Oodnadatta

21 november:

Gelukkig werden we vannochtend wakker en konden we nog gewoon onder de grond uit…..ondergronds kamperen is dus te overleven. 🙂

Het slapen onder de grond is wel gehorig. Iedereen die op een luchtbed lag konden we horen draaien. Het was aangenaam warm en er brandde een lichtje naar de uitgang toe, dus de weg naar buiten was altijd te vinden.

We bezochten het museum in Cooper Pedy, maar bracht weinig nieuws meer ten opzichte van de tour die we gisterenavond gedaan hadden. We beklommen een uitkijkpunt en het is dan wel grappig om te zien waar schoorsteentjes uit de grond komen. Zo is dus prima te zien waar de mensen onder de grond wonen. We bezichtigen nog een orthodoxe ondergrondse kerk, maar we vonden de katholieke kerk van de dag er voor mooier. We drinken een bakje koffie op een andere uitkijkpunt en komen tot de conclusie dat het toch een bijzonder stadje is. In de omgeving zien we allemaal bergen zand, van het mijnen. Er staan overal (oude) mijnmachines….het oogt erg rommelig.

Bij de bakker kopen we nog een heel brood, want we weten niet of we überhaupt nog een winkel tegen gaan komen vandaag. Voordat we de weg opdraaien staat er een groot bord dat we een afgelegen gebied gaan betreden. We moeten dus voldoende water, benzine, eten, reservebanden, touw enz bij hebben. Nou een aantal zaken hebben we zeker, maar niet alles…..we rijden toch door.

We rijden door een gebied waar echt niets lijkt te zijn. Uitgestorven….het blijkt dat hier diverse filmopnames zijn geweest van films waar nucleaire rampen zich afspeelden. Na zo’n 2,5 uur kwamen we in William Creek aan. Jawel er wonen wel 12 mensen hier. Er staat een hotel met benzinepomp en een camping met bar. We drinken er wat en raken aan de praat met het barmeisje. Zij blijkt uit Duitsland te komen en al zo’n jaar hier te verblijven. Ze heeft een werkvisum en vindt het geweldig hier. Bijna ongelooflijk. We hadden gedacht vanuit hier naar Lake Eyre te rijden, maar dit is een weg van ruim 60 kilometer enkele reis en erg ruig. Volgens de barjuffrouw zien we op het uitkijkpunt net zo veel als het afdalen van deze weg. We rijden langs de afslag en zien dat we ook een Desertpas hadden moeten hebben dan, dus het besluit is snel genomen. Lake Eyre is Australisch laagste punt en ligt zo’n 14 meter onder zeeniveau. Het is een binnenzee en staat vaak droog…..het is dan een grote zoutvlakte.

We volgen de Oodnadatta track. Deze loopt langs de oude “Ghan” spoorlijn. We zien oude spoorrails, oude spoorgebouwen, bruggen, watervoorzieningen enz. en dat allemaal door de outback. Rode zandheuvels wisselen af met droge gewassen en vlaktes met niets. Af en toe lopen er koeien door de omgeving.

Inmiddels zijn we heel wat uren verder en worden we ineens geconfronteerd met een splitsing. Gaan we naar Marree of kiezen we voor Roxby Down? We waren er eigenlijk nog niet echt over uit welke route we wilden nemen, maar we moesten een keuze maken. We kozen voor Roxby Down. De omgeving werd anders en de kangoeroes kwamen weer te voorschijn. Wat zijn het toch schitterende beesten. We kunnen nauwelijks foto’s maken, maar we genieten van deze momenten. We rijden langs een groot mijngebied. Ze hebben hier uranium, ijzer en goud in de grond zitten. Ze verwachten nog heel wat van deze mijn. We komen aan in Roxby Down en het lijkt echt een stadje opgetrokken te zijn voor de mijnwerkers en hun gezinnen. We vinden geen slaapplek hier en bedenken of we echt gaan zoeken of dan maar doorrijden naar Woomera. We kiezen voor het laatste, want het is inmiddels 19 uur en willen eigenlijk geen tijd meer verliezen voordat het donker wordt. Woomera is nog geen 90 kilometer verderop en we hopen daar meer geluk te hebben.

We rijden langs een heel gebied, waar vroeger de Engelse atoomproeven hebben gedaan. Ook de Amerikanen hebben nog lang gebruik gemaakt van dit gebied. Australië weet eigenlijk niet echt of mensen schade oplopen van de dingen die destijds zijn gebeurd. Het ziet er uitgestorven uit en de eerste camping die we aandoen laat geen gasten meer binnen na 20 uur. Jammer want wij staan om 20.05 uur aan de deur. We zoeken verder. We komen uiteindelijk bij een hotel uit en besluiten dit maar te doen. De volgende plaats ligt namelijk 193 kilometer verderop en we willen niet rijden in het donker.

We belandden op een best leuke kamer en we komen hier de nacht wel door! We eten nog wat brood en denken vooruit. Wat worden onze volgende bestemming voor Adelaide?

Jullie lezen het de volgende keer weer wel!

Warme groet,

Ria en Linda