12 februari 2025

Wat een heerlijke nacht….zo stil en donker….we werden pas om 7.45 uur wakker. De zon was al actief en ondanks dat het maar een graad of 13 was was het goed toeven in het zonnetje.

Ons oud brood geroosterd in de koekenpan, eitje bakken en weer een prima ontbijt.

Tijd om naar Tomé te gaan. Een half uurtje rijden over grindwegen en dat is toch jammer als het huisje op wielen gisteren haar voorjaarsschoonmaak heeft gehad. Ze blonk net weer en nu zie je daar niet veel meer van. In Tomé zoeken we een parkeerplekje om vervolgens de koffie weer op te snorren. Echt gezelligheid straalt de stad niet uit, vinden wij. Het plein wel is overigens wel leuk ingericht. Veel bankjes om elkaar te kunnen ontmoeten en in de palmbomen vogelhuisjes. We drinken goede koffie bij een echte bakker, maar laten de verleidingen bij de bakker verder links liggen. In het park bedenken we aan de hand van de kaart welke kant we eens op zullen gaan. We vinden een plekje aan de kust, waar een leuke camping lijkt te liggen.

We toeren via een mooie weg verder naar het Noorden langs de kust. Door de vele bomen zien we overigens niets van de kustlijn. Uiteindelijk komen we in Cobquecura uit. Het dorp doet authentiek aan en aangezien het nog maar 9 kilometer naar de camping is gaan we op zoek naar de ijssalon. Google laat ons zien dat er één aan het strand te vinden is. We wandelen over de zogenaamde promenade en besluiten toch even door te lopen naar de zee. Daar komt enorm kabaal vandaan. Wat een verrassing! Een kust vol met zeeleeuwen. Wow…..het strand is deels afgezet en er wordt ook op gelet dat niemand de lijn voorbij gaat. Enorme beesten zijn het. We zien er met elkaar ruzie maken, maar ook spelen in het water. Schitterend! Wat een cadeautje. Vervolgens is het 16.45 uur, dus laat dat ijsje maar zitten we rijden eerst naar de camping nu. Helaas is Google even offline en kunnen we de camping niet terug vinden. Zucht…..we hebben de offline kaart wel gedownload, maar als je de naam van de camping niet onthoudt heeft dat weinig nut. In ene springt de CarPlay aan en wil de route oppakken waar we voor de zeeleeuwen gebleven waren….yes….we kunnen terug op pad. We komen daar dus aan…..ja hoor….camping vol….niet zichtbaar overigens, maar goed er viel weinig te overleggen met de eigenaresse. Geen internetverbinding, dus we konden niet direct op zoek naar iets anders. Maar het had waarschijnlijk weinig zin om langs de kust te zoeken, daarbij waren we nog geen enkele andere camping tegengekomen. Terug naar het dorp en hopen wat we daar weer een vleugje ontvangst hadden. 

Het duurde en duurde….dus plan B in werking gesteld. Een grotere plaats in de buurt op de kaart gezocht, zodat we daar evt. een hotel konden nemen als daar geen camping zou zijn. Ondertussen was de navigator (lees: Linda) aan het checken of de wind goed stond en zodra deze goed stond zocht zij op Google naar een camping. We vonden er één op weg naar die grotere plaats, dus dat was gunstig dan verliezen we ook geen kostbare tijd. We komen na een half uurtje in het volgende dorp en Google laat ons een vierkantje rijden en vervolgens rijden we terug waar we vandaan komen (een kilometer of zes). Waarom? Waarom niet 6 kilometer terug ons van de weg afgestuurd? Eenmaal daar zien we het….het was niet veilig geweest om die weg in te slaan vanaf die kant, dus zocht Google de eerst volgende plek volgens haar waar waar we konden “keren”. Vanaf die weg werd alles weer grind….we reden steeds verder de bossen in. Daar was het campingbord….met een gesloten poort….neeeeeee niet nu….okay we hadden al een kers op de taart gehad  met de zeeleeuwen,  maar we hebben honger en willen gewoon een campingplek….we doen het zelfs voor een parkeerplek. 

