23 januari 2022:
Het was zo’n heerlijk appartement waren we zaten. In de avond hoorden we de zee ruisen en in de ochtend zagen het steeds lichter worden over de zee…maar vandaag moeten de rugtassen weer vier trappen mee naar boven. Het bezoeken van de sportschool is er niets bij. Maar tegen 9 uur zitten we weer op de weg. Het zonnetje wordt ook langzaam aan wakker…het is nog wel koud, dus verraderlijk op de weg…
Wat Trondheim mooi gedaan heeft, vinden wij, is dat zij heel veel tunnels en rotondes onder de stad hebben gemaakt. Dit scheelt waarschijnlijk heel veel verkeer in de stad. We rijden richting Hell en tanken daar ook maar voordat we dadelijk de snelweg af gaan. Op de berg schitterend de naam van het dorp. Er zijn vast veel mensen die ergens benoemen dat ze de hel bezocht hebben. Het dorp zelf zijn we niet in geweest. Al snel merken we dat hier meer sneeuw gevallen is de afgelopen periode. Er komt steeds meer sneeuw te liggen langs de kant van de weg en de wegen zijn ook steeds meer met ijs geplaveid. De zon is inmiddels oranje rood gekleurd en piept boven de witte bergen uit. Wat een schitterend gezicht. Na een tijdje rijden zien we de wolken laag boven een bevroren mee hangen. Het geeft een mysterieus tafereeltje.
Na ongeveer 2 uur gereden te hebben wordt het eigenlijk tijd voor een koffiebreak, maar de Noren vieren zondag en alles is gesloten. In dit gebied is het sowieso niet heel druk bevolkt, dus tja….de koffie zal nog even op zich laten wachten. Ondertussen rijden we al een hele tijd langs een rivier en op sommige stukken nog bevroren is en op andere stukken met ijsschotsen bezaaid is. Regelmatig zien we borden staan met gevaar om door het ijs te zakken.
En dan in ineens…..wandelen ze daar…..ooohhhh….ze zakken tot aan hun knieën weg in de sneeuw…..hertjes ….wat mooi….we maken vlug wat foto’s…er rijdt toch bijna niemand op deze weg, dus kan wel even. De wolf moet hier niet op de loer liggen voor ze, want ze kunnen nooit op tijd weg zijn zo diep zakken ze weg in de sneeuw.
En dan is daar ineens vanuit het niets een skicentrum…..parkeerplaats, skiliftje en natuurlijk een hut erbij die iets te drinken verkoopt. Hier zetten we ons neer voor een warme chocolademelk. Mensen lopen hier in en uit als ze vanaf de skipiste komen. Moeders zitten hier te breien terwijl hun kroost op de piste is. Wat een heerlijk gezicht.
Wij gaan na onze chocolademelk weer op pad, want we hebben nog wat kilometers te maken. Inmiddels is het ons wel duidelijk dat we ongeveer een kilometer per minuut maken en op sommige stukken dus nog wel iets minder. Het uitzicht is adembenemend. Witte bergen die liggen te schitteren in de zon en het lijkt soms wel of we alleen op de wereld zijn. Jeetje, wat komen er toch bekende figuren voorbij tijdens deze reis….Rico, Skipper, Heidi, Peter, Wickie en nu Remy…..
we vragen ons nog af wat erger is als we stil vallen met de auto….in deze sneeuwvlaktes of in de zandvlaktes die we andere jaren doorkruisen…..mmm….beide is niet tof waarschijnlijk.
We naderen Røros en gaan kijken of we hier iets te eten kunnen vinden en een supermarkt. Ook hier lijken de Noren zondag te vieren, maar we vinden een oude Pub en vullen daar de innerlijke mens. Dan een stop bij de supermarkt, zodat we onze avondmaaltijd straks kunnen bereiden. We arriveren iets te vroeg bij ons appartement, dus de eigenaren zijn nog druk met sneeuwvrij maken van de omgeving. Maar jeetje…we hebben weer een tof plekje gevonden….wat een gezelligheid. Hier zal het weer goed vertoeven worden de komende dagen.
vrolijke groet,
Ria en Linda
De Hell
1 Responses to Trondheim – Os