8 februari 2018
Vanochtend was het nog wel fris, maar de zon scheen al. Mooie dag om te gaan wandelen in het regenwoud hier. We kiezen voor de Pipetrail. Deze moet in zo’n drie uur te lopen zijn en we komen terug bij de auto. Daarnaast is deze te lopen zonder gids. Dat vinden wij dan toch ook weer wel fijn. Natuurlijk denken we goed na wat er allemaal mee moet. Regencapes, water en koekjes voor je weet maar nooit.
Het is zo’n half uur rijden naar de plek waar de wandeling begint. Door de bergen rijden we omhoog. Langs mooie rotspartijen en we zien een mooie blauwe lucht. Het moet goed komen!
We laten de auto achter aan de weg. We moeten nog wisselen van schoenen en insmeren van zonnebrand. Voor we het weten staan er een aantal indianen kinderen naast onze auto. Op hun gemak bekijken ze wat we allemaal aan het doen zijn. Achteraf hadden we een foto van hen moeten maken, maar helaas niet gedaan. We moeten ieder drie dollar entree betalen en via privé terrein gaan we naar de trail. Langs de rivier wandelen we de bergen in. Mooie bloemen langs de kant. Er ligt wel duidelijk een spoor hoe we moeten lopen. Veel stenen, dus ongelijk lopen. We schatten in dat het een graad of twintig is, dus prima wandel weer. De zon in onze rug, dus we hoeven ook geen zonnenbril op. Fijn!
Vrij snel moeten we een stroompje oversteken, maar er liggen wat stapstenen in. De volgende uitdaging meldt zich vrij snel. Een beekje over via een smal bruggetje met slechts aan een zijde een leuning. Maar alles verloopt prima. Prachtige bomen, paddestoelen en vlinders komen we tegen. Volgende riviertje moet overgestoken worden, maar deze keer via een boomstam. Niet te veel nadenken en gewoon doen. Tenslotte nog een rivier over via een boomstam, maar daar moeten we ook nog onder een omgevallen boom door terwijl we nog boven het water staan. Jeetje Mina…..grapjurken hier…..maar we genieten van de omgeving.
Na ruim een uur komen we bij de waterval aan. Het is niet helemaal duidelijk of hier de route ophoudt. Maar het pad is niet echt meer zichtbaar. De dame bij de ingang had gezegd dat de route ongeveer zeventig minuten zou duren. Met alle verhalen van de twee Nederlandse dames in ins achterhoofd gaan we niet van het pad afwijken. De waterval valt een beetje tegen, maar we zitten natuurlijk in de droge tijd. We kiezen een steen om even uit te rusten. Water drinken en een zout snoepje sabbelen.
Op een gegeven moment begint het te waaien en wordt het kouder. We weten dat het weer hier snel om kan slaan, dus we besluiten terug te lopen.
Op de terugweg komen we voor de eerste keer mensen tegen voor die tijd waren we dus harstikke alleen. Heerlijk toch….samen met de natuur. Vogels die fluiten…mooi exemplaren. We steken alle wateren weer over zonder problemen. Ook wel weer grappig als je dezelfde weg terug loopt je toch weer andere ding ziet omdat je van de andere kant afkomt.
Aan het einde van de route zien we nog een kip lopen….plukken voor de aanstaande carnavalsdagen? Hahaha
We rijden via een andere route terug. We rijden langs indianen gehuchten. Groentekassen en koffieplantages liggen langs de kant van de weg. Uiteindelijk komen we weer in het dorp uit. Lunchtijd. We zetten ons bij Sugar en Spice. Daar moet voor ons beide toch wel iets lekkers te vinden zijn.
Vanmiddag genieten we nog van de zon in de tuin van onze hut. Einde van de middag doen we de boodschappen nog voor het avondeten. Lekker douchen daarna, zodat we warm de avond in gaan. Het koelt hier namelijk flink af in de nacht. Vergeleken met Nederland is het natuurlijk niets, maar onze nachten waren meestal rond de zevenentwintig graden.
Vrolijke groet,
Ria en Linda