Downtown Miami en little Havana

3 december

Hé hallo,

Wat een dag hebben we gehad……

Met de bus naar downtown Miami en daar deden we bijna een uur over. Wel direct de goede bus, maar even gokken waar we eruit moesten gaan. Achteraf prima gegokt, want we waren zo op de Flaglerstreet en dat is in het centrum. Natuurlijk moesten we ook deze dag beginnen met een bak koffie bij onze vrienden van Starbucks. Op ons gemak in het zonnetje mensen kijken en het werkleven van deze mensen observeren.
We zaten vlak bij het gerechtsgebouw en daar hadden ze een fotoshoot opgebouwd. Midden in Miami lag nu een metrostation van New York. We hebben daar ook nog eens zitten kijken hoe het er aan toe gaat. Nou op het leven van een model hoef je ook niet jaloers te zijn. Steeds dezelfde pose en mensen die steeds aan je zitten te plukken. Maar ja, ieder zijn/haar vak.

Na een tijdje zijn we toch maar weer door gelopen. Terug de Flagerstreet in om zo bij het park van Biscaye uit te komen. Hier stonden een aantal beelden en we hadden een mooi zicht op de haven. Via het amphitheater kwamen we in het winkelcentrum bij de haven uit.
We kwamen steeds dichterbij de vrijheidstoren. Deze geeft onderdak aan een museum. Mooi oud gebouw tussen de hyper moderne flats. Nog een foto gemaakt van het stadium waar de Miami Footballspelers hun thuishonk hebben.

Tijd om richting Little Havana te gaan. We wisten niet goed of het te lopen was vanuit het centrum. Op de kaart lijkt alles zo dichtbij, maar in werkelijkheid is dat natuurlijk wel anders. Vooral straat 8, calle ocho, staat bekend in deze wijk. Deze wijk biedt woonruimte aan de ooit Cubaanse vluchtelingen. Iedereen spreekt hier Spaans en er is ook weinig tot geen Engels op de gevels te zien. Maar goed weg 8 liep mooi landinwaarts, dus volgen die weg.
Mmmmm, het werd wat stiller en er kwamen meer zwervers in beeld. Zou dit goed zijn? Nog eens op de kaart kijken en blijven lopen, want de wijk nodigde niet uit om stil te blijven staan.
De moed begon een beetje in de schoenen te zakken, want dit leek er niet echt op. Geen bus te zien en waar zouden we dan wel zijn?
Op een gegeven moment de kaart de kaart gelaten en op gezond verstand en gevoel gaan lopen.
We waren wel zo moe, maar we moesten eerst dichter terug naar de bewoonde wereld.

Terwijl we aan het wandelen waren, verschenen er steeds meer Spaanse teksten op de gevels en uit de huizen en winkels kwam steeds meer salsa muziek. Jammer dan voor little Havana, maar wij genieten hier gewoon van.

Uiteindelijk zagen we toch een gouden M: onze redder in nood. Een grote koude cola, die kwam als geroepen. Net als de WiFi, want dan konden we de gps even het werk laten doen. Waar zaten we???

Haha…..in het oosten van Little Havana……dan vertel ons maar hoe lang we zouden lopen naar calle ocho…..
Ongeveer 30 minuten vond de kaart…..nu we dan toch in de buurt zijn…..dan lopen we er maar verder naar toe. Pffff….maar de cola deed ons goed…..de benen en de voeten wilden weer.

Jawel, we hebben het gevonden. Foto’s gemaakt van domino spelende Cubanen met grote sigaren. Geweldig!

Nu weer terug naar het centrum, want daarvan uit gaat de bus terug naar ons eiland. Het was nog erg mooi weer, dus we lopen toch maar terug. Na een flinke wandeling nam het tempo steeds verder af. Onze voeten wilden niet meer, maar we moesten gewoon verder. We wilden echt voor het donker terug zijn in het centrum.
Ook dat is weer gelukt. We zagen een bekende kippenboer en konden niet anders dan daar een koude cola te drinken en te eten. We hadden het voornemen om thuis te eten, maar het lukte niet meer.

Toen we alles op hadden, moeten we terug op gang komen. Gelukkig was de bushalte niet ver meer. Vanochtend hadden we bus 120, dus laten we die de andere kant op terug maar nemen.
Heerlijk een uur zitten in de bus…..ook zo’n busrit is weer kostelijk vermaak. Ze zijn streng bij het in stappen. Geen geldige OV-kaart of genoeg geld om te reizen, dan gaat de rit niet door. Maar er zitten ook vele armoedzaaiers in de bus. Zij zitten de rit uit en stappen dan uit op het eindpunt.
Goed, de bus werd steeds leger……uiteindelijk zitten wij en nog een zwerver in de bus. De chauffeur maakt ons duidelijk dat hij echt niet meer zo ver gaat als wij zouden willen. Maar wat dan? Hij laat ons uitstappen bij een halte een geeft aan dat de volgende 120 vlak achter hem zit en deze gaat wel naar ons eindpunt. Okay dan! Beetje jammer, want dat kost ons nog een keer instapgeld.
We hoefden inderdaad niet lang te wachten. We stappen in en de chauffeur vraagt ons of we uit de andere bus kwamen….klopt…..we mochten doorlopen en hoefden geen instapgeld meer te betalen. Wat tof! Mogelijk heeft de ene chauffeur de andere geïnformeerd.

Voor de deur konden we uitstappen….nog een paar stappen…..

Eenmaal zittend op ons bed wilden we toch graag weten wat we nu eigenlijk gelopen hadden. Lang leve afstandmeter.nl …. We hebben gewoon 16 kilometer gelopen…..nou we hebben dus recht om moe te zij ! Pfffff……

Laat de 2 relax dagen nu maar komen!

Groetjes,

Ria&Linda