17 november Makgadikgadi & Nxai Pans National Parks
Omdat we de uitgestorven vlakte weer eens opgaan verwennen we ons zelf met een ontbijtje in de Lodge. Een eitje, wat toast en een kop koffie is een mooie ondergrond om verder te trekken. De zon schijnt weer na een nacht regen, storm en onweer. We zoeken de hoofdingang van het nationaal park op en onderweg blijft het toch leuk om giraffen en struisvogels onder de boom zien staan zoals wij in Nederland de koeien hebben staan. Bij de ingang vragen we voor de zekerheid of de wegen begaanbaar zijn, maar volgens de natuurwacht is het met een 4×4 goed te doen. Het eerste stuk rijden we door grasvlaktes en zien we in de verte de bliksem in de lucht. Mooie luchten aan de horizon. Er lijken even drie druppels te vallen, maar deze zijn eigenlijk al weer opgedroogd voordat ze de auto raken. We zien struisvogels door het gras rennen en springbokken kijken naar ons. Langzaamaan veranderd de omgeving in een wat meer duinstructuur. Het wordt zanderig, maar goed te rijden. Allerlei vogels fladderen rond. We zien een hele grote kudde zebra’s. Ze zijn zeker met vijftig. Wat gaaf! Twee wildebeesten wilden oversteken, maar hoorden ons aankomen en wilden omdraaien. Door de auto stil te zetten kwamen ze toch terug en staken ze het pad over. WoW. Naar mate we dichterbij de rivier kwamen werd het zand steeds losser. Het ontspannen rijden ging er wel een beetje af. We moeten de auto dan in beweging houden, dus foto’s maken zit er dan niet in. We wikken en wegen en besluiten het park via een poort te verlaten. Haha….helaas….we komen direct uit op de rivier en de pont lag aan de overkant. Niemand erbij, dus zag er niet naar uit dat we zo weg konden komen. Terug het park in dus…….door rijden naar de volgende mogelijkheid. We rijden weer verder en ineens was daar weer een olifant. Deze hadden we hier niet verwacht. Het blijft toch gaaf zo’n beest. Na zo’n 30 kilometer los zand was de uitgang in het zicht. We kwamen er aan en strandden op een dichte poort. Het zal toch niet? Auto uit en jawel….de poort was open te duwen. Pffff…..afmelden en door rijden naar Maun. Deze weg is weer geasfalteerd en rijdt dus behoorlijk door. Af en toe even afremmen voor een overstekende ezel, bok of koe. In Maun aangekomen zoeken we B&B Discovery op. Het is een B&B gerund door een Nederlands stel. Nu proberen we eigenlijk altijd Nederlanders te omzeilen op vakantie, maar de foto’s van hun rondela’s zagen er zo gaaf uit. Er is plaats in de herberg en dat is fijn. We krijgen wat tips mee om evt. te ondernemen maar dat zullen we nog eens uitpuzzelen. Vanavond in het stadje wat gaan eten en voor het eerst in deze weken in het donker terug naar de hut. Mmmm….je ziet de beesten niet meer dan en er lopen ook veel mensen in de avond langs de weg. Ze zijn slecht te zien, dus het is echt uitkijken.