(Bijna) Machupicchu

Hallo allemaal,

29 oktober

We hebben nu ontbijt bij onze kamer, dus dat scheelt een wandeling naar de bakker. Vanochtend via de Inka-trappen naar boven gelopen. Het blijft een hele klim, maar zo schitterend. We kwamen een schoof voor doof-stomme kinderen tegen. Hier mag je gaan kijken, maar dat doen we volgende week op ons gemakje. Het is schitterend weer vandaag! We zijn naar een museum gelopen met zaken van de (pré)Inka-tijd. Op een plattegrond konden we goed zien dat Cusco destijds in de vorm van een poema is gebouwd. Hoe hebben ze dit toch voor elkaar gekregen toen? De rest van de middag hebben we eigenlijk alleen maar in de zon gezeten. We hebben nog een eind zitten buurten met een Peruaan die engels aan het leren is om zo straks een gids te kunnen worden. We hebben het over allerlei dingen gehad. Toch leuk.

30 oktober

Rond 8.30 uur werden we opgehaald bij het hostel. Hahaha…..te voet! We liepen naar het plein en daar was het wachten op de bus. Om 9.00 uur kwam deze voor rijden. De bus was gemengd met mensen die alleen de Heilige Vallei deden en mensen die ook door gingen naar Machupicchu. Teveel mensen voor deze bus……hoe gaan ze zoiets oplossen? Twee mensen moesten eruit en met een andere bus mee. Geluk, want Linda had geen zitplaats, maar er werden 2 andere mensen afgeroepen. Uiteindelijk gingen we om 9.30 uur rijden. Eerste stop was een bergplaatsje waar we cocathee kregen i.v.m. hoogteverschillen. Dit is thee van cocabladeren, waar ook cocaine van gemaakt zou kunnen worden. We zijn (nog) niet verslaafd hoor. Toen door naar Pisaq. Hier staan ruines van een Inca-tempel. Tachtig minuten klimmen op het heetst van de dag…wie verzint het? Uitzicht was weer schitterend. Op de top van de berg zat iemand fluit te spelen. Geweldig, het leek een droom! Andes bergen en een rustgevende fluit op de achtergrond. Terug bij de bus was het tijd voor een ritje door de vallei. Mooi is het hier. In een plaatsje was het luchtijd. Men verwachtte eigenlijk dat je mee ging naar een buffetlunch…nou dat hoeft van ons niet, dus hebben we een ander lunch-plekje opgezocht. We waren overigens niet de enige. Na de lunch was het tijd voor Ollantaytambo. Hier staat een reusachtige Incaruine. Waarschijnlijk met de tempel van moeder Aarde. Het was geweldig en niet te begrijpen hoe ze dit ooit gemaakt kunnen hebben. Vanaf 16 uur waren we vrij. De overige gingen terug naar Cusco en wij met de trein van 19 uur door. We hebben hier water gekocht, bananen en wat lekkers om mee te nemen. In Machupicchu schijnt het een vermogen te kosten. Avondeten ook hier gedaan. Om 18.30 uur moesten we op het treinstation zijn. Sfeertje hing daar…..kraampjes met eten drinken en mutsen en alle mensen die naar Machupicchu gaan. De trein deed er zo´n 2 uur over. Jammer dat het donker was. Bij de aankomst in Aguas Caliente stond daar gelijk een enorme berg voor je. Wowie! Aangekomen bij het hostel was deze niet naar onze zin. Afspraak was kamer met privé badkamer. We werden ergens op zolder gelegd tussen de was en de badkamer was buiten onze kamer. Gelukkig hadden we de afspraak zwart op wit. Ria is naar de receptie gegaan en we werden naar een ander hostel gebracht. Prima! We hadden er voor betaald. Vlug gaan slapen, want het is morgen vroeg dag.

