Van Kanunurra naar Fitzroy Crossing

4 november 
Hoe goed kunnen we het hebben? Om 5 uur wakker worden met een lucht die rood kleurt van de zon en de eerste vogels die zich laten horen. Het water van het meer staat nog mooi strak. Heerlijk! 

We staan al vrij snel op. Het is nu goed toeven. Eerst lekker douchen….wat kun je toch genieten van weer lekker fris zijn i.p.v. zo bezweet.

Om ons heen zie je eigenlijk iedereen tot leven komen. Mooi toch…..om 20 uur gisterenavond was het bijna overal donker en stil. We leven een ander ritme.
Om half negen waren we dus al weer op weg. Natuurlijk eerst de tank vol en wat een geluk….naast ons een bus van Greyhounds en die hebben WiFi. Kon dus mooi even een berichtje naar huis. Jammer genoeg reed hij eerder aan dan wij, dus lang mocht de pret niet duren.
Door de Kimberley reden we richting Halls Creek. Het is zo mooi hier. Afwisselend landschap en zowel dor als groen. Afgebrand, maar ook de nieuwe blaadjes zichtbaar. De heuvels, maar ook vergezichten. En jawel bijna geen mensen…….hier zochten we naar.
Bij Doon Doon roadhouse even pauzeren. Benen strekken, koude cola drinken en gebruik maken van de wc. Hier hing een thermometer in de schaduw. Het was 10.30 uur en 41 graden. So hé….dat gaat nog wat worden vandaag.
Aangekomen in Halls Creek settelen we ons op een camping. We zitten goed en wel en kijken elkaar aan. Het voelt niet goed…..waarom niet? Niet helemaal duidelijk….maar inmiddels wel geleerd dat gevoel bijna nooit fout zit. Bij aankomst was het niet direct gelukt om met de VISA te betalen, dus dat mochten we later doen. Wat gaan we doen? We kiezen ervoor om te gaan, dus terug naar de receptie en aangeven dat het niet goed voelt. Dat is best moeilijk, maar ja…..onze vakantie! We willen best iets betalen voor het kwartier dat we er hebben gestaan, maar dat hoeft niet. Dus we rijden aan. Het is inmiddels iets voor vier en de Eenzame Planeet gaf aan dat er tussen Halls Creek en Fitzroy Crossing een eenvoudige camping ligt. Moeten we kunnen halen voor het donker. 

Het moet ongeveer op de helft zijn, dus even uittellen waar we echt op moeten gaan letten.
We toeren verder door het mooie landschap. Jawel daar staat het bord. We draaien de weg in en komen op een hek uit. Wat hangt er aan het hek?:”we’re closed sorry”. 

Neeeeee……..dat houdt in dat we door moeten naar Fitzroy Crossing….nog zo’n 150 km en de middag gaat korten. We willen altijd voor het donker binnen zijn en dat is in Australië ook zeker het advies i.v.m. overstekende kangoeroes en ander wild. Chips……dat gaat waarschijnlijk niet lukken.

De zon komt ook steeds lager te staan. We tellen de kilometers af. De laatste 30 kilometer zijn echt in het donker inclusief wegversmallingen. We zijn moe en worden wat stil. Alletwee wel wat gespannen, omdat we geen brokken wilden maken. 
Gelukkig is het eerste bord in het dorp het bord met de camping erop. Aan de camping zit ook een bar en restaurant, dus er is iemand thuis om ons binnen te laten. We zijn zo blij met ons plekkie! Het wordt alleen maar mooier, want voor we goed en wel opgetuigd staan schieten de kangoeroes ons voorbij. Ze zitten te grazen op de grasveldjes en drinken uit de plassen van de sproeiers. Voor jullie jammer dat het donker is, want anders hadden we er een foto van gemaakt. Bij ons staat het plaatje weer in onze geheugens gegrift.
De dag van morgen……we zien het wel…….misschien wel gewoon een rust omdat we nu in één dag de reis van twee dagen hebben gedaan.
Warme groet,
Ria en Linda