Van Katherine naar Timber Creek

2 november 
Na een lange nachtrust….we hebben zo’n 11 uur gemaakt waren we lekker vroeg wakker. Wat een rust op de camping…genieten van de vogels en een kangoeroe die voorbij hopt. Heerlijk!
Omdat we zo op ons gemak doen zijn we toch niet al te vroeg weg. In Katherine drinken we een cappuccino en wikken en wegen of we in Katherine nog iets zullen ondernemen. De canyon hebben we al gezien evenals het museum en de school of air. De grotten hebben we de vorige keer niet gedaan, maar we besluiten ze deze keer ook te laten liggen.

We doen onze boodschappen en gaan op weg naar het Westen.
We zien vele magere koeien langs de kant van de weg staan grazen. Hier en daar zien we roofvogels in de lucht cirkelen, dus zij zullen vast een dood beest zien wat wij niet zien. Stukken bos zijn weer afgebrand, maar we zien ook stukken die behoorlijk nat zijn. We rijden over een weg die ook onder water kan staan met een diepste punt van 140 cm……nog niet voor te stellen.
We rijden door een nationaal park en er duiken wat rotsen op….mooi hoor. Echter is het 37 graden en passen we een eindje wandelen op dit tijdstip.

Bij een roadhouse verlaten we onze stalen ros even om daarna het laatste stukje te doen. We komen aan in Timber Creek. Jawel 1 benzinepomp met camping en daarnaast een politiebureau. Groot dorp….hahah….maar goed meer hebben we niet nodig.

Als we op ons plekkie staan, zien we bomen vol met vleermuizen. Ze hangen relaxed, maar wat zullen zij vanavond gaan doen? Veel witte papegaaien zitten op het gras wat gesproeid wordt. Mooi gezicht. Onze voeten staan in op een mat van blaadjes…..lijkt wel herfst. 
Morgen zullen we richting Kununurra gaan en wisselen we dus weer van tijd. We hebben ook gezien op de kaart dat we dan controle zullen krijgen op fruit en vlees. Dus vanavond zorgen dat we het meeste op hebben, want anders gooien ze het weg….. zou een beetje jammer zijn.
Terwijl Linda zit te schrijven is Ria even een biertje halen bij de bar. Nou ja, even……het duurde en duurde….wat is de moraal van het verhaal? Altijd eerst zeggen dat je je bier mee wil nemen. Biertje was nu open getrokken en mocht dus niet meer mee naar buiten. Verplicht daar op drinken….maar Ria is natuurlijk sociaal en raakt aan de praat met een aantal mannen in de bar. Die moesten ook wel lachen om het voorval. Na wat gebuurt te hebben kreeg Ria een biertje mee van één van die mannen om de pijn te verzachten. Ach weer een ervaring rijker. 
Warme groet,
Ria en Linda