Er stond een what’s app nummer, dus daar gingen we weer in ons paasbeste Spaans. Tuurlijk hadden ze plaats voor ons….ja maar het hek is op slot. We gaan je nu vertellen waar de sleutel ligt. Hoe gaaf…..door het poortje voor de voetgangers, onder een steen onder de pijnboom ligt de sleutel van de poort. Jawel…het klopte als een bus. Door de poort en nog 700 meter door en daar kwamen we op een plek met niemand! Uhm….tja….en nu? We zochten een plekje uit waar we recht konden staan en ineens was daar een Aziatisch stel. Of we daar wel goed stonden, want het mocht ook verder op, maar als wij het goed vonden dan zij ook. Ze zouden later nog wel even terugkomen. Dat was ook zo….nog nooit een daktent gezien, dus of ze een foto mochten maken. Tuurlijk! Uiteindelijk mochten we afrekenen: 3000 peso’s ieder…..even een check 6000 peso’s? Yep…..en zo kwam alles toch weer op zijn pootjes terecht. We staan samen op een berg. Het is hier doodstil, de zon schijnt…wat willen we nog meer? 

Inderdaad, niets…..bbq aan, wat te drinken erbij…..kleine bijkomstigheid….het kraanwater komt uit de rivier, dus het afwaswater hebben we toch naar flink laten koken voordat we de afwas hebben gedaan. Nu zitten we naar de maan te kijken vanuit onze tent…..wat hebben we het toch goed!

Ciao,

Ria en Linda

11 februari 2025

Het slapen bij een waterval is zo ontzettend mooi, dachten we….maar ‘s nachts geeft zo’n waterval toch veel lawaai. Is dit zeuren? Nou nee….maar wel een bewustwording. Dus we gaan geen tweede nacht blijven hier ondanks dat de rest eigenlijk allemaal meezat.

We staan op ons gemak op. We hebben namelijk geen haast. Het oude mannetje van gisteren is nergens te bekennen, dus de beste man heeft een meevaller als hij de balans op maakt. Ach…geen wereldbedrag dus toe maar. 

In het dorp stoppen we nog even bij een uitkijkpunt van een andere waterval. Er liggen hier 4 watervallen bij elkaar namelijk. Nu zien we het perspectief vanuit de onderzijde van de waterval. Het is er erg glad en het valt ons op dat er veel rotzooi ligt. Iets wat in Patagonië niet aan de orde was, maar daar hadden we dan waarschijnlijk entree moeten betalen en dat was nu niet het geval.  We hebben het vrij snel gezien, want eigenlijk kan het moment van gisteren boven aan de waterval en alleen wij tweeën niet meer overtroffen worden. 

We vragen Google weer de weg uit te stippelen naar Tomé. Ergens hebben we gelezen dat dit een leuk kustplaatsje zou moeten zijn waar nauwelijks nog toeristen komen. We gaan kijken of we er uit gaan komen. Deze keer wisselt Google de route af tussen snelweg en hele smalle kiezelwegen. Iedere keer precies op tijd wisselt ze van weg. De hele route snelweg vinden wij niets aan, maar de hele route op kiezels gaat ook vervelen. Zeker als je daar stof bij moet happen.

We rijden voornamelijk door bosbouwgebied. Vele houtzagerijen komen we tegen.

In Penco denken we iets van gezelligheid te herkennen om koffie te drinken. Het centrale plein heeft mooie houten beelden staan. Linda mag met Darwin op de foto. Er loopt een soort van kanaaltje door het dorp wat iets weg heeft van Venetië. Gekscherend zeggen we nog tegen elkaar dat alleen de gondels nog missen, maar jawel deze liggen ook klaar…..nog onder zeil dus we weten niet hoe ze hier door het kanaaltje gaan. We drinken koffie en eten wat. Vervolgens gaan we naar de zee. Er ligt een strand en tegelijkertijd meren hier ook de zeetankers aan. Ziet er toch een beetje bizar uit. Het zwemgedeelte is wel afgezet, dus er zit natuurlijk best nog wel wat ruimte tussen…maar toch….is dit gezond?

