18 november Okavango
Vandaag doen we het eens op ons gemakje. Om 8 uur ontbijt en met ons zitten ook 2 Nederlandse jongens aan hun ontbijt. De eigenaar komt met een bak koffie ook aan tafel zitten. Gezellig zitten kletsen en ervaringen uitwisselen. Na wat wikken en wegen besluiten we vanmiddag een trip met een mokoro te gaan maken. Zo rond half vier zullen we dit gaan ondernemen. Met een motorboot het water op gaat niet, omdat het wat te laag staat. Maar het begin van de delta zal waarschijnlijk mooie vogels laten zien en Hippo-oortjes.
We gaan een bak koffi drinken en waarempel hebben ze daar warme brownies……nou koffie met gebak hebben we nog niet gehad deze vakantie. Dus we vieren de verjaardagen die we gemist hebben en de diplomering van Linda. Genieten…..
We slenteren even door Maun maar daar zijn we snel klaar mee. De temperatuur loopt weer aardig op, dus het wordt weer tijd voor een ijskoude cola. Jeetje wat hebben we het toch weer goed!
Door de brownie hebben we geen honger op lunchtijd, dus we gaan lekker terug naar de Lodge en gaan daar even afkoelen. En zwembadje en douche doen dan wonderen.
Tegen half vier worden we opgehaald door twee jongens. We lopen eerst zo’n kilometer naar de rivier. Het is zo warm wandelen in de zon! Het tempo is niet zo hoog, maar er is geen schaduw te bekennen. Daar aangekomen mogen we een formulier ondertekenen waardoor het ons eigen risico is dat we de rivier op gaan. Ach ja…..komt vast goed 😀
In een mokoro (= van oorsprong uitgeholde boomstam maar tegenwoordig van glasfiber) mogen we samen plaatsnemen en één van de jongens zal onze gids zijn. Achterop het bootje staat hij de boot met een poolstok vooruit te duwen. Het idee van de gondels in Venetië. Hij weet enorm veel van vogels en wijst ons diverse van die vogels. Het laat de vruchten van de waterlelies zien die gegeten kunnen worden. In het midden van de rivier ligt een nijlpaard en komt inderdaad met zijn oortje net boven water. De gids legt ons uit dat het nijlpaard ons hoort als we door het riet varen en ons dan vervolgens ook zal zien. Daarom varen we langs de kant, want een nijlpaard kan hard rennen door het water. Mooi beest om te zien! We varen verder de rivier op en komen vissers tegen. Ze hebben heel wat vis naar boven gehaald. We zien een kikker op een rietstengel, die kennelijk veel lawaai kan maken. Na ruim een uur keren we om om terug te varen. We varen langs de andere kant van de oever terug. De zon schittert over het water. Het is stil en we horen alleen de vogels. Wat een rust. Uiteindelijk legt de gids uit dat hij over gaat steken. Hij weet dat in dit stuk van de rivier ook een nijlpaard woont. Nijlpaarden zijn moeilijk te zien in het water, dus hij moet steeds ver vooruit kijken. En jawel bij het hippogras is een nijlpaard zijn maag aan het vullen. De gids ziet aan de houding van het nijlpaard dat hij ons gehoord heeft en ziet dat de Hippo het water verder in komt. Maar……daar komt ineens een tweede Hippo tevoorschijn in het midden van de rivier. Man en vrouw hebben de rivier hun eigendom gemaakt. In sneltreinvaart komen ze dichterbij en de gids draagt zorg dat we heel snel bij de kant komen. Hij roept dat we uit de boot moeten en de kant in moeten gaan. WoW…..nog nooit zo snel uit een wiebelig bootje gesprongen en door het slijk gejogd. Samen met de gids staan we aan de kant te kijken naar de hippo’s. We blijven afwachten en de hippo’s lijken ook af te wachten. Ze maken wel geluid en houden ons in de gaten. De gids trekt de mokoro verder het riet in en we wandelen rustig wat verder totdat we ver genoeg van de nijlpaarden weg lijken te zijn. Langzaam duwt de gids de mokoro terug het water in en kijkt nog wat de nijlpaarden doen. Ze maken nu geen aanstalte om dichterbij te komen. Terug de boot in en hij duwt ons verder de rivier op. Weer een stuk verder ligt de eerste Hippo nog rustig te dobberen. Ook deze heeft ons weer gehoord en kijkt op, maar vindt het wel okay. Omdat deze ook alleen is, maakt hij zich waarschijnlijk niet zo druk.
Jeetje….wat een avontuur was dit, maar we wilden nijlpaarden zien en die kregen we te zien!
We waren wel enorm smerig geworden van het slijk en dit was moeilijk van de onze voeten, benen en schoenen te krijgen. Schrobben onder de douche, maar ach…..wat maakt het uit!
Vanavond hebben we besloten om morgen een tochtje met een klein vliegtuigje te doen over de delta. We komen hier waarschijnlijk nooit meer terug, dus we nemen het er maar van. Het is de grootste binnenlandse delta te wereld.
Maar dat avontuur is voor de volgende keer!