Daly Waters

8 november:

Vandaag was het plan om kilometers te vreten, maar het liep anders…..geeft niets, want het was een geweldige dag.

Omdat we richting Red Centre gaan, hebben we maar extra water ingeslagen. We hebben 20 liter water in de auto gelegd. Daarnaast wat brood, noodles en biscuitjes….we zullen toch stil komen te staan onderweg. Er is gewoon niets dan.

We sluiten de telefoon aan op de radio, zodat we muziek hebben en daar gaan we dan.

Rond de klok van 12 uur komen we aan in Mataranka. We stoppen bij een roadhouse om wat te drinken en te plassen ????. We raken aan de praat met de jongen achter de balie en hij raadt ons aan om naar Bitter Springs te gaan. Dit is een bron met water van zo’n 40 graden. Dat voelt niet warm, zei hij. De buitentemperatuur ligt namelijk hoger, gaf hij aan. Dit is een natuurlijke omgeving en prachtig om te verblijven. Een stukje verder op ligt ook een thermaalbad, maar daar komen meer mensen, volgens hem. Okay, we hadden zelf niet bedacht om de bronnen aan te doen. Wie gaat er nu in een bad van 40 graden, maar we zijn er nu toch. Hij had niets te veel gezegd. Een prachtige omgeving, palmbomen en daar ligt dan een bron verscholen. Badpakken aan en voelen maar…..heerlijk. Er waren nauwelijks mensen aanwezig. Na wat rond gedobberd te hebben zijn we weer verder gegaan. We namen de volgende afslag, want daar staat een replica van het huis wat gebruikt is in de film “We of the never never”. Dit is een roman over de eerste blanke vrouw tussen de aboriginals begin 20e eeuw. Dit was een zware tijd begrijpen we uit beschrijvingen. Tevens ligt daar dus het andere thermaalbad. Hij had niets te veel gezegd, want inderdaad veel meer mensen en men had er al meer een bad van gemaakt. Wel was de omgeving erg mooi. In de palmbomen hingen vleermuizen. Het is kennelijk paringstijd van de vleermuizen en rond maart/april komen de kleine vleermuisjes. Met tientallen hangen ze in de boom en maken een hels kabaal. Tevens wonen de papegaaien hier. We mochten genieten van een wit exemplaar. De telelens is dan eigenlijk nog te klein….jammer.

Inmiddels was er wel wat tijd verstreken en werd het tijd dat we weer op pad gingen. We willen echt voor het donker ergens binnen zijn. Enerzijds omdat de straten niet verlicht zijn en er gewaarschuwd wordt voor de kangoeroes die de weg oversteken, maar ook omdat we niet graag meer op straat zijn in the midde of nowhere samen. We richten ons op Daly Waters.

In Daly Waters hebben ze wel één pub, waar je ook kunt overnachten. De benzinepomp die er staat is ook van diezelfde pub en meer is er eigenlijk niet. De pub staat wel beschreven als een bezienswaardigheid. Er hangen verschillende bankbiljetten aan het plafond uit diverse landen. Daar aangekomen blijkt er nog veel meer te hangen. Slippers, bh’s, kentekenplaten, collegekaarten enz.

We hebben een prima kamer hier en we hebben heerlijk gegeten. De jongedame achter de bar vertelde dat ze al zeven maanden geen regen hebben gezien. Afgelopen dinsdag heeft het iets geregend en ze hopen vandaag nog wat te zien. Er leken even wat druppels te vallen en het onweerde ook, maar helaas voor hen bleef de regen uit.

Vanavond net voordat we naar onze kamer wilde lopen (in de voortuin van de pub), zagen we in het donker een koe de straat oversteken. Door de tuin tussen de huisjes door liep hij op zijn gemak door de straat.

Morgen gaan we in Tennant Creek proberen te komen. Dat zal nog zo’n 400 kilometer zijn, maar we hebben heel de dag de tijd…..no worries.

Warme groet,

Ria en Linda