Borger

26 januari 2021:

Wat een geluk….weer een zonnetje vandaag, dus we gaan de hort weer op.

Vandaag wordt het jagen op de Hunebedden. Nu we in Drenthe zijn, moeten we toch Hunebedden gezien hebben. We rijden naar Borger en de auto vertelt ons dat het nog steeds maar 2 graden is. Toch voelt het zo fijn in de zon. We parkeren de auto iets buiten Borger en wandelen een deel van het Bijvoetpad, een wandeling van de ANWB. 

Op verschillende plaatsen langs het pad staan informatiepalen die iets vertellen over de prehistorie. Ze hebben dit wel grappig gedaan. Je moet de paal aanslingeren alsof het een knijpkat is (maar dan pompen met de voet) en dan vertelt de paal iets uit het verre verleden. De route neemt ons mee langs mammoeten en hunebedden. Omdat het nog zo koud is, is een gedeelte van het pad nog een uitdaging. Het lijkt wel een ijsbaan. Eerder in de week hadden we heidepollen nodig om het water te omzeilen, maar nu hebben we de graspollen nodig om niet uit te glijden. 

We komen aan bij het Hunebedcentrum. Het museum is gesloten natuurlijk, maar we kunnen over de schutting kijken. We zien daar oude hutjes cq huisjes staan. Voor het museum ligt een veld met stenen. Stenen die ooit met de gletsjers mee naar hier zijn gekomen. Net voorbij het museum ligt D27, het grootste hunebed van Nederland. Aan ons zijn die suffe keien eigenlijk niet zo besteed, maar we moeten zeggen dat de D27 best indrukwekkend is. Een voordeel van in deze tijd op vakantie gaan is dat er geen andere toeristen rond de hunebedden zwerven. Dus we kunnen ze rustig eens van voren, achteren en onderen bekijken. 

Waarom heet dit pad eigenlijk het Bijvoetpad? De Romeinen stopten de plant in hun sandalen, omdat ze dan minder last hadden van vermoeide voeten. De bladeren bevatten een vluchtige olie, die in aanraking met warme voeten verdampt, wat de voeten koelt. Dus die Romeinen waren echt niet zulke rare jongens….

We lopen ook langs Hunebedden D23, D24 en D25. Zij liggen met drieën bij elkaar. We lopen ook langs een grafheuvel. Voor één van de boerderijen staat een bankje in de zon met daarbij een schoolbord waarop de wandelaars veel wandelplezier gewenst wordt. Leuk dat iemand deze engerie erin steekt. 

We wandelen een groot gedeelte van de wandeling langs een kanaal. Het kanaal ligt er een beetje doelloos en verlaten bij, het heeft niet echt een functie meer, alleen nog voor een handvol vissers en voor wandelaars. Het kanaal is aangelegd als een werkverschaffingsproject in de jaren 1926 tot 1930 en werd gebruikt voor de aanvoer van bouwmaterialen, kunstmest en veevoer, en voor de afvoer van turf en landbouwproducten. Eenden, reigers en schapen….ze wonen hier allemaal aan het kanaal. 

Inmiddels begint het weer wat af te koelen, want de zon verdwijnt achter de wolken. Maar we mopperen niet, want het is nog steeds droog. In de verte zien we de mammoeten weer opdoemen, dus we zijn bijna rond. Een mooie wandeling!

We komen langs Grolloo gereden en daar moeten we dan toch even tussenstop maken. Harry Muskee is degene die Grolloo in de jaren zestig op de kaart zette. Hij was de zanger van de bluesband Cuby & the Blizzards. We kennen ze niet, maar iedereen in Nederland weet toch dat Grolloo het bluesdorp in Nederland is. We maken een foto van het borstbeeld van Harry, maar verder is er niets te beleven in Grolloo. We kijken nog even of Johan Derksen thuis is, maar helaas…..hij is even boodschappen doen, denken we.

Om terug naar Beilen te gaan, komen we langs het dorp Amen. Jeetje…..wie zou er nou niet in een dorp willen wonen met de naam Amen. Geweldig! 

Terug thuis zien we dat er sneeuw aan zit te komen de komende dagen. Laten we hopen dat het meevalt! 

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Wandelplezier tussen de eeuwenoude stenen.