18 januari 2018
Op tijd op maar niet super vroeg op want vandaag willen we naar Fuerte San Lorenzo en dat is niet heel veel…..we rijden richting de sluizen van Gatun en proberen de route te rijden die de Eenzame Planeet ons voorschrijft. Dat gaat dus niet. De bewaker bij de sluizen legt ons uit dat we met de Ferry het water over moeten gaan. De Ferry hebben we zien liggen, dus daar komen moet ons lukken. Inmiddels regent het niet meer zachtjes maar het komt met bakken uit de lucht. Het onweert flink. Terwijl we op de Ferry staan passeren de grote tankers en moeten we dus even wachten met onze oversteek.
Aan de overkant van het kanaal staat op zich het fort goed aan gegeven. Bij fort Sherman staat politie en zij willen weten waar we naar toe gaan. In ons beste Spaans vertellen we dat we naar fort Lorenzo willen. We mogen door. Wat een triestste omgeving zien we vervolgens. Het lijkt wel of we in oorlogsgebied zijn gekomen. De gebouwen verlaten, kaal beton, kapot…maar wel een bushalte en een bankje. Vroeger gingen hier de militairen in training voordat ze naar Vietnam gestuurd werden. Ze kregen hier de zogenaamde jungle training. Het gebied is nog niet schoon verklaard, maar de omgeving van San Lorenzo overigens wel. De weg wordt steeds smaller en slechter en de regen houdt ook maar niet op. Bij de volgende poort gebaart de wachter dat we niet verder mogen het regent te hard. Jammer, maar wel logisch eigenlijk…..omdraaien dan maar. De lucht is nog grijzer geworden als dat kan….dit ziet er niet echt goed uit. De temperatuur is inmiddels ook gedaald naar 23 graden. Brrrr…
Op ons gemakje rijden we terug, maar we weten nog niet zo goed waar naar toe. Ergens waar de zon schijnt lijkt ons een strak plan. We komen uiteindelijk uit in Playa Coronado. Schitterend weer. De zon schijnt en het is 30 graden. We zoeken een bed&breakfast op en nestelen ons in de tuin. Heerlijk…..dit is vakantie…haha…
Vanavond eten we heerlijke steaks in een grill restaurant en bij thuiskomst is het nog zo lekker buiten dat we nog even in de tuin gaan zitten. Het is een gezellige beestenboel hier. Een groot harig mormel Scotty….die houdt van knuffels ophalen. En dan twee poezen, die mee op bed proberen te kruipen als we onze kamerdeur open doen. En dan zitten er ook nog kippen in de tuin….misschien morgenochtend een eitje van hen?
Morgen hebben we een relaxdag, dus hopen dat de zon blijft schijnen hier.
Lieve groet,
Ria en Linda