ons bij de receptie. Een vrolijke chauffeur brengt ons naar het vliegveld en iets na 2 uur checken we opnieuw in. Ongelooflijk hoe druk het is op het vliegveld zo midden in de nacht.
We nemen een ontbijtje en een kopje koffie en wachten tot we in mogen stappen.

Ai….de laatste rij van het vliegtuig….geen raampjes…weinig beenruimte en als klapper op de vuurpijl iemand die naast ons gaat zitten met een grote doos op schoot. We kunnen maar één ding hopen….dat de rij voor ons niet de stoelen naar achter kunnen doen. Met dit idee wordt je namelijk direct claustrofobisch. Maar we hebben een engeltje op onze schouder….de vader van het gezin spreekt met de stewardess. Tja…rap Spaans, dus niet te zeggen hoe en wat, maar in een mum van tijd zitten zij ongeveer halverwege het vliegtuig verspreidt en fluistert de stewardess ons in dat we nu 2 rijen van drie stoelen hebben waar we op kunnen gaan liggen. Even kijken we elkaar aan, maar we besluiten vlug iedereen een rij te nemen voordat een andere passagier ons voor is.
Dus een ritje van 3 uur met de benen gestrekt en wat dommelend met muziek en/of podcast in de oren.

Op het het vliegveld van Punta Arenas staat de chauffeur klaar. Het mannetje is wat zenuwachtig en verteld ons in zijn beste Spaans en drie woorden Engels dat we nog 2 mensen op moeten gaan halen en dan doorrijden naar de auto. Het is een klein uurtje rijden naar onze stalen ros, maar we worden daar hartelijk ontvangen. Onze bolide staat (nog) te glimmen, maar is ook klaar voor vertrek. Gevuld met een dekbed, overtrekken en dekens moet dit toch gaan lukken in het tentje?

Op een parkeerplaats puzzelen we even hoe we onze rugzakken in de achterbak krijgen, zodat niet alles in het zicht ligt. Maar het is net Tetris….als je lang genoeg draait, valt de puzzel in elkaar.

We toeren wat naar het zuiden en genieten van de geweldige omgeving. Water, hoogteverschil, schitterende bloemen zorgen dat we de wind voor lief nemen.
Na de lunch gaan we naar onze B&B….de liefde nemen we zelf wel mee 😉

Deze nacht hadden we al geboekt, zodat we een goede nachtrust kunnen hebben en even aan kunnen voelen wat het weer doet.
Vandaag is het elf graden, maar het voelt als min één. Terwijl in de zon is het best te doen, hoor.

Na het installeren lopen we naar het stadje en zien daar de pinguïns. Ze vangen een visje, dobberen wat op het water of zonnen wat. Blijven mooie beesten. Af en toe valt er een spatje regen en dan samen met de wind voelt het wat ijzig aan.

We besluiten vandaag thuis te picknicken, dus bezoeken de supermarkt en wandelen terug naar huis. Met de kaart op bed uitgespreid proberen we te bedenken wat verstandig is om morgen te doen. De komende dagen lijken vol te zitten met regen, maar als het net als vandaag is, komt het echt wel goed. We denken morgen echt in ons huisje op wielen te gaan overnachten.

Het is natuurlijk de vraag hoe het dan zal gaan met internet, maar jullie zien ons vanzelf weer verschijnen.

Een groet met een kleine rilling,

Ria en Linda