Albany

25 november 
Soms kun je je zo vergissen…..op de één of andere manier dachten we dat Albany een flinke stad zou zijn. Maar dat is dus niet zo….. we hadden op de plattegrond aangekruist wat we wilden zien en alles was makkelijk te lopen. 

We zijn begonnen bij het gerechtsgebouw. Het gebouw zelf was niet echt de moeite waard, maar voor het gebouw stonden de hulpmiddelen van destijds om te straffen. Doorgelopen naar de oude gevangenis, maar niet binnen gegaan. Achter de gevangenis lag de Brig Amity. Een replica van een schip van lang geleden. Het schip was eigenlijk nog gesloten, maar we mochten op het dek wel even rondlopen. Vervolgens zijn we via de tuin van het West Australische museum op zoek gegaan naar het volgende historisch gebouw.

Een oude woning met oude karren in de tuin. Helaas was deze woning nog gesloten. Het centrum moest nog op gang komen kennelijk.
Via een kerk en het stadhuis zijn we verder door de straten gelopen. De meeste bezienswaardigheden hadden we in inmiddels gezien. Tijd voor een bakske koffie dus. 
Na de koffie op zoek naar het oude postkantoor. Inmiddels zit hier de universiteit in. In deze straat zaten ook vele hotels in oude gebouwen met uitzicht op de baai. Via de voetgangersbrug zijn we overgestoken naar Waterfront. Hier staat een modern gebouw waar theater, dans en muziek plaats vinden. Tevens ligt hier de haven. Dit ziet er eigenlijk allemaal nog vrij nieuw uit. We lopen door het park met monumenten voor de oorlog terug naar onze bus.
We besluiten nog naar de Gap te rijden. Dit is een indrukwekkende klif. Ze hebben een platform gemaakt, zodat je hem goed kunt bewonderen. Je hangt als het ware 30 meter boven de zee en je hoort en ziet de golven slaan tegen de klif. Schitterend!

Hier ligt ook de natuurlijke brug bij. De zee en de wind hebben uit de stenen een gat gesleten, waardoor een natuurlijke brug is ontstaan. Ook hier kunnen we het water door de opening zien spatten.
Weer een stukje verderop liggen de blowholes. Met de auto niet zo ver, maar vanaf de parkeerplaats nog een heel eind lopen. Flink dalen om bij blowholes te kunnen komen. Er hangen diverse borden om te waarschuwen dat het gevaarlijke kliffen zijn en dat diverse mensen hier al overleden zijn. Ria daalt af naar de blowholes en Linda wacht bij de rotsen. De uitzichten waren al mooi en we zijn niet allemaal gebouwd om te klauteren. 

Foto’s maken van de blowholes was eigenlijk niet te doen, maar de ervaring was enorm. Het horen en voelen van de golven die in de stenen worden gezogen is inmens. Kennelijk waten de golven niet hoog genoeg om er dus ook foto’s van te maken. Na dit avontuur begon de klim terug omhoog. Jeetje dan voelen we in de benen pas echt hoe ver we gedaald zijn.
We rijden nog door naar het eindpunt van deze baai, maar het mooiste hebben we gezien. 

Terug naar Albany centrum om wat te drinken. Genieten van de zon en het uitzicht. Vanaf het terras kijken we zo de baai in.
Bij de supermarkt ligt een rots die veel weg heeft van een hondekop. Echt waar…..zie straks de foto maar.

Boodschappen doen voor vandaag en morgen, want morgen gaan we een reisdag maken.
Voordat we terug rijden naar de camping rijden we nog langs het standbeeld van Sam, de zeehond. Kennelijk een (inter)nationaal bekende zeehond die geslacht is. Sam zou uit Nieuw Zeeland komen en is geslacht in Australië door een onbekend persoon. Wij kenden het verhaal niet, maar gaan we nog eens opzoeken.
Op de camping hebben we ons weer ingestalleerd op ons plekkie en zijn toen nog even naar het strand gelopen. Heerlijk weer! Er liggen hier veel zandzakken op het strand. Het strand is mooi wit en de zee is zo helder. We kunnen stukken lopen zonder iemand tegen te komen. We wandelen niet te ver. We hebben al wat kilometers in het centrum en bij de blowholes gelopen, dus goed is goed.
Vanavond weer eens lekker in het zonnetje gegeten. Dat is fijn! 
Morgen rijden we naar Hyden en zijn dan weer wel een eindje onderweg. Zeker een 5 uur maar mogelijk langer en of we dan nog WiFi hebben? We weten het niet.
Warme groet,
Ria en Linda