Tennant Creek

9 november:

We kunnen het ook wel eens niet treffen met de slaapaccomodatie. Een super zacht matras, waardoor we bijna niet durfden te draaien, want dat hield direct iets in voor de ander. Daarnaast was het super gehorig. Een buurman, die allerlei geluiden maakte, waar we echt niet blij van werden. Neus ophalen, keel schrapen….misschien zelfs wel overgeven….niet zo fris. De andere buurmannen gingen al vroeg vissen en moesten eerst douchen voordat ze op pad gingen. Het leek bijna alsof ze dat bij ons op de kamer stonden te doen. Maar ach…..toen we aan het ontbijt zaten voor onze kamer en uitzicht hadden op de boomgaard en het zonnetje in ons gezicht waren we alles in één klap vergeten.

We zaten dus wel vroeg in de auto, maar ach dat mag de pret niet drukken. Kangoeroes zaten langs de kant van de weg te grazen.

Ze hebben hier trouwens heel veel plaatsen vanuit de Tweede Wereldoorlog bewaard. Vele landingsbanen, maar ook plaatsen waar een hospitaal heeft gestaan e.d.

Even een rustmoment in Elliott. Er is werkelijk niets te zien dan een benzinepomp, die ook supermarkt is en eten verkoopt. Het lijkt wel of iedereen hier zijn tussenstop maakt en dan weer verder gaat. Na een lange weg met afwisselend landschap (rotsen, gras, bomen, vlaktes) naderen we steeds dichterbij Tennant Creek. Even twijfelden we of we nog een tussenstop zouden doen bij Threeways. Hier komen de wegen naar Darwin, Alice Springs en de oostkust samen. We hebben alleen een foto genomen van de gedenkplaats van Flying Doctor Flynn en zijn de laatste 25 kilometer door gereden.

Nou Tennant Creek is echt een weinig gezellige plaats. Dwars door deze plaats loopt de Stuart Highway en verder leek het wel uitgestorven. Het is weer zondag en echt er is niemand op straat. Niets is er open…alleen de benzinepomp. Dan eerst maar op zoek naar een slaapplaats. Deze hadden we snel gevonden. We rusten uit in de Safari Lodge ????.

Uiteindelijk zijn we bij de Red Rooster maar iets gaan eten. Tja,….een soort gouden M, maar dan alleen met kip. Het smaakten eigenlijk best prima. We kunnen hier een goudmijn bezoeken, maar eigenlijk hoeft het niet persé van ons. We houden rustdag. We lezen wat, we denken even vooruit over de route naar Alice Springs. We hebben nog tijd, dus we wikken en wegen of we Devils Marbles onderweg naar Alice mee pikken of dat we daar dan nog een nacht verblijven. Devils Marbles is maar ruim 100 kilometer en dat is niet zo veel…..ach we zien morgen gewoon wel…..

Warme groet,

Ria en Linda