4 november 2022
Wakker worden met Zuid Afrikaanse duiven op de achtergrond…..heerlijk…de roekoe van hen is echt anders, hoor!
Rond de klok van half zes waren we wakker. Nog even genieten van de geluiden, maar om zes uur is het heerlijk om eruit te gaan. De bergtop ligt nog in de mist, maar de zon schijnt al op het grasveldje voor ons. We ontbijten dus in het zonnetje en de hemel lijkt helemaal op te trekken.
Om kwart voor acht brengt Willard Frank Libby ons al het terrein af en vervolgen we de Panorama route. Het eerste dorpje wat we aan doen is Pelgrims rest. Een oud goudzoekers stadje. Alle huizen zijn nog in oude stijl. Het is als het ware een openluchtmuseum. De meeste winkeltjes zijn nog niet open. Het is nog te vroeg. We wandelen wat rond en kopen bij een Afrikaanse dame een tafelkleedje voor op de campingtafel. Straks nog Helmut Lotti op de achtergrond en dan is het feest compleet. 😀
We strijken neer bij een cafeetje en genieten daar van de koffie en een wafel. Verwennerij!
Als we bij Willard terug komen staat deze te blinken in de zon. Hij is gewassen door een paar knapen. Niet gevraagd, maar toch gedaan. Dit kost geld! Ria denkt er met een paar Rand vanaf te komen, maar daar worden ze niet blij van. Ze proberen het bij “opa” zoals ze hem noemen…ofwel de koning van Brussel. Ze hebben geluk, want hem lukt het nog wat geld bij de penningmeester los te krijgen.
Op de route steken er een paar apen over. Het zijn een stel vlugge jongens. In de berm kijkt er nog eens eentje om om te zien wie of wat we waren. We rijden door Graskop en dat lijkt wel een verzamelplaats voor de Harleys. Het oogt als een gezellig dorp, maar het ligt te dicht op onze vorige stop en daarom rijden we door. De eerste stopplaats is de Pineapple. Een grote rots die opgebouwd is uit allerlei laagjes steen. Hoe krijgt moeder natuur dit toch gemaakt.
Vervolgens komen we bij Gods Window. We vermoedden al dat we niet door het raam kunnen kijken. De mist trekt namelijk al langzaam voorbij. Dit blijft wonderlijk want de rest van de lucht is stralend blauw. We lopen naar het punt, waar we zouden moet kunnen kijken….maar jullie raden het al….nauwelijks zicht.
Verder op de route ligt Wonder View….een schitterend uitzicht over de canyon met een stralende hemel. De temperatuur is flink opgelopen en we tikken de 25 graden al aan.
Bijna overal staan ook kraampjes vol met Afrikaanse koopwaar. Beetje vreemd is het om armbanden te zien waar de Eifeltoren aan hangt, maar ach…
Na een eindje toeren komen we steeds dichterbij ons eindpunt. We bezoeken eerst de Potholes nog. Holtes uitgesleten door het water in de canyon. Het is zo wonderlijk. Het is een hele wandeling. We laten Anny Vonk daarom bij een brug achter, zodat ze op haar gemak terug kan lopen en wij stappen als volleerde klipgeiten nog wat verder. Het zweet loopt langs onze ruggengraat naar beneden inmiddels, maar het was zeker de moeite waard.
We sluiten de toer af met de drie Rondavels. Drie enorme rotsen die genoemd zijn naar de drie vrouwen van de koning die ieder hun eigen Rondavel hadden.
Tegen drie uur waren we op de camping. Mooi terrein maar we lijken wederom een van de weinige bezoekers te zijn. We zijn alle vier moe van deze dag en zitten de dag van vandaag ieder voor ons zelf wat te verwerken. Fijn dat dat ook zo kan zijn.
De lucht lijkt wat dicht te trekken, maar volgens het weerbericht hoeven we ons geen zorgen te maken. Rond de klok van vijf uur steken we de bbq aan en tegen de tijd dat deze goed is begint het wat te donderen en te flitsen. Wat is wijsheid? Die kwam snel! De eerste druppels kwamen naar beneden, dus dat werd binnen eten.
Inmiddels is het half negen en het regent nog steeds. Maar liever dat het nu valt dan morgen overdag denken we dan maar en wat zal het lekker slapen met dat getik op het raam.
Oja…goed om te weten….we hebben vaak geen internet, dus het is wat behelpen…maar op de momenten dat het kan checken we onze app, mail en zetten we ons bericht op de website.
Lieve groet,
Ria en Linda