Langedrag

28 januari 2022:

Vandaag gaan we op zoek naar het natuurpark Langedrag. In dit park leven een aantal dieren, die we waarschijnlijk loslopend niet tegen gaan komen. Terwijl ze hier wel leven en rond dwalen. Denk hierbij aan de wolven, elanden en lynxen. Ook doen ze vanuit hier husky tours. We twijfelen of er genoeg sneeuw zal liggen, maar dat zien we daar dan wel.

We meanderen langs een fjord door de bergen. We moeten door een pas, die gelukkig gewoon open is. De hellingen zijn stijl,  maar de weg is goed te berijden. Ongelooflijk om te zien hoe zo’n plas water toch bevroren kan zijn en wat liggen die hutjes toch schitterend in deze omgeving. Na bijna een uur rijden komen we aan bij het park. De dame bij de ingang geeft aan dat er vandaag eigenlijk geen activiteiten zijn, maar dat we natuurlijk zelf rond mogen lopen. Prima…we zijn niet zo van met gidsen door een park wandelen. We starten bij de wolven, maar hoe lang we ook turen….we zien ze niet. Jammer, maar die liggen vast ergens op een rolletje onder een boom. Het is immers min vijf en door de wind voelt het als min elf….dan ga je niet lopen paraderen toch? Toch denken de lynxen daar anders over….zij laten zich goed zien en zijn ook wel nieuwsgierig. We lopen hier overigens nog met drie anderen mensen rond en verder is er niemand te zien. Er ligt hier overigens wel volop sneeuw. Er lopen schapen los rond en een tweetal lijken de wolf wel uit te dagen. Zij gaan steeds voor het onderkomen van de wolf staan en jawel….hij laat zich zien. We zijn te laat met een foto maken….want hij komt kijken en draait eigenlijk ook direct weer om. We warmen even op in het cafeetje, want ook al zijn we goed aangekleed we voelen het wel. Warme chocolademelk en een warme verse wafel fietst er wel in. Klaar om het park weer verder te verkennen. Langs de wilde zwijnen….jeetje wat zijn dat toch grote beesten…naar de rendieren….en zo op zoek naar de elanden. De rendieren vinden het geen probleem zich in grote getalen te laten zien, maar de elanden is een ander verhaal. Er is é?n eland die zich als Doutze Kroes voelt en wel even wil poseren, maar de andere blijft ver weg. Er ligt te veel sneeuw om door het veld op zoek te gaan naar hem, dus helaas. We bewonderen op een afstandje nog de husky’s en vragen of er een mogelijkheid is om slee te rijden. Helaas de sleerijders zijn geveld door COVID-19 en er worden de komende weken geen tochten georganiseerd. Jammer….maar het is wat het is.

We toeren op ons gemakje terug naar Geilo en vinden een leuk koffietentje. Gezellig…mensen kijken en het begint ook weer zachtjes te sneeuwen, terwijl we lekker warm binnen zitten.

Vanavond hebben we ons zelf eens goed verwend bij een grill restaurant in Geilo. We waren er met de auto naar toe gereden, omdat we toch weer wat kilometers in de benen hadden zitten en die voet van Linda nog niet helemaal wil. Na een heerlijke maaltijd stappen we buiten en het sneeuwde best weer behoorlijk….wat fijn dat we nu met de auto waren….dat scheelt toch wat glibberen door Geilo heen. 

Morgen gaan we weer verder op pad in dit mooie land…kijken waar we uit gaan komen…

Vrolijke groet,

Ria en Linda

Oooohhhh…wat zijn ze mooi!