Feel like a kiwi…….

He lieve mensen,

Allereerst we weten dat het lang heeft geduurd, maar we hebben wel geprobeerd sms-jes naar het thuisfront te sturen, maar gezien het feit dat we geen reacties terug kregen denken we dat ze niet aankomen. Voor ons maandagochtend, maar voor jullie zondagavond kregen we een sms van de moeder van Linda. Gezien de tekst was dit geen reactie op onze sms, denken we. Maar alles gaat goed…..het internet ligt niet voor het oprapen hier.

29 oktober:

Vanochtend ging om 6.30 uur de wekker. We wilden graag de boot halen van 10.30 uur in Milford Sound. Je moet ongeveer 30 minuten van te voren aanwezig zijn en het is zo’n 2 uur rijden. Dus dat betekent op tijd opstaan. Om 7.15 uur reden we aan. Onderweg kwamen we een kudde schapen tegemoet, dus wij aan de kant zodat ze er langs konden. De boer leerde ons dat je rustig door een kudde schapen door kunt rijden. Klopt…..ze gaan allemaal vrij snel opzij. Het reed lekker door. Er was weinig verkeer op de weg. Prachtige vergezichten……afwisselend sneeuw, bos en velden met schapen. Onderweg hebben we alleen het spiegelmeer aangedaan, maar helaas we zijn al verwend…..het spiegelde niet zo mooi. In de route zit een tunnel die slecht verlicht is en in ongeveer 1600 meter 2 keer een inhaalstrook heeft. Okay, spannend want de weg is slecht, maar ook nog eens steil. In Nieuw-Zeeland kennen ze zowiezo veel one-lane-bruggen. Het is dus goed opletten wie er voorrang heeft. Bij aankomst in Milford hebben we een boot geboekt. Een klein bootje die zo’n 2,5 uur het water opgaat. Het is echt niet te beschrijven hoe mooi het daar is. We hadden zon en geen regen. Dit houdt wel in dat de watervallen minder groot zijn. Maar het is koud op boot, dus de zon was erg welkom. De fjorden zijn echt heel hoog. De toppen waren nog besneeuwd. Het water is zo helder. We hebben dolfijnen gezien, maar ook zeehonden. Bij een waterval moesten we een regenjas aan. Buiten moest je gewoon het ijskoude water ervaren. De wind viel mee, dus het op en neer gaan van de boot viel ook mee. Alleen bij het keren op de Tasmanzee merkte je de toenemende wind. We hebben zeker geen spijt van deze uitgave. De terugweg was dezelfde als de heenweg. Het kan niet anders, maar het blijft wonderbaarlijk. Bij terugkomst in Te Anau hebben we boodschappen gedaan en geinternet. We zijn vervolgens doorgereden naar Manapouri. Ook dit ligt aan een meer. Daar hebben we vanavond zitten kijken hoe de zon achter de bergen verdween. Morgen zakken we af naar het zuiden.

30 oktober:

Vandaag uitgeslapen tot 8.00 uur. Het miezerde maar tegen de tijd dat we vertrokken was het weer droog. Vandaag beginnen we af te zakken. In Clifden hebben we een oude brug gezien. Deze was niet meer in gebruik voor auto’s, maar te voet kun je er nog steeds overheen. Onderweg genoten we van de dieren, bergen en veranderende wolken. We hebben gekeken of we Hector dolfijnen zagen in de zee, maar helaas ze waren niet thuis. Via de zuidkust zijn we aangekomen in Invercargill. We hebben hier onze boodschappen gedaan. Het is een grotere plaats, dus wat meer keuzemogelijkheden. Na daar wat rondgelopen te hebben zijn we naar Bluff gereden. Vanuit hier kun je de oversteek maken naar Steward-eiland. We hebben nog zoveel te zien dat we dit laten schieten. We hebben wel gewandeld naar een uitkijkpunt, zodat we kunnen zeggen dat we Steward-eiland gezien hebben. Na Bluff zijn we richting de Catlins gereden. Een gebied met mooie ongerepte natuur. We hebben een start gemaakt met de kustroute, maar na ongeveer 15 kilometer bleek deze voor een groot deel onverhard. We zijn maar omgedraaid. Na een schitterende route zijn we aangekomen in Papatowai. Tijd om te stoppen! We mochten een plek uitzoeken op de camping en dat deden we. Wat denk je…..komen we vast te staan! Ongelooflijk! Met een hulp van de enige andere gast zijn we losgekomen. De camper op gravel gezet, maar de eigenaar kwam vertellen dat we best op het gras konden staan. Hij wees wel waar en wij, makke schapen, zijn hem gevolgd. We hebben de camper daar weggezet. Nu hopen dat we weg kunnen morgen.

