Van Madura naar Penong

1 december 
Met de zonsopgang opgestaan, want het doel van vandaag was Ceduna halen en dat zijn wel wat kilometers.
Voordeel van zo vroeg vertrekken is dat je ook nog levende kangoeroes ziet. Zagen we er é?ntje zo lekker grazen aan de kant van de weg en een aantal meters verderop komt er een roadtrain aangebulderd…….ojee……wat zou er met de kangoeroe gebeurd zijn?
Bij de overgang naar South Australië verliezen we ook direct tijd. De klok gaat dan 1 uur en drie kwartier vooruit. Dus dat vroege opstaan is niet voor niets geweest.
Er liggen op de route wat uitkijkpunten. We konden uitkijken over de Great Australian Bight. De kliffen zijn hier enorm mooi. Hel blauw water en kliffen echt zo steil! Echter die uitkijkpunten steeds indraaien en weer terug de weg op kostten veel tijd.
Langzaam aan veranderde de omgeving en kwamen er steeds minder bomen. We begonnen aan de vlakte Nullarbor of wel vlakte zonder bomen. Hier kwamen ook meer de wombats tevoorschijn. 

Bij het roadhouse Nullarbor eten en drinken we wat, maar de zit is al lang geweest, dus we lopen daar toch ook nog wat rond.

De benzineprijs is hier achterlijk hoog (173 cent), dus we namen de gok om de benzinepomp van 193 km verderop te nemen. Misschien pech en een nog hogere prijs, maar dat moest haast niet kunnen.
Inmiddels is de wind sterk toegenomen en de kilometers tikten verder. Net voordat we bij Nundroo zijn begon het lichtje te branden. Mooi! We hadden goed gegokt…..159 cent voor de benzine. Het was ondertussen ruim 16 uur en hebben overwogen om daar te blijven slapen. Maar het zag er erg oud en versleten uit, dus we reden nog 73 km verder.
We kwamen uit in Penong. Net niet in Cenduna…..als we echt hadden gewild was het gelukt. Dit ligt namelijk ook maar weer 73 km verderop, maar het was 17 uur en we waren het zitten wel zat.

De camping hier ziet er eenvoudig uit, maar het is er schoon.
Vlakbij de camping ligt een parkje met allemaal windmolens….ook de grootste windmolen van Australië. We lopen daar dus maar eens op af. Daarna lopen we nog even naar de benzinepomp om een blikje cola te halen.

Onze voorraad is inmiddels geslonken op bijna alle vlakken. Supermarkten hebben we de afgelopen 1200 km niet meer gezien.

Vanavond eten we pannekoeken, die hadden we in Darwin al gekocht. Zo’n flesje waar je alleen nog maar water bij hoeft te doen en even te schudden. Prima toch?!
Morgen door de quarantaine-post en dan kunnen we weer boodschappen doen.
Warme groet,
Ria en Linda