31 oktober

Om 4.15 uur ging de wekker. De gids was gisteren zo laat dat we niet meer gedoucht hadden. Hij bleek trouwens alleen spaans te spreken. Ria sprong uit bed en zo onder de douche. En……..geen water! Aankleden en gaan klagen….zo vroeg. Er stonden meer mensen te mopperen. Een paar minuten en dan kwam het goed zei hij. Daar hadden we geen tijd voor. Wassen met het drinkwater dat we bij hadden en douchen doen we dan vanavond maar. Toen we beneden kwamen bleef hij zijn excuses aanbieden. De waterleiding was gesprongen. Hij kon er niets aan doen. We mochten ´s middags terug komen om te douchen. Om 5 uur stonden we aan de deur bij het oorspronkelijk hostel voor het ontbijt. Alles dicht en donker……toch aan de deur gerammeld. De jongen vroeg welke kamernummer we hadden. Hallo…..je hebt ons gisteren elders ondergebracht en het onbijt was hier. We mochten binnen gelukkig. Ontbijt op en toen was het tijd om naar de bus te gaan. De eerste bus reed om 5.30 uur in 25 minuten naar boven. Er stond al een hele rij mensen te wachten, maar het ging snel. Door het oerwoud slingerenden we naar boven. Het is te snappen dat de Spanjaarden dit niet gevonden hadden. Uitzicht werd prachtig. Eenmaal boven hingen de wolken nog over de bergen, dus zonsopgang was niet echt te zien. Toch was het mooi. Verzamelen bij de gids, die toen aangaf dat de engelstalige aan konden sluiten bij een andere gids. Okay prima! De berg op was weer een hele klim, maar beter te doen dan alle klimmen tot nu toe. Deze weg lag niet vol losse stenen. Toen we boven waren hadden we een schitterend uitzicht over Machupicchu. Wat groot zeg! Hier hebben zo´n 800 mensen gewoond, dus voor de Inka´s was het niet zo groot. Deze staat is goed bewaard gebleven, omdat het in de jungle lag. Dertig procent is kapot door bomen e.d., 70% is nog orgineel. In deze stad woonden de gewone mensen. Cusco was namelijk de Incastad voor de voorname mensen. Kennelijk hebben ze onlangs in de jungle weer een Incastad gevonden, maar dit is nog in een prilstadium. Deze gids legde goed uit en was goed te verstaan. Om 10 uur mochten we zelf rond gaan kijken. Je raakt niet uitgekeken! Het is echt waanzinnig. Tegen 13 uur waren we moe, maar voldaan en hebben we dus terug naar beneden genomen. Ondanks het gebruik van DEET, antimuggenspul, werden we flink geprikt. We hebben uitgebreid gegeten, want vanavond hebben we gaan tijd. Na het eten het dorp nog verkend en foto´s gemaakt. De spoorweg loopt hier midden door het dorp, dus ook recht langs de terassen waar mensen zitten. Kinderen spelen op het spoor. Ze gebruiken het als stoep. Om 17.40 uur moesten we weer op het station zijn. Om 18.10 uur ging de trein rijden. Het was snel donker, dus weinig gezien van het Andes-gebergte. Net voor Ollantaytambo kwam de conducteur vertellen dat er geen bussen van daar naar Cusco reden. Okay dan….wat dan? We moesten blijven zitten tot het volgende station. Daar aangekomen bleken er busjes klaar te staan van Perurail (goed geregeld toch?!) Zij brachten ons tot aan de weg en toen moesten we eruit. Toen kwam het aan op het organisatietalent van de Peruanen. Deze is er niet! Hopeloos! Daar stond iedereen te zoeken of zijn of haar naam op een lijst stond. Die van ons stond dus nergens. We mochten met een bus mee en moesten dan 2 uur staan en betalen. Dat staan was geen probleem, maar betalen hadden we al gedaan. Uiteindelijk mochten we mee als vriendendienst, zei hij. Net voor Cusco stopt de bus en werd aan nog iemand en aan ons te betalen. Nee dus! De bus ging niet verder. Alle anderen werden onrustig en wilden door. Begrijpelijk. Het andere meisje ging betalen, dus de bus ging rijden. Op het plein in Cusco mochten we uitstappen en wij moesten betalen. Niet dus! We spraken geen spaans en hij geen engels. We moesten eigenlijk ieder 10 soles betalen. Dat begrepen we wel, maar we hadden al betaald! We hielden voet bij stuk. Hij wilde een bonnetje schrijven, zodat we het geld terug konden vragen bij het reisbureau. Wij wilden dat hij daar zijn geld terug ging halen. Uiteindelijk vroeg hij een voorbijganger te tolken. Bij ons ging het inmiddels ook om het principe. Het ging dus over een weer zonder resultaat. Hij was bang voor zijn baan, zei hij. Dan had hij ons moeten laten staan! Uiteindelijk zei de jongen, die tolkte, geef hem 10 soles (geen 20 soles) dan is het klaar. Het was inmiddels 23 uur, dus dat hebben we gedaan. We hebben wel om het geschreven bonnetje gevraagd. Hij werd bijna boos, maar deed het toch. Hem een goedenacht gewenst en toen gegaan. Tjonge jonge zeg! Terug bij het hostel kregen we onze eerdere kamer terug. We stapten dus heerlijk vertrouwd in bed.

1 november

Een keer uitgeslapen. Heerlijk. We hoorden allerlei tromgeroffel, dus wat zou er zijn? Op het plein werd net de Peruaanse vlag en de Incavlag gehezen. Militairen in defilé en een hoop andere mensen. De reden is niet te zeggen. Terwijl we stonden te kijken en foto´s te maken kwam er een jongen heel dicht achter Linda staan. Zij schoof wat en hij schoof mee. Ria is toen achter haar gaan staan en al snel was hij weg. Even later stond hij aan de overkant van de straat heel dicht achter een meisje. Het leek een zakkenroller te zijn. Op een ander plein was het markt. Elke eerste zondag van de maand is deze. Mensen uit Cusco verkopen hun waar in klederdracht. Er werd muzien gemaakt en ze deden aan volksdansen. We hebben zo veel foto´s gemaakt. Niet te stoppen. Het weer was geweldig. Heel de dag scheen de zon. Er waren terassen gemaakt. Onder het genot van een drankje hebben we mensen gekeken. Eén van de Peruaanse dames gaf ons uitleg over het één en ander. Ze zijn zo vriendelijk over het algemeen.

Liefs,

Ria en Linda