Hindeloopen en Stavoren

20 januari 2021:

Tijd om onder onze steen vandaan te komen….wat doe je namelijk op een zogenaamde “lambaldag-avond”? Precies film kijken, maar naar de bioscoop mag niet. Ons huisje heeft Netflix, dus laten we dat dan maar eens ontdekken….we vinden “A star is born”…een film die we graag in de bioscoop hadden willen zien, maar we gemist hebben door de vakantie destijds. Het was een mooie avondinvulling.

We begonnen de dag met een triest bericht…..onze grote viervoetervriend Sam (onze vakantievriend) is onverwachts overleden. Wat een slecht nieuws….toch even slikken.

Vanochtend bleef het toch wat miezeren, maar nog een dag binnen zitten trekt ons niet echt. We kleden ons gewoon weer goed aan en gaan op pad. We nemen de auto naar Hindeloopen en wandelen daar een rondje. Jammer dat het museum gesloten is door de Corona maatregelen. In de vroegere jaren kenden Hindeloopen hun eigen klederdracht en daar waren we eigenlijk best nieuwsgierig naar. Het blauwe reddingshuisje bij de haven doet ons denken dat we in Scandinavië zijn. Mooie bruggetjes over het water door het hele stadje heen. Bij de oude sluitswachterswoning bevindt zich nog steeds een verzamelplek voor de mannen om de dag door te nemen. Ze zitten of staan hier mooi uit de wind. De toren van de kerk staat aardig scheef….we hebben de toren van Pisa nog nooit in het echt gezien, maar dit heeft er wel wat van weg. We vinden nog een schaatsmuseum, maar ook deze mag natuurlijk zijn deuren niet open doen. De etalage verklapt een beetje wat er binnen te zien is. Ergens in een straatje vinden we nog een ouderwetse meubelmaker, die het klassieke schilderwerk nog toepast. Wij vinden het niet echt mooi om te zien, maar smaken verschillen zullen we maar denken. Helaas is er helemaal niets open wat ons kan voorzien van een koffie to go, dus we rijden maar door naar de volgende bestemming.

We slingeren langs het IJsselmeer naar Stavoren. Ook hier wandelen we door het stadje. Natuurlijk vinden we het standbeeld van het vrouwtje van Stavoren. De hoofdpersoon van het volksverhaal van Stavoren. De Vrouwe van Stavoren had letterlijk alles wat haar hart begeerde en toch vond ze dat ze nog lang niet genoeg bezat. De gebroeders Grimm hebben het verhaal ook ooit opgeschreven. De haven van Stavoren geeft ons het beeld van Curacao. De gekleurde huisjes aan het water maakt een vrolijk geheel. Jammer dat het weer ons helpt herinneren dat we “gewoon” in Nederland zijn. De wind is krachtig en schuurt langs onze wangen. De wolken kunnen de druppels niet vasthouden en laten hen zachtjes los. Toch wandelen we nog langs de mooie huisjes en een grote sluis waar ook ooit een klooster heeft mogen staan. Helaas is daar niets van terug te zien. Ook in Stavoren is er geen koffie te vinden. Er zit niets anders op dan terug naar huis te rijden en voor ons zelf te zorgen…hahaha.

Met een fris hoofd, een bak warme koffie en een goed boek nestelen we ons terug op de bank. De regen en wind horen we buiten feest vieren, maar wij hebben het ook goed binnen. Einde van de middag blijken we de dag van de week kwijt te zijn….een goed teken dat we het vakantiegevoel toch echt wel te pakken hebben.

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Vrouwe van Stavoren