Wineglass Bay

 

Vannacht is het weinig afgekoeld, want als we opstaan hoeven we onze vesten niet aan. Direct in een hemd aan het ontbijt. We zijn op tijd opgestaan, omdat we nog richting het Nationaal Park moeten rijden. 

 

In het Nationaal Park vullen we onze rugzakken dusdanig dat we op het uitkijkpunt over Wineglass Bay nog kunnen kiezen of we de lange wandeling doen of niet. De klim is best stijl en het is echt al warm om te wandelen. Op ons (bijna letterlijk) dooie gemakje klauteren we naar boven. Op driekwart van de klim weten we al dat we niet de lange route gaan lopen. Vanaf het uitkijkpunt zak je namelijk naar het strand, maar als je afdaalt moet je ook weer omhoog! Dan hadden we gewoon direct bij starten van de dag moeten vertrekken. 

Eenmaal boven genieten we van het uitzicht. De baai is genoemd naar een wijnglas omdat het die vorm heeft. Vroeger kleurde het water hier dan ook nog rood van de walvisvangst. Op een steen in de schaduw genieten we van het uitzicht en blazen we uit. We vullen onze vochthuishouding aan.

 

Omdat de klim best steil was, is de afdaling ook best steil. Dus we moeten goed uitkijken dat we niet uitglijden. We nemen de tijd om af te dalen. Gelukkig lopen we ook stukken door het bos en vangen we dus wat schaduw. 

 

In Coles Bay stoppen we voor een bakske koffie en delen we een wafel. Genieten….hebben we wat te vieren? Nee niet echt vandaag, maar we hebben wel hard gewerkt. Haha….

 

We rijden weer terug naar huis en gaan we niet te veel meer doen. Lezen in onze boekjes en genieten van het warme weer. We mogen al dagen genieten van een graad of 27 en dat is toch echt niet vervelend!

 

Morgen pakken we onze route weer op…..waar we stoppen? Dat lezen jullie de volgende keer weer.

 

Vrolijke groet,

 

Ria en Linda