31 oktober:

Vanochtend werden we pas om 8.30 uur wakker….ach we hebben vakantie! Toen we weg wilden rijden lukten het niet om in z’n achteruit weg te komen. Ojee….in zijn vooruit kwamen we gelukkig weg. We hebben als eerste de Maitai falls aangedaan. Dit was gelijk een aanslag op onze conditie. Jeetje, wat moesten we klimmen door het bos. Het was zeker de moeite waard. Vervolgens zijn we naar de de Purakauni falls gereden. De laatste 4 kilometers waren over een gravelweg. Deze keer deden we het gewoon. Onderweg hebben we gezien dat ze bij de lammetjes de staarten afknipten. Het ging in een vlug tempo. De watervallen waren wederom schitterend. Met de terugkomst lagen er allemaal staartjes in de wei. Ahhhhh. Er waren nog een aantal plaatsen aan de kust waar je zeehonden of pinguins kon zien. Maar al die plaatsen waren te bereiken over gemiddeld 14 kilometer gravel. Niet gedaan dus. We zijn op ons gemak doorgereden naar Dunedin. Daar aangekomen hebben we 2 keer een route van een uur gelopen. Beide routes liepen langs historische gebouwen. De schotten hebben zich hier lang geleden gevestigd. Dunedin is de keltische naam voor Edinburgh. Het is een leuke bruisende stad. Het voelde goed om hier te zijn. Om 17.30 uur een camping op gaan zoeken. Vanavond zijn we nog naar het strand geweest. We hebben staan kijken hoe de vloed opkwam. Het strand ligt op ongeveer 5 minuten lopen van de camping. Mooi stekkie weer.

1 november:

Vandaag wilden we starten met de botanische tuinen van Dunedin, maar het miezerde het echter. Dus we hebben ze gelaten voor wat het was. We zijn langs de universiteit gereden van Otago, de eerste in Nieuw-Zeeland. Daarna naar de meest steile straat ter wereld. De baldwin street stijgt met 38%. Hij is echt steil! Via de oostkust zijn we langzaam aan naar boven gereden. We zijn in Moeraki naar stenen gaan kijken. Dit zijn bollen, die op strand/zee liggen. Het is moeilijk te omschrijven, maar het is een mooi natuurverschijnsel. Vervolgens zijn we naar Oamaru gereden. Hier leven blauwe pinguins en de zeldzame geeloogpinguins. Omdat de geeloogpinguins om 16.30 uur aan land zouden komen, zijn we eerst het stadje gaan bekijken. Een deel van de oude haven is nog van de 19e eeuw. Mensen lopen nog in de kleding van destijds. Om 16.00 uur naar het strand gegaan en in een schuilhutje gaan zitten. Het werd steeds kouder en natter, maar we hielden vol. Om 18.00 uur kwamen een aantal pinguins aan wal. Om 20.00 uur zijn we naar de plaats gereden waar de blauwe aan wal komen. Hier moesten we entree betalen, omdat ze onderzoek naar hen doen. Ongeveer 350 pinguins moesten thuis komen. Geweldig…..prachtige beesten! Je gelooft het niet, maar dit houdt in dat we van 16.00 uur tot 21.30 uur pinguins hebben zitten kijken.

2 november:

Vandaag zijn we in een rustig tempo naar Mount Cook gereden. Er zijn geen bezienswaardigheden onderweg waar je lange stops voor moet maken. Er liggen mooie meren op de route, waarvan een aantal stuwmeren zijn. In Twizel hebben we een terrasje gepikt. De zon scheen zo lekker. Vanaf daar is het nog zo’n 63 kilometer naar Mount Cook. Via het Tukapi meer kom je steeds dichterbij. Dit meer wordt gevoed door de gletsjer Tasman. We hebben rond 14.30 onze camping gestalt op een DOC-camping. Dit kost $6,- per persoon. Om 15.00 uur zijn we een wandeling begonnen van een uur. Prachtig uitzicht op Mount Cook en zijn vriendjes. De sneeuw cq het ijs kleurt zo mooi blauw in de zon. Je kunt er foto’s van blijven maken. Je hoort het regelmatig rommelen in de bergen, maar het lawine-gevaar is dan ook gemiddeld momenteel. We blijven netjes op de paden, dus geen paniek! Toen we terugkwamen nog lekker in het zonnetje gezeten. Uiteindelijk begon het flink te waaien en de sneeuw kwam van de bergen naar beneden. Morgen willen we een langere tocht gaan lopen, dus vanavond goed uitrusten.

