Blyde River Canyon

Hallo allemaal,

7 november:

Vanochtend eerst burgelijk de was gedaan, want dat moet toch ook echt eens gebeuren. Het is hier niet zo warm, dus laten we hopen dat het droogt. Toen we vervolgens de Canyon wilden gaan rijden bleek het op de route nog heel mistig te zijn. Plannen omgooien dus….we gaan de route andersom rijden. Eerst naar Pelgrim’s Rest. Dit was een dorp bij een goudmijn. De mijn is uitgeput, maar het dorp hebben ze bewaard. We konden dus een oud postkantoor zien, een oud huis en een oude kruidenierszaak. Mooi om te zien. Bij het parkeren werd gevraagd of de auto gewassen moest worden. Dat hoefde voor ons niet. Jullie raden het al….we kwamen terug en er zat een jongen naast onze auto te wachten. Mooi gewassen. Tja, niets geven is ook zo wat, maar met hetgeen wat hij kreeg was hij niet tevreden. Hij had geen baan en waste daarom auto’s. Tja, liever zo dan wanneer hij inbreekt, toch?! Dus iets extra’s gegeven, maar niet het hele bedrag. We hadden er niet om gevraagd. Ondertussen was de zon gaan schijnen en trok de lucht open. We hadden goede hoop voor de Canyon. Deze canyon is na die van de VS en Namibie de grootste ter wereld. Hij was ook schitterend. Op 1 punt hebben we de 3 rondelen gezien. Drie enorme rotsen die dus op de rondelen lijken. We hebben de potholes gezien. Hier heeft het water ronde gaten in de rotsen gesleten. Tevens komen de rivieren Blyde en Treur samen. Ook dit was mooi, maar het blijft moeilijk fotograferen. Inmiddels kwamen we dichterbij God’s window, maar hier werd het helaas weer steeds mistiger. We wisten bijna zeker dat we dus niets zouden zien, maar gingen toch even kijken. Helaas alleen maar mist. Het raam blijft voor ons dus een mysterie. Het volgende punt was wel goed zichtbaar. Rond 15 uur waren we terug in Graskop. Onze auto naar het hostel terug gebracht en te voet het dorp in. We zijn daar rond gaan vragen of we konden internetten, want zo lang niets laten horen is toch ook niets.

Lieve groet,

Ria en Linda