Kia Ora,
13 oktober:
Vandaag hebben we een trip gemaakt naar Cape Reinga. We werden om 9.30 uur opgehaald. We zaten maar met 10-en in een grote bus, maar het was dus geen massa-toeristentrip. Jimmy, de chauffeur, vertelde het een en ander onderweg. We maakten diverse stops. Een er van was een oude haven in een baai. Hier was vroeger een toeristendorp, maar nu dus niets meer van over. We zijn gestopt op een strand met heel wit zand. We hebben een lunch gehad aan een baai. We mochten allemaal een muffin, scone, iets lekkers en koffie/thee/sap. Het was dus goed verzorgd. We zijn toen doorgereden naar Cape Reigna. Daar waaide het echt heel hard. Hier staat de vuurtoren, die het meest noordelijk staat. De Tasmanzee en de stille oceaan komen hier samen. Het kan hier behoorlijk tekeer gaan met golven van circa 10 meter hoog. Naderhand mochten we duinsleeen. Ria kon dit natuurlijk niet laten en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt. Linda was hoffotograaf en heeft dit schouwspel vastgelegd. Via de 90-mile-beach zijn we terug gereden. Dit strand is in 1964 een snelweg geworden. Je mag dus 100 km per uur hier rijden. Je moet goed oppassen, omdat je te maken hebt met het getij. Maar Jimmy had dit vaker gedaan, dus we kwamen heel huids terug op onze camping. Je ziet dus aan weers kanten strand, water en vissers. Raar maar waar! Om 15.30 uur waren we terug op de camping. We zijn verder gereden via Omapere en de pont over naar de Kauri Forrest. We hadden gelukt want de pont voer nog. We hebben midden in het bos gekampeerd. Het was een natuurcamping van staatsbosbeheer. We moesten ons zelf registreren en het stageld door een gleuf in een deur duwen. Het was echt in niemandsland. Er stond slechts een andere camper daar te kamperen. Het was gaaf. Om 20.00 uur naar bed gegaan, want het was vroeg donker in het bos.
14 oktober:
We hebben lang geslapen deze nacht. Het bleef donker. Om 7.00 uur opgestaan en om 8.30 uur aangereden. Bij het bezoekerscentrum gekeken welke routes we konden lopen. Uiteindelijk begonnen bij de Heerser van het Woud. Deze Kauri-boom is 52 meter hoog. Vervolgens zijn we doorgereden naar de vader van het woud, deze is het breedst en de 4 gezusters ( hier staan 4 bomen bij elkaar). Het was een mooie route door het bos. We hebben heel de route droog kunnen lopen, maar toen we bij de camper aankwamen begon het te regenen. We zijn toen naar Auckland gereden met af en toe een stop om de benen te strekken. We hadden onderweg pech omdat een vrachwagen ons een flinke put in onze voorruit cadeau deed. Er sprong een steen op onze ruit toen we een stuk opreden waar ze met de weg bezig waren. We hopen maar dat de scheur niet verder gaat en we onze reis gewoon kunnen vervolgen zonder extra oponthoud. Het waaide heel de weg ontzettend hard. Het was spierballen kweken. In Auckland hebben we een camping nabij het centrum genomen. Morgen gaan we namelijk de stad bezichtigen. We hebben even getwijfeld of we dit zouden doen. We zijn immers voor de natuur gekomen, maar ja……we moeten er toch door en nu we er dan toch zijn. We hebben wel de keuze gemaakt om niet naar Cormandel en omstreken te gaan, omdat we denken dat we onze tijd nog hard nodig hebben. Daar zijn de stranden en badplaatstoerisme. Dat kunnen we wel missen.
15 oktober:
We zijn vandaag begonnen met een wandeling door Auckland. In Auckland zie je voornamelijk nieuwe, moderne en spiegelende gebouwen. Weinig oude gebouwen te zien. Dus na anderhalfuur hebben we stad verlaten. Geen kerken te vinden, die we in konden en konden fotograferen. Via Hamilton en Cambridge zijn we naar Rotorua gereden. Morgen gaan we hier diverse dingen bekijken. Dit is het gebied met de dampende aarde en de lucht van rotten eieren.
Nou dat was het weer voor deze keer…….
Heel veel liefs,
Ria en Linda