Krugerpark

2 december Krugerpark

Wat een nacht hebben we weer gehad. Het was zo warm in de hut en de airco deed het niet. Er was geen andere hut met airco beschikbaar, volgens de beste man. Tja, wat doe je dan? We hadden al een tijd buiten zitten lezen, maar op een gegeven moment wil je gewoon slapen. We hebben alle ramen open gezet, de klamboe opgehangen en ook de deur open gezet. De huisjes lagen achter een gesloten poort, dus weinig risico. Diegene die het eerst vannacht wakker zou worden zou de deur dicht doen. Alletwee wakker, maar echt geen goed idee om de deur te sluiten. Uiteindelijk hebben we toch wel wat uurtjes geslapen.

Deze ochtend op tijd boodschappen gedaan en voldoende ingeslagen om een aantal dagen Krugerpark te kunnen overleven. Tegen 9.30 uur waren we dan ook bij de poort van Punda Maria. Uitleggen wat we niet gereserveerd hadden, maar toch willen kamperen 3 nachten. Er moest echt wel gekeken worden of er plaats was. Mmmm…. Later bleek en dat wisten we wel dat er plaats genoeg was op de camping. Het is echt op één hand te tellen wie er op de camping staat.

Maar tot een uur of drie lekker getoerd door het park. Olifanten, giraffen, buffels, springbokken, impala’s, nijlpaarden en mooie vogels…..het is zo genieten. Stukken waar wel water staat en stukken waar het echt enorm droog is.

Tegen drie uur waren we op de camping voor de komende nacht. Een late lunch en natuurlijk wat lezen. Zitten kijken hoe een aantal apen een openstaande tent (mensen waren niet thuis) overhoop halen en fruit vinden. Ze zitten lekker te smikkelen. Ze hangen in de tentstokken. Het lijkt echt apenkooien wat ze doen. Voor de bewoners waarschijnlijk straks niet zo grappig.

Tijd om de tent op te zetten. We kiezen weer voor alleen de binnentent. Het is warm genoeg en mochten er druppels vallen dan is de buitentent er zo over heen getrokken.

Vanavond weer eens de braai aan. Gezellig! Rijst koken in één van de gebóuwtjes waar kookpitten staan en een boiler met kokend water. Dwaallichtjes op onze hoofden, zodat we nog wel kunnen zien wat we eten. Het heeft weer wel wat!

Inmiddels is het 20 uur en het is erg donker, maar zo’n mooie sterrenhemel. Dat zijn echt van die dingen die we moeten ervaren, want dit is gewoon niet op de foto te zetten.

Vrolijke groet, Ria en Linda