Krugersdorp

20 november 2022

Vandaag zou de boeken in gaan als een rustdag, maar toch besloten we vanochtend om een tripje te maken. Het idee was om naar het Apartheidsmuseum in Johannesburg te gaan. Een uurtje rijden van hier, dus dat was te doen.

Echter toen we eenmaal op weg waren zagen we een bord van het leeuwen en neushoornpark….toen ging het toch kriebelen bij ons allemaal. Zou het lukken om toch de neushoorn te gaan zien?

We gooiden de plannen dus om en namen de afslag naar het wildpark. Bij binnenkomst van het park overlegden we snel of we met een gids mee zouden gaan of zelf door het park zouden gaan rijden. Het verlangen naar die neushoorn was groot, dus we besloten met de gids mee te gaan. Wat een geluk want hij zou om negen uur vertrekken en dat was het. Dus we hoefden niet te wachten en konden de jeep in. 

Bij binnenkomst werden we direct gewezen op de neushoorns onder een boom, maar ze waren zo ver weg. We konden ze nauwelijks zien en laat stil staan op de foto krijgen. De gids wist niet of we er nog meer tegen zouden komen, maar als het niet zo was hadden we er gezien. Het zal toch niet zo zijn?

We hebben mountain zebra’s gezien die aardig rood van kleur waren. Zij hadden zich in het stof gerold. We kregen uitleg dat zebra’s erg slimme beesten zijn. Zij horen vaak hun vijanden aankomen en andere dieren maken dus gebruik van de zebra’s. Maar de zebra’s maken tevens gebruik van de andere dieren. Zij zullen nooit als eerste water gaan drinken in een plas. Er kunnen immers krokodillen of nijlpaarden in zitten, dus zij laten altijd de ander eerst drinken. Als het veilig is gaan zij drinken. Dit geldt dus ook voor rivieren oversteken. Zij laten eerst de anderen gaan en sluiten de rij. 

We hebben de witte leeuwen kunnen zien. Lamlendig lagen zij op, onder en tegen elkaar te liggen. Zij slapen dus ongeveer 20 uur van de 24 uur. De vrouwtjes moeten daar het hardst werken. Zij jagen en zorgen voor de kleintjes en zij dus steeds alert. 

De wilde honden lagen eveneens onder een boom te chillen, maar leken meer alert te zijn dan de leeuwen. Wilde honden hebben oren als een soort satellieten, zodat zij goed kunnen horen. Deze oren lijken dus echt niet op de oren van de honden zoals wij ze thuis kennen.

Natuurlijk hebben we springbokken, impala’s en kudu’s gezien en nog zoveel meer wild. En jawel….het geluk was aan onze zijde…..daar waren ze drie witte neushoorns. Wow….wat een machtig mooie beesten. De gids vertelde dat er elke dag een neushoorn overlijd door stropers, maar dat er niet elke dag een neushoorn geboren wordt. Dat betekent dus dat zij met uitsterven bedreigd worden. In dit park worden de neushoorns dus ook 24 uur per dag in de gaten gehouden, zodat er geen stropers voor de hoorn van dit beest komen. Zo gelukkig als een kind waren we, maar het kon niet op….de kudde neushoorn die onder de boom lag toen wij het park binnen kwamen hadden hun gang genomen naar de waterplaats. Dus daar stonden nog eens vijf neushoorns. Wat goed dat we hier naar toe zijn gegaan en niet naar het museum gereden zijn.

We hebben hier afgesloten met een heerlijke lunch. Het is toch een bijzonder moment. Op de helft van onze reis zijn we genoodzaakt om de reis af te breken. We hebben zoveel mooie dingen gezien, maar hadden ook nog veel mooie dingen willen zien.

Het is wat het is….en willen vooral terugdenken aan de mooie herinneringen hier.

Dus….we rijden nog even terug naar het Voortrekkersmonument. De koning van Brussel had daar een mooie hoed gezien en we wilden beide nog graag een houten nijlpaard. Ach wat is een uurtje rijden….dus hop daar gingen we met Willard nog een keer op pad. En ja….soms is het geluk ook even op. Geen hoed in zijn maat en geen houten nijlpaarden. Voor niets een ritje naar het monument. 

De namiddag borrelen we lekker nog voor Willard. Het is nog warm. Het is rustig geworden op de camping. De Afrikanen zijn weer richting huis. Helaas hebben we tot op dit moment nog steeds geen stroom, maar het mag de pret niet drukken.

We genieten van de bbq met alle restjes die we hebben. Na deze avond vallen de muizen dood voor de koelkast neer.

Warme groet,

Ria en Linda