Nationaal Park Dwingelderveld

24 januari 2021:

Geen vlokje sneeuw is er hier gevallen vannacht en er wordt heel de dag zon voorspeld. Wij gaan lekker op pad. Juist omdat het weer goed gaat zijn, besluiten we wat verder te lopen vandaag. De rest van de week moeten we immers maar weer afwachten. Rugzakje gevuld en we trekken de deur achter ons dicht….en wat denken jullie…..het regent. Hé hoe kan dat? Terug naar binnen voor de regencapes, zodat we die op de achterbank kunnen gooien en altijd nog kunnen besluiten wat wijsheid is.

We slingeren binnendoor naar Ruinen vanwaaruit we het Nationaal Park in zullen gaan. Nationaal Park Dwingelderveld is het grootste natte heidegebied van West-Europa. Al vrij snel is het best warm met het zonnetje op onze rug….heerlijk. Als we nu even onze winterjassen weg denken dan zouden we zomaar in Afrika kunnen rondlopen. Met een beetje fantasie zien we de leeuwen en giraffen door het gras paraderen. Echter na een klein half uurtje lopen zijn we spontaan in een survival wandeling beland. Het pad is een beekje geworden en dus we moeten een alternatieve route bedenken. En toen was het ook direct duidelijk dat we te maken hebben met een nat heidegebied. Iets voor ons lopen 2 mensen, die ieder voor een kant van het pad kiezen. De ene is tot aan haar knieën nat, dat lijkt dus niet de beste keuze. We kiezen voor de andere kant en hoppen van heidepol naar heidepol. Jeetje mineetje wat een opgave is dit. Maar zonder natte voeten komen we terug op het droge pad. De lucht is strak blauw en de zon blijft maar schijnen. 

En ineens begeven we ons op de Melkweg….want voor ons doemt station Mars  op. Het is meer dan een wereldreis die we aan het maken zijn…hahaha…. We ploffen hier even op een bankje neer en voelen even hoe het is om buitenaards te zijn.

Ruim 50 jaar geleden vestigde Astron, het Nederlands instituut voor radioastronomie, zich aan de rand van het uitgestrekte Dwingelderveld. Vanwege de rust en de duisternis bleek Dwingeloo de ideale plek om ongestoord de ruimte te verkennen met wat destijds de grootste radiotelescoop ter wereld was.

We slingeren om het heideveld heen en lopen langs vennen en bossen. Het is echt een schitterende omgeving hier. Helaas komen we geen herder tegen met zijn schaapskudde. Bij aanvang van de route stond dat de herder elke dag rond 9.30 uur start met zijn wandeling en rond 16 uur weer terug is. Tevens wordt er ook gewaarschuwd voor de wolvenfamilie die hier rond loopt. 

Tegen het einde van de route staat het pad weer blank en nu hebben we de zon voor ons. Het is daarom iets lastiger vooruit kijken, zodat we het water tussen de heide kunnen vermijden. Maar wederom komen we met droge voeten terug op het pad. Ondertussen beginnen we de kilometers wel te voelen in onze benen, maar we wandelen op ons gemak door. Er komen wat grote grijze wolken aan en als we gaan zitten koelen we vrij snel af waarschijnlijk. Het is immers toch maar gewoon een graad of vijf.

We arriveren moe, maar voldaan bij het bezoekerscentrum. Toch jammer dat ze hier geen koffiestalletje hebben. De koffie maken we daarom thuis maar. Het is toch ook altijd weer prettig om op de bank te nestelen met een goed boek naar zo’n fikse wandeling.

Vanavond zullen we eens proeven of de plaatselijke kok hier ook goed kan koken. 

Warme groet,

Ria en Linda

Zwerven over Dwingelderveld