16 januari

Wat een heerlijke nacht hebben we achter de rug. Geen muggen gehoord en de warmte heeft ons ook niet meer overvallen. Dit doet een mens goed!

Op ons gemakje ontbijten we en ruimen we de boel op. We rijden via Sorell en doen daar de boodschappen vast voor 2 dagen. We kunnen niet goed inschatten of op het schiereiland echt iets te krijgen is, dus het zekere voor het onzekere maar.

De omgeving is schitterend hier. Hoge bomen en heuvels en natuurlijk verkeersborden die ons waarschuwen voor overstekende kangoeroes. We slingeren langs de druivenvelden en wijnkelders. Bij Eaglehawk Neck maken we verschillende stops. Aan de Piratenbaai liggen mooie natuurverschijnselen. Allereerst is de baai schitterend om te zien. Het is omringt met torenhoge kliffen. Maar op één plek is de grond van de zee alsof het betegeld is. Het is eb, dus we kunnen zien hoe het erbij ligt. Wij vonden het bijzonder en hadden het nooit eerder zo gezien. Een stuk verder op staat een grote boog in de zee waar de zee onderdoor loopt en zijn golven kapot laat slaan op de boog. Vlakbij ligt ook een hele diepe holte vanwaar de zee zijn golven als het ware omhoog pompt. Een schitterende omgeving!
We doen nog een chocoladefabriekje aan. Hier maken ze handgemaakt Tasmaanse chocolade. We proeven een stukje en nemen een tablet mee. Pure chocolade met chili en kaneel…..elke dag een klein stukje….want het brandt in je keel als je het door geslikt hebt.

We twijfelen of we een verblijf aan zullen doen waar onder andere Tasmaanse Duivels verblijven. Ergens voelt het niet goed, maar anderzijds proberen ze hier juist uit te leggen wat er in de natuur gebeurt waardoor de Duivels uit aan het sterven zijn. We slaan het nu over, maar we moeten langs deze weg weer terug het schiereiland af. Dus als we spijt hebben hebben we nog een kans.

Het is inmiddels halverwege de middag en doen een lavendel boerderij aan. Velden vol met verschillende soorten lavendel treffen we aan. We nuttigen hier wat en in de slagroom is lavendel verwerkt. Best lekker, maar de smaak overheerst snel en dan is het lekkere er wel van af. We wandelen nog even door de tuin en hervatten dan onze weg.

We komen in Port Arthur aan, maar helaas is de camping daar vol. We moeten dus op zoek naar een andere plek. De wegenatlas geeft een dorp verder op een camping aan, dus die zoeken we dan maar eens op. We arriveren dus in White Beach. Een mooie camping, die ligt aan het strand. Onze voortuin heeft dus een mooie waterpartij.

In het zonnetje genieten we van een goed boek. Vandaag is het maar een graad of 20, dus we zijn blij met de zonnestralen die we kunnen vangen. Het buitenleven is wel echt fijn hoor. De bbq wordt na het eten gewoon een kacheltje en zo kunnen we toch nog lekker lang buiten verblijven.

Hier houden we het best wel weer even vol!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Let op: Tasmaanse Duivels