Van Cervantes naar Perth

17 november 
Vanochtend was de lucht weer blauw en scheen de zon weer snel.

We reden al op tijd naar Nambung National Park. Hier ligt de Pinnacles Desert in. Zo bijzonder hoe die rotsformaties in het zand staan. Het verhaal gaat dat heel veel jaren geleden de verbrandde stammen van de bomen vol liepen met zand en ook verdwenen onder het zand. Na weer heel veel jaren toen het zand weg gewaaid werd kwamen de Pinnacles weer in het zicht. Inmiddels verkalkt, waardoor ze ook erg broos zijn.

Je kunt door de woestijn rijden en de pilaren van alle kanten bewonderen. We leken wel in een SF-film terecht gekomen te zijn. Ondertussen kwamen we ook nog een flinke kangoeroe tegen. Die beestjes zijn eigenlijk ook heel nieuwsgierig en kijken een behoorlijke tijd af wat we gaan doen. Het is vervolgens ook weer schitterend om te zien hoe ze weg bouncen. 
Na dit National Park is het tijd om door te rijden naar Perth. We zakken verder af met de kustweg en komen langs kleine dorpjes. Langzaamaan komen de eucalyptusbomen weer in het zicht en automatisch wordt onze blik naar boven in de bomen getrokken. We weten nog van de vorige keer dat de koala’s meestal hoog in de bomen zitten. We hebben er nog geen mogen ontdekken vandaag.
We hebben een camping op het oog iets buiten Perth, maar waar de bus bijna voor de deur stopt. Kunnen we Jolly Jumper thuis laten en met de bus de stad verkennen. We hebben de camping eigenlijk direct gevonden.

Tijd om de was te doen, want die hadden we inmiddels wel wat verzameld. Op ons gemak vast lekker douchen, zodat we morgenochtend op tijd Perth in kunnen.
De camping lijkt geen WiFi te hebben, dus hopen dat we dit morgen nog ergens treffen in de stad. Maar vanochtend de thuisblijvers nog laten weten dat we naar Perth gingen, dus we kunnen nog niet kwijt zijn.
Vanavond nog een eindje gewandeld langs de rivier. Er waren veel roeiboten op het water. Niet van die kleintjes, maar van die wedstrijdroeiboten. Na zonsondergang maar teruggedraaid, want het leek erop dat het pad via een bos ging…..en wij, wijze vrouwen, zoeken dat natuurlijk niet op in de schemering. 😀
Vrolijke groet,
Ria en Linda