14 februari 2018
Vanochtend bij het ontbijt was alles in de stijl van Valentijnsdag. Ach…wat zoet toch, maar het had ook wel wat. Na onze magen gevuld te hebben was het tijd om de Iron Horse weer van stal te halen. Eerst maar eens richting Boca Chica rijden. We hebben over dit gebied gelezen, maar kunnen eigenlijk niet goed uit de boeken halen of je ook vanaf het vaste land het strand kan bezoeken of dat we dan over moeten varen naar een eiland. We gaan het zien.
Daar aangekomen na een mooi tochtje weer blijkt snel dat vanaf deze kant er echt geen strand te bereiken is. Er liggen tal van boten en steigers ook genoeg, maar verder niets. Het dorpje lijkt ook nog niet opgestart. Iedereen is zijn tent nog aan het vegen. We vragen een dame of bij haar wat kunnen drinken. Dat is wel mogelijk….wat willen we? Bier of water? Haha…laten we dat bier maar niet doen en koel water hebben we zelf nog bij, dus we bedanken voor haar gastvrijheid.
Terug richting de weg komen we langs een strandresort. Ook daar hebben we het één en ander over gelezen. Het wordt gerund door een Vlaams echtpaar en de prijzen van dit resort liegen er niet om. Maar misschien kunnen we gewoon wat drinken hier en hebben we het toch mooi maar gezien 😉
We rijden het pad af naar het restaurant en we lijken daar gewoon binnen te kunnen lopen. We bestellen dus wat te drinken en genieten even van het uitzicht hier op de zee. Het ziet er allemaal mooi uit, maar dan hebben er natuurlijk de hutten nog niet gezien.
We rijden door naar Las Lajas. Hier ligt een 14 kilometer lang strand. We rijden met onze auto een stuk op waar ook strandhutjes verhuurd worden. Het is er niet druk, dus ook een plekje voor onze auto en een picknickbank. Kennelijk is het hier in het weekeinde enorm druk met lokale bevolking, maar nu kunnen we de mensen op twee handen tellen. Het waait lekker en het is heerlijk warm. Nog steeds zo’n 35 graden. De wind is net als het zeewater gewoon warm. Hier houden we het wel even vol. We lezen wat, we luisteren wat muziek en kijken naar de vogels. De tijd mag eeuwig duren zo.
Aan het einde van de middag denken we nog wat fris te drinken hier. Pech….de stroom was uitgevallen dus de koelkasten ook. Het water is op kamertemperatuur. Tja….dat is echt iets meer dan bij ons. Er wordt gevraagd of we ook iets willen eten. Nou….laat maar…..want die kip en vis zijn misschien ook wel op kamertemperatuur inmiddels.
We rijden op ons gemak terug naar David. We zoeken hier een plekje om te eten en sluiten af met een ijsje van de ijscoboer. Brownie-ijs hebben ze hier…..eerlijk is er eerlijk die is niet verkeerd! Mucha mas chocolate…..zouden ze hier zeggen.
Vrolijke groet,
Ria en Linda
