22 februari 2020
Na een redelijke nacht….de bouwvakkers stopten rond half tien en de feestgangers riepen af en toe dat ze thuis waren of zo….gingen we op zoek naar het ontbijt. De gastvrouw deed de voordeur open….en wij zeggen ondertussen nog tegen elkaar hé het is elders….en sluit bijna direct de deur weer. Hoho….wacht even waar dan? Ze kijkt ons raar aan en zegt ooohhhh WiFi…..neeeeee het ontbijt waar? Wij doen niet aan ontbijt zegt zij. Dat kan er ook nog wel bij…..we hebben er voor betaald zeggen we tegen Google Translate. Okay, zegt ze en begint weer in het Spaans te praten. We bieden haar Google aan, zodat we kunnen begrijpen wat ze zegt. Zij typt dus…dat we een kwartier moeten wachten. Ze gaan dan ontbijten dat doen ze hier niet vroeg. We worden in de wacht gezet…..raar gevoel….vervolgens zien we haar terug komen van buiten met in haar tasje een fles sinaasappelsap en waarschijnlijk wat te eten. Ze hadden niet op ons gerekend. Maar uiteindelijk worden we geroepen en echt…..in al die weken nog niets zo smakelijkloos gehad als hier. Roerbakei zonder peper en of zout en ieder twee arequipas. Hoe komen we hier nu met goed fatsoen weg? Niet waarschijnlijk. We laten ons eten staan en gaan.
We vullen onze rugzak en gaan op pad. Eerst maar naar Juan Valdez. Koffie drinken en kijken of er wat te eten is. We wandelen dus onze eerste kilometers rond kwart over negen….we settelen ons bij Juan. Ondertussen loggen we in op de WiFi daar….en wat blijkt….we hebben helemaal geen ontbijt bij dit hotel. Oeps….. Ach we lachen hartelijk en maakt dat we alles zo ongeveer van deze ochtend vergeten.
Vanuit Juan lopen we naar het winkelcentrum, omdat het nog te vroeg is om naar Via 40 te lopen. Daar zal de parade zijn, maar de zon nu al op je bol is niet goed. Bij het winkelcentrum nemen we een pauze om ons vocht aan te vullen. De straten beginnen zich al te vullen met mensen die uitgedost zijn. Door vele straatjes komen we bij Via 40 aan. Al snel blijkt dat we op het eindpunt staan, dus we gaan iets verder de route op. Op die manier zien we de parade beter. Wat is het toch geweldig om al die mensen te zien. Hier geen confetti, maar schuim wat gespoten wordt en maizena wat gestrooid wordt. Geeft ook een lekkere troep, maar kan geen kwaad voor het milieu.
De rijen langs de kant van de weg worden steeds gevulder en er is weinig schaduw. Maar Ria heeft een mooi plekje gevonden om foto’s te maken en zorgt dat de parade vast gelegd wordt. Bij sommige wagens waar muziek uit komt gaat de menigte helemaal uit hun bol….komt het door de muziek of door de artiest die het zingt of is het de prinses die er op staat? Voor ons een vraag. Het leger loopt mee, de matrozen, de helpverleners bij rampen en veel schitterend uitgedoste loopgroepen. Tegen half vier zorgen we dat we de menigte uit gaan. De mensen hebben inmiddels allemaal het nodige gedronken en links en rechts ruiken we de geur van de joints. We zoeken ons weg terug naar het winkelcentrum, waar we een lekkere gegrilde kipfilet eten.
Tegen half zeven lopen we ons hotel weer binnen. Als we bij onze kamer aankomen maakt een schoonmaakster duidelijk dat ze onze kamer niet had kunnen schoonmaken, omdat we de sleutel niet hadden ingeleverd. Maar ze wilde het nu wel doen. Prima…..we worden naar een anders slaapkamer gebracht en mogen daar wachten. Op een gegeven moment komt ze terug om te zeggen dat we in onze eigen kamer mochten. Ze had het bed opgedekt en ging nu aan de badkamer beginnen. We hebben in ieder geval gezien dat deze dame haar best doet om te poetsen. Daarbij was zij heel vrolijk en aardig. Dus dat maakt toch weer iets goed. De dag van morgen blijven we daarom ook maar gewoon hier. Een nieuwe parade….dus gewoon een dag buiten de deur blijven hier… 😉
ciao,
Ria en Linda