Via de supermarkt lopen we terug naar de auto. We denken een camping gevonden te hebben voor deze nacht, maar die ligt echt weer nergens. Dus geen winkel in de buurt daar. We sprokkelen ons avondmaal bij elkaar en gaan op zoek naar de camping. Steil de berg op….het lijkt wel of we net als bij de Phyton in de Efteling omhoog gaan….en we weten allemaal wat daarna gebeurd…..oef….

Gelukkig geen vrije val of kurkentrekker….maar we slingeren door de bochten tussen de bomen door en na een klein kwartiertje komen we op een plek uit waar de camping ligt. Leuke plek….een man die geen Engels spreekt….alleen Spaans….Google Translate doet hij niet aan….hij belt zijn broer die wel Engels spreekt. Voor twee keer 7 duizend peso’s mogen we blijven slapen….check verkocht. We denken nog slim te zijn. Er staat namelijk een foodtruck, dus als hij geen wisselgeld heeft dan doe maar een koude cola zero erbij. Helaas geen koude cola…alleen warme en niet direct wisselgeld. De gebelde broer vraagt nog of hij zijn broer om boodschappen moet sturen. Tuurlijk niet….het komt wel goed. Dat wisselgeld kwam overigens vrij snel al. We staan met twee andere tenten hier en dat was het. Lekker rustig….leuke honden scharrelen rond en ze zijn niet vervelend.

In het vroeg van de avond komt de gebelde broer het terrein op rijden en komt ons een fles cola (warme gewone Coca cola) brengen. We zeggen hem nog dat het niet nodig is, maar hij heeft er geen boodschap aan en daar zitten we met en fles cola (2 liter) die we niet lussen. Teruggeven lijkt ons heel ondankbaar. Hier moeten we nog iets op bedenken. 

Af en toe hebben we even internetverbinding…als de wind goed staat….maar er is gewoon even niets….wat we morgen gaan doen? Geen idee….toch even bij Tomé gaan kijken waarschijnlijk maar wat de eindbestemming voor morgen zal worden….geen flauw idee.

Zonnige groet,

Ria en Linda

10 februari 2025

Rustig aan opgestaan na een goede nachtrust en langs de wegwerkzaamheden naar Los Angeles gereden. Een stadje…of er iets te zien is? Geen idee want zoals eerder al geschreven er is niets beschreven over centraal Chili. Google laat ons niets zien, maar we besluiten hier koffie te drinken bij Mona Lisa. Een leuk tentje waar de serveerster ons laat weten dat ze graag Engels wil leren spreken, maar nog niet veel verder komt dan dankjewel en tot ziens. Maar Google Translate helpt haar ook 😉

Vervolgens naar de supermarkt, zodat we straks de camping weer op kunnen met wat etenswaar. We nemen altijd de rugzak mee de supermarkt in, omdat daar zo ongeveer ons hele hebben en houden inzit. Grappig was om te zien hoe de beveiliger in de supermarkt zo ongeveer alle gangen met ons mee af liep….zo lekker opvallend onopvallend. De kassiere was blij een toerist te zien waarschijnlijk. Sprak geen woord Engels, maar deed ontzettend haar best om met ons te communiceren. Waar we vandaan kwamen en of we onderweg waren naar de watervallen. Toch leuk!

Google bracht ons via een schitterende weg steeds dichterbij de watervallen. De weg werd wat smaller, het eerste watertje gingen we over d.m.v. twee houten balkjes en toen kwam het volgende riviertje en daar was geen brug. De twee auto’s voor ons gingen er doorheen, dus dat moesten wij met ons huisje op wielen dan zeker kunnen. Jawel….dat was ook zo….we gingen verder over de stoffige weg en kwamen vervolgens uit op een punt waarvan we dachten….okay en nu? Geprobeerd via Google wat beeld en geluid te krijgen bij de omgeving, maar we werden eigenlijk niet veel wijzer. We stonden voor een camping en besloten deze maar gewoon op te rijden. We gaan kijken en voelt het niet goed dan draaien we om.

