reisdag van Yulara naar Cadey Homestead

19 november:

Okay nog één keer dan…..de wekker ging om 4 uur ’s morgens, want we kunnen toch niet hier zijn geweest en niet de zonsopgang bij Uluru gezien hebben. We besluiten wel eerst naar de zonsopgang te gaan kijken en daarna terug te komen om de tent af te breken. We zijn vandaag ondanks de vroege wekker toch iets later op de plaats van bestemming. We zoeken even naar het goede plekje om foto’s te maken. Ook nu is het wachten dat de zon de lucht gaat kleuren en zo Uluru steeds roder maakt. Het is een mooi schouwspel van licht. Als de zon op is rijden we nog even naar de andere kant van de berg, maar de zon piept net boven Uluru uit en het was niet te doen om een mooie foto te maken. Wel zijn we tevreden met wat we hebben! Voor diegene die straks de foto’s zien is het waarschijnlijk al zo dat zij “ene kei naar de andere kei” zien. 🙂

We rijden terug naar de camping en breken daar onze tent af. We drinken nog een bakske koffie en dan rijden we aan. We willen proberen bij Marla te komen vandaag, maar dat zijn heel wat kilometers, dus het is de vraag of dat gaat lukken.

Toch blijft het mooi om door de woestijn te rijden. De rode kleuren, de bomen die dood lijken, maar het niet zijn, de weerspiegeling op de weg en de liters water die er door heen gaan.

We maken af en toe een tussenstop, zodat we de benen even kunnen strekken en wat anders kunnen drinken. We stoppen even bij Curtin Springs en het is grappig om te ervaren hoe snel je je ergens thuis kan voelen. Hier zouden we best even kunnen verblijven, maar helaas we moeten verder. We maken een foto op de splitsing met Kings Canyon. We gaan langzaam het het rode hart uit nu. Heel wat kilometers verder staat een boerderij te koop…..1650 km2 grond en het vee en de bomen e.d. koop je erbij. Mmmm nice….

We bereiken uiteindelijk de Stuart Highway en gaan richting Adelaide. Poeh hé dat zijn nog veel kilometers, maar daar hebben we nog de tijd voor.

Tijdens het rijden hebben we eigenlijk bedacht om ter hoogte van Cadey Homestead het Oosten op te gaan. Dat is de onderzijde van de Simpson Desert. Er ligt daar een mooi gebied (denken we) en dan zakken we zo richting het Zuiden. We willen zeker Cooper Pedy aan doen, maar ook Lake Eyre. We gaan een creatieve route maken. We moeten alleen even na gaan denken hoe we aan geld gaan komen en eten, want sommige plaatsjes hier zijn 10 inwoners groot en daar doen ze echt niet aan supermarkten.

We rijden ondertussen de grens over van het Noordelijk gebied naar Zuid Australië. Ook daar schieten we even een foto. Hier staat langs de weg eigenlijk steeds aangegeven dat we op moeten letten voor loslopend vee. De snelweg loopt door het terrein van de verschillende boeren. Het is hier ook droog en rood. Ze hebben zelfs de kleur van de snelweg rood gemaakt. Af en toe komen we een auto tegen, maar verder niemand. We komen aan in Marla en het is pas 15.30 uur. We besluiten door te rijden naar het volgende plaatsje, zodat we daar morgen de weg af kunnen. Doordat één van ons op zijn telefoon kijkt (muziek halen we uit dat ding) zien we dat we een uur kwijt zijn…..de tijd is een uur vooruit gesprongen. Dat is waar…..dat wisten we eigenlijk, maar geen seconde aangedacht. Nu zijn we ineens later dan gedacht op het volgende plek, maar gelukkig wordt het nu ook later donker.

We komen aan in Cadey Homestead. Jawel een benzinepomp, die ook motelkamers verhuurd, wat cabins heeft en plaatsen voor campers……verder in de omgeving niets te zien…..hij heeft een plekkie voor ons…..we eten ’s avonds in het restaurant en zien wat chauffeurs van roadtrains binnen komen. Het eten smaakt heerlijk. We gaan op tijd naar bed, want het is al een lange dag geweest.

Morgen zien we weer wel!

Warme groet,

Ria en Linda