15 januari 2019
En dan verlangde je zo naar die nacht….en jeetje wat moesten we weer wennen! Het was warm in de bus en de muggen hielden ook huis in onze bus. Zulke grote bulten die zo ontzettend jeukten. Maar toen we in het begin van de nachten gingen plassen werden we blij verrast met een Walibi voor de deur. Op zijn gemakje zat hij te grazen en keek even op, maar bleef gewoon zitten. Op de achtergrond hoorden we de zee ruisen.
Tegen 1.30 uur vonden we rust en werden we niet meer wakker tot 8.30 uur.
Na het ontbijt zijn we naar Richmond, een historisch dorpje, gereden. Lekker gewandeld langs een eeuwenoude brug, een oude kerk, een watermolenhuis en wat cottages. Het één wat beter onderhouden dan het ander. Het was er niet echt druk en dat heeft ook wel iets. We moesten natuurlijk voor de eerste keer een echte Tasmaanse ijsco eten. Lekker hoor dat ijsje!
Tijd om de boodschappen te gaan doen! Vandaag was het tijd om weer eens te koken. Heerlijk stukje vlees op de bbq. Het smaakten ons weer goed. We denken dat we uitgerust genoeg zijn om morgen aan de reis te gaan beginnen, dus vanavond de landkaart maar eens op tafel.
Warme groet,
Ria en Linda
1 Responses to Seven Miles Beach