Grappig….twee oude mannen staan aan de poort. Spreken echt geen Engels en telefoons hebben ze waarschijnlijk ook nog nooit gezien. Het is echt met handen en voeten werken. Maar we mogen kijken of er een plekje is waar ons huisje op wielen kan staan. Eén van de oude mannen komt checken en vervolgens met dezelfde handen en voeten uitleggen waar het washok is, waar het zwembad is (jawel…een zwembad), hij zag dat we houtskool hadden en vroeg zich af of we ook vuur konden maken. Jazeker wel…..we betaalden de beste man….maar hij had geen wisselgeld. Hij probeerde ons iets uit te leggen: een gok….morgen na het slapen komt het wisselgeld terug. We gaan het zien!

In onze achtertuin liggen de watervallen. Wat ontzettend mooi! Vanmiddag willen we van dichterbij gaan kijken en één van de oude mannen opent een poortje. Hij vertelt ons dat we de rivier even door moeten (oversteken) en dan komen we er. Schoenen uit en door het koude water naar de overkant. Geweldig toch?! Wat is dit mooi. We zijn echt maar samen op deze plek. Bovenaan de waterval en we kijken zo de diepte in. De waterval kan veel breder nog zijn, dus er lopen wel riviertjes, maar ze zijn niet allemaal gevuld. Dit is echt te gek!

Vanavond hebben we onze keuken en eetkamer zo ingericht dat we uitkijken over de watervallen. Wie had dit gisteren verwacht? 

Om toch ook nog even in beweging te zijn, zijn we vanavond naar het dorp gelopen. Maar dat is niet veel. Er liggen wat eetgelegenheden en supermarkten. Het is echt zo’n plek waar mensen doorheen reizen en vlug doorgaan. We slapen er nog een nachtje over wat het bij ons gaat worden.

Warme groet,

Ria en Linda

9 februari 2025

Vandaag belooft het warm te worden….het is bij het opstaan inderdaad al warm en uiteindelijk tikten we vandaag inderdaad de 36 graden aan. Wel met een behoorlijke wind overigens.

Maar goed….vanochtend eerst langs de supermarkt om een lunch in te slaan. Niet meer, want de koelelementen zijn buiten werking momenteel en met die warme temperaturen is het soms in de koelbox nog warmer dan daar buiten.

We vragen Google naar de weg, want we weten dat we op onze route bosbranden tegen gaan komen en we willen niet voor onaangename verrassingen komen te staan. Ze past inderdaad de route aan t.o.v. gisteren, dus we vertrouwen maar op haar.

We rijden door een schitterend gebied en kleine dorpjes en soms Mapuche gehuchten. De vulkanen blijven steeds een beetje rechts van ons liggen en dat is natuurlijk eigenlijk logisch als je naar het Noorden rijdt. Hier en daar zien we de besneeuwde bergen boven de weilanden uitsteken. Blijft een gek gezicht als het zo warm is. We rijden langs weilanden met hooibalen erop, maar ook door dennenbossen en langs rivieren. De ene rivier meer gevuld dan de anderen.
We gaan pas koffie drinken als we nog een goed internetsignaal hebben, zodat we onze route makkelijk kunnen oppakken. Tot nu toe hebben we namelijk nog geen last van die bosbranden gehad.

Op een gegeven moment zien we aan de linkerkant van de weg wat meer grijze lucht ontstaan, maar zo’n onheilspellende lucht. Waarschijnlijk is daar een van de bosbranden aan de gang. We zien een vliegtuigje opstijgen die waarschijnlijk poolshoogte gaat nemen daar.

Dan zegt Google dat we onze lodge bereikt hebben over een aantal meter…..mmmmm…..hoe dan? Er wordt hier een “snel”weg aangelegd en er is in nog geen velden of wegen iets te bekennen. Maar daar zien we een poort…..maar die geeft geen beweging….via het berichtenverkeer van booking.com geven we aan dat we voor de poort staan. Het duurt even, maar jawel de poort gaat open. We hebben inmiddels geleerd dat we soms echt leuke dingen tegenkomen achter poorten of deuren, die je normaal voorbij zou lopen. Deze eigenaar heeft zijn lodge volgens het thema motoren ingericht. Wij bewonen de Ducati. We communiceren in ons Spaans beste Engels met elkaar en dat lukt aardig.

