26 januari 2022:
Vannacht is er weer een mooi laagje sneeuw gevallen…het is nog koud buiten en als we vooruit kijken en het weerbericht zien, zien we dat het niet warmer gaat worden dan min zes. Warme broeken aan in de auto dan, zodat we eventueel nog uit kunnen stappen als we de benen willen strekken.
We speuren als echte jonge woudlopers naar sporen van de rendieren in de verse sneeuw, maar geen spoor van een rode neus te bekennen. We toeren langs de bevroren meren en de zon krabbelt steeds hoger aan de hemel. We hebben de grootste lol om het sneeuwballengevecht wat de trollen in de nacht zouden kunnen hebben met de enorme sneeuw die we langs de kant van de weg zien liggen.
Ergens moeten we even wachten omdat de weg vrij gemaakt moet worden van sneeuw. Het machientje spuugt de sneeuw aan de kant en maakt plaats voor ons. Het is dus niet alleen sneeuwschuiven wat hier gebeurt.
We doen een dorpje aan met de hoop een kop koffie te vinden, maar het klopt waarschijnlijk wat ze zeggen….de Noren nemen hun koffie in de thermoskan mee. Geen koffie te vinden in het dorp of omgeving. Ondertussen rijden we een heel eind langs een rivier, die door de stroming steeds verder aan het ontdooien is en dat geeft ook een schitterend gezicht.
Dan in Engerdal zien we een toeristeninformatiepunt waar ze ook koffie schenken….in de remmen…daar gaan we even binnen. Het is ongeveer min 9 en dan is een bakje warme koffie best lekker ook al is het in de auto aangenaam warm. Na de koffie kijken we even of we hier ook onze benen kunnen strekken, maar helaas….een supermarkt en een kerk en dan is het dorp voorbij. We gaan dus maar verder.
En dan ineens….op een moment dat we het niet meer verwacht hadden…..staan ze daar midden op de weg…..een kudde rendieren. Wow…..stoppen…fototoestel zoeken…vlug ook wat met de telefoon maken, want straks zijn ze weg. Maar nee…..ze kijken op…zien dat de auto stil staat en dus blijven zij ook staan. Ze schrapen met hun poten wat over het ijs op de weg om te zien of er wat lekkers onderuit komt. Ze lopen wat op en neer….soms met hun neus in de sneeuw of met een aantal toch meer het bos in. Wat zijn ze mooi! Zo blij als kinderen zijn we met deze ontmoeting. Uiteindelijk besluiten we dat we door moeten….we kunnen eindeloos naar hen kijken.
We rijden verder langs een bevroren meer en rotsen die omgetoverd zijn tot ijsblokken…bootjes die langs de oever in de sneeuw liggen. We zouden eindeloos foto’s kunnen maken hier, maar de weg leent zich er niet voor om steeds te stoppen. We naderen Trysil en omdat we daar al wat wegwijs zijn weten we waar we onze auto kunnen parkeren. We pakken onszelf in en wandelen langs de oever van de rivier. De wind is scherp en we laten het uit ons hoofd om onze handen uit onze wanten te halen. Het is echt koud hier ondanks het zonnetje. We wandelen langs een bakker met een zeer foute inrichting. De tijd heeft hier heel lang stil gestaan, maar daardoor ook weer grappig om er te zijn. Dus de bakker gaat ons voorzien van koffie met iets lekkers. Het heeft wel iets grappig ergens….we zitten tegenover het medisch centrum waar vorige week nog foto’s van de voet van Linda gemaakt werden. Tja…die voet…die wil nog niet helemaal….nog steeds twee verschillende schoenen aan en de nodige paracetamol innemen….maar ach….een goede kneuzing heeft wat hersteltijd nodig zullen we maar denken.
Tegen drie uur rijden we richting het hotel….de eigenaar herkent ons nog en heet ons welkom. De lucht kleur zo mooi en gaan nog lekker naar buiten. We wandelen naar het kerkje midden in het dorp en maken nog wat foto’s van de mooi gekleurde lucht. De wolken komen steeds lager te hangen over de bergen heen….het is nauwelijks te beschrijven hoe mooi dit is. Na dit wandelingetje bedenken we welke richting we morgen op zullen gaan en voordat we het weten is het tijd om aan tafel te gaan. Ze serveren hier heerlijke maaltijden en we nemen dus plaats aan onze stamtafel.
Zojuist hebben we nog even gecheckt of we hier het land over kunnen steken en het lijkt erop dat we geen lawinegevaar tegenkomen morgen. Een goede keuze geweest dus…..want door het weeralarm hebben we de rendieren ontmoet en we lijken via deze kant wel naar het Westen te kunnen.
Op naar morgen….
Winterse groet,
Ria en Linda
Rendier gesignaleerd….
2 Responses to Os – Trysil