Chitré – en omgeving

24 januari 2018

Vandaag zijn we gestart in Parita. Een plaatsje waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Eenvoudige boerenhuisjes staan aan de straten. Sommige zijn in pastelkleuren geverfd. Er staat een mooie witte kerk aan het plein, maar de deuren zijn gesloten. Er staat echter 1 deurtje open, maar lijkt een soort administratie te zijn. We vragen of de kerk open is. Het vrouwetje gaat naar een ander vrouwetje aan de overkant van de straat. Het blijft even stil, maar vrij snel komt de dame met een bos sleutels de kerk openen. Het licht gaat aan en ze gaat haar eigen ding doen. Wij kunnen op ons gemak de kerk bezichtigen en foto’s maken. Zij krijgt bezoek en staan lekker te kletsen, dus we hoeven ons niet opgelaten te voelen. Als we klaar zijn, bedanken we de dames. We lopen nog een rondje door de straten. De toerist heeft dit dorp nog niet uitgevonden. We lijken de enige bezoekers van dit dorp te zijn. Als we terug lopen langs de kerk zien we dat deze weer afgesloten wordt.

Onze volgende uitdaging wordt het Nationaal Park van Sarigua. De afslag vinden voor dit park was al een onderneming. Geen groot bord langs de kant van de weg, maar alleen een klein bordje met Sarigua of Limon….maar we vonden het! De weg wordt langzaam aan slechter, maar we komen weer een bordje tegen waarop staat dat het nog 1,5 kilometer is. We dubben even, maar onze nieuwsgierigheid wint het. We rijden door. Uiteindelijk komen we bij een hutje aan met een mijnheer die alleen Spaans spreekt. Maar er komt nog ergens een manneke vandaan wat ook geen Engels spreekt, maar wel Google Translate kent. We kunnen het park in en ze verzekeren ons dat het ook met onze auto kan. We zijn nog niet zo heel ver op pad en hebben onze bedenkingen, maar ja….we zijn er nu eenmaal. Sinds de 18e eeuw hebben ze hier bossen gekapt en weggebrand om veeteelt te kunnen gaan bedrijven. Echter het hele ecosysteem is daardoor verwoest en wat rest is een woestijnlandschap. Het lijkt bijna als of we in de Red Centre van Australië zijn. Het is dor. Aan het einde van de weg zit een mannetje naast een poort met een bord waarop staat dat we niet verder mogen. Draaien dus! Er ligt hier wel een plasje water, waaraan een soort van reigers pootje staan te baden. Bijzonder!
We rijden de grindweg terug en zijn blij als we weer op de verharde weg zijn.

Op naar Chitré….dit is nu onze thuisbasis, maar we hebben het stadje nog niet verkent. Er moet hier een schitterende kathedraal staan. We parkeren onze auto aan het plein en als we nabij de kerk zijn horen we muziek. De muziek komt uit de kerk de voorbijgangers al tegemoet. Een gevoel van rust komt hier over ons heen. Het is schitterend! De glas in lood ramen staan open gedraaid en er waait een wind door de kerk. De muziek op de achtergrond maakt mede dat je rust ervaart.
De kathedraal ligt aan een plein. Op dit plein zijn de tribunes al gebouwd voor carnaval. Vanaf zaterdag voor Aswoensdag strijden er steeds dames om de titel en op de laatste dag in de mooiste Pollera. Het moet echt een gigantische happening zijn.

We rijden door naar Villa de los Santos. Ook hier weer een mooie kerk aan het plein. Een dame in de kerk wijst ons een deurtje waar we door moeten. WoW…..we komen in een kapelletje waar het heerlijk koel is en wat een bijzondere sfeer heeft. Er staan bidstoeltjes met rozenkransen eraan. Terwijl we daar zitten komt er een man binnen, die neerknielt op 1 van de stoelen en een rozenkrans pakt. Hij bidt de rozenkrans rond en gaat vervolgens weer weg. Een mooie plek zo verscholen in de kerk.

Inmiddels is de middag om en we gaan terug naar onze hut. Lekker nog even lezen buiten. We zijn goed en wel thuis en het begint toch te regenen. Even heel hard, maar naar een half uur is de bui ook weer verdwenen. We gaan terug buiten zitten en de kolibrie die elke dag rond dezelfde tijd even de struik aandoet voor ons terrasje is ook weer present. Mooi hoe snel zijn vleugels gaan.

Morgen is het weer tijd om hier te vertrekken. We zakken af naar Pedasi. We doen dat op ons gemakje…..we komen vast nog van die juweeltjes van dorpjes tegen.

Warme groet,

Ria en Linda