Kings Canyon

17 november:

Het begint bijna een gewoonte te worden om vroeg op te staan. In de tent wordt je waarschijnlijk toch door het licht eerder wakker. We liepen dus al vroeg door de canyon. Heerlijk. De Rim walk wordt aangeraden, maar is zo’n 4 uur lopen. Je moet eerst steil de berg op. We twijfelen even, maar kiezen er vervolgens toch voor om de route door het dal te lopen. Ook deze is prachtig. We zien hoe steil de rotsen zijn en hoe gelaagd zij zijn. Nog steeds zijn er nog maar weinig mensen op de been.  Na wat kilometers gelopen te hebben, springen we weer in de auto om verder naar het hart van Australië te rijden. We maken een tussenstop bij Kings Canyon Station. Het is een kamelenboerderij zo’n 35 kilometer van de Canyon. We drinken een cappuccino en tanken de auto vol, want het duurt nu heel lang voordat we ergens een tussenlanding kunnen maken. Het is een gezellig tentje in the middle of nowhere. We proberen een Appje naar het thuisfront te sturen, maar zullen voorlopig niet weten of deze aangekomen is. Internet zal de komende periode niet te vinden zijn.

Het is een lange weg, die we moeten rijden. We zien zeker wel mooie dingen. Na heel veel kilometers komen we Mount Conner tegen. Een mooie rode Tafelberg en volgens de boeken de berg die vaak verward wordt met de Uluru. We stoppen even en bewonderen deze berg. We steken de weg over om daar ook over de heuvel te kijken. We zien daar een prachtig droogstaand zoutmeer. We staan met onze voeten in het rode woestijnzand en de zon schijnt op onze hoofden….mmmmmm.

Midden in de woestijn ligt Curtin Springs. Er staan een aantal benzinepompen en ze hebben een Lodge gebouwd. Je kunt hier voor niets kamperen. Je hoeft alleen maar voor de douches 3 AUD te betalen. Echter vinden wij het te ver weg van Uluru. We eten wel onze lunch hier. Een beetje aan de vroege kant, maar als je al zo lang wakker bent….moet er op een gegeven moment weer iets in.

We hebben weer energie en maken ons klaar voor het laatste stukje van vandaag.

We komen op een gegeven moment aan bij Ayers Rock Resort en slaan hier onze tent op. Lekker stukje mals gras waar onze haringen makkelijk in kunnen en lekker zacht ligt. Een voordeel op dit tijdstip in het jaar is dat er plaats zat is. We hoeven niet te reserveren. We zien helaas de lucht een beetje betrekken. Het zal toch niet zo zijn, dat wij de rock niet bij zonsondergang kunnen bewonderen. De zon zal om 19.11 uur onder gaan. We rijden toch naar het nationaal park en zullen daar kijken of we de zonsondergang bij Ayers Rock gaan zien of bij de Olga’s.

Het trekt steeds verder dicht, dus we gokken op de Olga’s. We hebben goed gegokt. De lucht is zeker niet strak blauw, maar er is nog wel sprake van een zonsondergang, dus het licht kan nog enigszins zijn werk doen op de rotsen. Tijdens het wachten zien we nog en een mooie regenboog naast de Olga’s. Er zijn maar weinig mensen gekomen en waarschijnlijk omdat iedereen dacht dat de lucht te ver dicht getrokken zou zijn. Wij hebben in ieder geval geen spijt van deze trip.

Het is wel zo dat we laat terug zijn en we dus pas om 20.30 uur aan het eten zitten. We blijven niet te lang zitten, want morgen gaat vroeg de wekker.

Warme groet,

Ria en Linda