St. Helens – Bridport

24 januari 2019

Vandaag een mooi toertje door de bergen. Door de graslanden met de koeien en schapen rijden we richting St Columba watervallen. Deze waterval is één van de grootste van Tasmanië. Een wandeling door het regenwoud brengt ons bij de waterval. Het water valt van 90 meter hoog en is nu niet zo enorm breed. Het is hier natuurlijk zomer, maar we kunnen zien welk oppervlakte de waterval kan beslaan. De waterval heeft kennelijk nog nooit droog gestaan.

We vragen ons nog af hoe het toch kan dat je zo door de dag heen het gevoel hebt dat je alleen op de wereld bent, maar ‘ avonds op de camping zie je toch die mensen samen komen en de plaatsen gevuld worden. Bijzonder!

We rijden langs een kaasboerderij terug. Deze boer doet het slim. In zijn boerderij heeft hij grote ramen gezet waardoor je het proces van kaas maken kunt zien. Daarbij heeft hij een gelegenheid gemaakt om koffie te drinken en natuurlijk kaas te proeven e.d. De mensen gaan als het ware vanzelf naar binnen en nuttigen er iets. Het ziet er ook mooi uit, maar wij gaan elders op de koffie.

Door de bergen met smalle wegen komen we uit in Derby. Een klein dorpje wat hier bekend staat om zijn mountainbike gebied. Vele fietsers treffen elkaar hier en drinken samen wat. Genoeg gelegenheid ook om een mountainbike te huren hier. De paden zien we door het bos slingeren. We drinken hier onze dagelijkse cappuccino in het zonnetje op. Oude huizen staan op een rijtje in de straat en hebben kleurrijke bloemen in hun tuin. Het heeft wel iets hier.

We rijden door naar Scottsdale en denken daar te overnachten. Helaas….geen camping in dit dorp. We doen dus alleen de boodschappen hier, zodat we verder kunnen gaan kijken. We rijden naar Bridport, een plaats aan de kust. Het ziet er hier wel okay uit en er is een camping. Top….hier blijven we een nacht. We kijken uit op de zee en hebben dus een mooi plekje. Geen camping met standaard camperplaatsen en dat is toch ook wel eens fijn. We genieten van het geruis van de zee. Wat zullen we hier vannacht goed slapen.
Op deze camping geen WiFi.

In de middag lopen we nog even naar het dorp. Helaas is de bakker en het terras al gesloten. Het is immers inmiddels al 16 uur. 😀
We vangen even de plaatselijke WiFi, zodat we het thuisfront kunnen laten weten waar we gebleven zijn.

Inmiddels hadden we in de supermarkt op de krant zien staan dat er tot maandag geen vuur gemaakt mag worden in heel Tasmanië. Men is echt bang voor bosbranden door de extreme warmte (wat is extreem, maar de wind is behoorlijk aanwezig…dus het kan zo gepiept zijn waarschijnlijk). We moeten even creatief koken, maar ook dat komt weer goed…..we zijn niet voor één gat te vangen.

Oja……de aangedane voet van Linda doet het gewoon, dus geen paniek…..er kan gewoon gewandeld worden…..die fles water in de vriezer was waarschijnlijk de redder. Dus er ligt weer een fles, want je weet immers maar nooit!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Schitterende bloem in het regenwoud