3 november:

Ohhhhh…….wat hadden we een mooie sterrenhemel vannacht! Het was heel helder en zoveel sterren. We hadden de gordijntjes van het achterraam opengeschoven en als je dan op rug ligt heb je een geweldig uitzicht. Vanochtend scheen de zon al vroeg. Het was niet zo helder als gisteren. We hebben gegeten en om 9.15 uur zijn we aangelopen. Op de route lag een gedenkplaats voor mensen die bij Mount Cook zijn omgekomen. De route was mooi, maar best heftig om te lopen. Voornamelijk losse kiezels en stenen. Het gaf uitzicht op een gletsjer waar kraters invielen, doordat ze aan het smelten is. Vervolgens moesten we een rivier over met een swingbrug (een behoorlijk lange). Na die brug leek het wat harder te gaan waaien (een koude wind). En daar was swingbrug 2…..Het leek echt steeds kouder te worden. Na een tijdje kwam er een schuilplaats en een wc, maar we zijn doorgelopen. De tocht eindigde bij een gletsjermeer….wow! Stukken ijs dreven in het ontzettend koude water……wat een geweldig uitzicht! Inmiddels ging het harder waaien. We hebben daar ons appeltje op en zijn toen weer aangelopen. Toen we bij de swingbrug kwamen bleek ook wel dat het harder was gaan waaien. Toch moesten we erover heen. Dat was echt niet grappig! Om 12.45 uur waren we terug. We waren echt moe en de voeten deden zeer en nog zoveel meer plaatsen. We waren blij dat we konden zitten. Even uit zitten blazen en toen toch maar weer gaan rijden. We zijn vroeg gestopt vandaag. Bij Lake Tekapo hield het op. We waren moe en hadden geen puf meer om verder te reizen.

4 november:

Vanochtend scheen de zon al vroeg. Het was zelfs al warm. Om 9.15 uur waren we bij de kerk van the good shepard. Een oud stenen kerkje aan het meer met een prachtig uitzicht achter het altaar. Helaas was er nog een dienst bezig en mochten we niet binnen. We hebben aan het meer in de zon gezeten en zijn naar het stand beeld van de collie (schapendrijvershonden) gaan kijken. Kopje koffie en een ontbijtje op en om 10.00 uur konden we binnen. Het is een hele eenvoudige kerk. Binnen mocht je geen foto’s maken. Jammer! Door de bergen zijn we naar Geraldine gereden en hebben we de benen gestrekt. Inmiddels hadden we korte broeken en hemden al aan. Via de Inland Senic route zijn we richting de oostkust gereden, omdat we nog tijd hebben om ook het gedeelte boven Christchurch te bezoeken zijn we zo gereden dat we niet in deze stad uit zouden komen. Het landschap is anders hier, maar ook mooi. We zijn gestopt in Rangiora. We wilden ook nog lekker in het zonnetje kunnen lezen. Een kiwi vertelde ons dat het vandaag 24 graden was, maar dat de komende vier dagen regen zullen geven. Het wordt 9 graden en het gaat sneeuwen. Okay, dat was niet helemaal ons plan. Wij dachten nog een week zon te hebben en te kunnen bijkleuren. Deze kiwi was toe een sociaal praatje waarschijnlijk. Hij buurte volop in zijn dialect. Gezellie hoor! Laten we maar zien wat het weer ons morgen brengt.

Foto’s……..2 geheugenkaarten al vol! Dus ja volop foto’s te bekijken.

Die regen valt wel mee, hoor. Het lijkt waarschijnlijk meer dan dat het in werkelijkheid is geweest.

Hoe is het in Alphen…..het blijft stil vanuit die hoek?

Wat is er met Kanita aan de hand, omdat ze nog niet de oude is?

Hier is verder alles okay. We gaan vandaag verder naar het Noorden. Dit houdt in dat we Chirstchurch laten liggen en later terug zullen komen voor de terugreis naar Nederland.

De zon schijnt in ieder geval en het is nu (10.00 uur) 14 graden. Nog geen sneeuw gezien.

Liefs,

Ria en Linda