Nadat we gesetteld zijn….blijkt dat het lopen naar het dorp ongeveer een uur in beslag zal nemen (waarschijnlijk ook door die wegwerkzaamheden) en de restaurants gaan morgen weer open. Er is geen koffietentje. We zitten in de middle of nowhere….het is 36 graden….we belandden in de tuin in de schaduw….maar de rook van de bosbrand trekt op…..dus na een uurtje is de lol er wel vanaf…..daar zitten we dan….gelukkig had onze voorraadkast nog noodles en een blik vruchten en een cola…..wat een mooi avondmaal. We hebben er zelf veel plezier om….we kijken nog even op Google of er ergens een rivier ligt dan kunnen we altijd in het water vluchten mocht de brand deze kant op komen 😉
Geen paniek, moeders!

Morgen gaan we weer verder, dus het komt allemaal wel goed. Oja, de kamer is echt super, hoor. Heerlijk bed, denken we….

Tot later!

Vrolijke groet,

Ria en Linda

8 februari 2025

Vanochtend een check gedaan of we hier nog een nacht mogen verblijven en dat was geen probleem. Top….dan maken we er een lambal-dag van. Op ons gemak ontbijten we, drinken we koffie en doen de afwas. We bedenken wat een plan zou kunnen zijn voor morgen. We moeten weer iets noordelijker zien te komen. De verwachting is dat het morgen erg warm gaat worden, dus we gaan niet slapen in ons huisje op wielen. We gaan een plek zoeken waar we lekker kunnen douchen na een “plakdag”. 

We vinden een leuk hotel in een dorpje op ongeveer 3 uur hier vandaan. We reserveren een kamer en niet veel later krijgen we een appje dat door omstandigheden ze geen gasten kunnen ontvangen. Alle communicatie is in het Spaans, dus even checken of het helemaal niet gaat of dat het niet via deze site kan. Maar helaas het kan niet….even dachten we: daar gaan we weer…..hoe komt ons geld terug. Maar gewoon annuleren zeiden ze en dan kan komt het goed. Dit lijkt ook zo te zijn, dus balen dat we iets anders moeten gaan zoeken. Maar het scheelt wel frustratie als het ook op deze manier kan.

We gaan eerst maar eens slenteren door het dorp. Wat drinken aan het water en later in het centrum. Het is hier gezellig druk. Midden in het centrum ligt een klein gebiedje van de Mapuche. De oorspronkelijke bewoners van Chili. Er zijn wat restaurantjes waar we op traditionele wijze koken, maar ook beelden uit hout gesneden en allerlei tierelantijntjes. Leuk om te zien, maar ze raken niets aan ons kwijt. 

Terug naar de camping en op zoek naar een vervolgplek voor morgen. De kaart van Chili op tafel samen met maps.me om te zien wat de reisafstand is. Uiteindelijk vinden we iets wat leuk zou kunnen zijn. Echter tussen dit gebied en het wijngebied is eigenlijk niets over dit stuk van het land beschreven. Dat is toch bijzonder…..is hier dan niets te zien? Nou we gaan het ontdekken.

Morgen hebben we nog twee weken te gaan….de tijd gaat ineens weer snel. Nee, we hebben niets te zeuren….maar jammer is het wel 😉

Tja…..of we wifi hebben om de verhaaltjes weer op lievelinda.nl te krijgen….dat zullen we zien, maar geen nieuws is goed nieuws moeten jullie maar denken.

Hasta luego!

Ria en Linda

7 februari 2025

Iets later dan gemiddeld op pad vandaag, maar we moesten natuurlijk genieten van die heerlijke warme douche deze ochtend. Vervolgens een ontbijt met divers vers fruit en yoghurt….lekker hoor.
We rijden naar Villarrica en gaan binnendoor. We rijden langs een deel van de zeven meren route. Het blijft mooi. Een deel van de weg is onverhard en zo smal dat je alleen maar kan hopen dat je geen tegenligger krijgt. Maar iedereen geeft zoveel stofwolken dat je elkaar wel aan ziet komen.

Even raken we verward….we zien het bord met de plaatsnaam Ensenada en we zien een besneeuwde vulkaan….we gaan toch wel goed. Het kan eigenlijk niet anders, maar we checken toch even voor de zekerheid. Maar we zitten goed….en als we goed naar de vulkaan kijken zien we ook dat het topje anders is. Het moet vulkaan Villarrica zijn.

Rond half drie komen we bij een camping aan. Er is nog plek voor ons en dat is fijn. We wisten namelijk dat dit meer een geliefde plek is voor de Chilenen. Zij hebben natuurlijk ook nog vakantie, dus het is niet meer vanzelfsprekend dat er overal plek is. Maar we hebben een prima plekje. We horen de rivier stromen en het meer ligt aan de overkant van de weg.
De eigenaar vindt het goed dat we eerst nog even boodschappen doen. Het is inmiddels 30 graden en we wilden geen vlees in de koelbox als we niet zeker wisten dat deze vanavond op de bbq zou gaan. We hadden gisteren nog wel ijsblokjes gemaakt in het hotel en deze vanochtend in een bakje in de koelbox gedaan, maar dat blijft natuurlijk geen hele dag bevroren. Onze zelfgemaakt koelelementen (lees: bevroren colaflesjes) pasten namelijk niet in het vriezertje.
Maar goed bij terugkomst op de camping hebben we eerst zitten acclamatiseren….we moeten gewoon weer wennen aan het warme weer…..we waren inmiddels zo gewoon aan het gemiddelde van 15 graden.

Vanavond was het heerlijk om langs de boulevard te wandelen. Gezellig druk, marktkraampjes, sportlessen op het strand, klimaatactivisten en een kerkelijke bijeenkomst….het is er allemaal naast elkaar.

Wat we morgen gaan doen? We weten het nog niet zo goed….de volgende plek aan het meer is kennelijk nog toeristischer, dus misschien blijven we nog een nachtje hier hangen….de wijsheid zal er morgenochtend zijn.

Warme groet,

Ria en Linda

6 februari 2025

We gaan wat vertragen….beetje tegenstrijdig misschien als je een stadje gaat verkennen….maar we blijven nog even hangen hier. We vertrekken wel op de camping. Op zich was er niets mis met de camping, maar het was een echte stadscamping dus we stonden allemaal dicht op elkaar. De buren hebben vannacht kennelijk een bos omgezaagd, dus de nacht was maar kort 😉

We hebben zin in een goede douche, dus we gaan deze nacht in een hotel. Na het ontbijt op de camping pakken we een droge tent in en rijden vast naar het hotel. We vragen of we daar de auto vast mogen parkeren en dan lopen we naar het centrum. Dit was geen probleem. Fijn!

In een klein half uurtje lopen we naar het midden van het stadje. We drinken een koffie om even uit te rusten en onze strategie te bepalen.
Er straalt leven uit hier. Er zijn volop mensen en op het plein wordt muziek gemaakt. Helaas geen bezichtiging van de kerk, want de mis is bezig en daarna is de kerk gesloten. We lopen langs het water, waar heel veel tourboten liggen. De ene naar de andere verkoper wil een tour aanbieden, maar aan ons raken ze niets kwijt vandaag.
We lopen langs het centrum voor natuurkundig onderzoek en daar staat een groot kompas met een pendule erboven….hier willen ze laten zien dat de wereld continue in beweging is.

Het is opvallend dat bijna alles hier onder geklad is met graffiti. Oude gebouwen, historische gedenktekens, maar ook dit kompas is eigenlijk helemaal verwaarloosd. Jammer hoor, want het geeft gewoon een ander gezicht zo.

We wandelen over de vismarkt. De vis wordt hier schoongemaakt en direct verkocht. Grote vogels, maar ook zeehonden liggen hier te azen op het visafval. De grote krabben liggen levend te wachten op hun kopers.

In de middag is het natuurlijk tijd voor een ambachtelijk ijsje. Het is echt ongelooflijk hoe groot ze hier de ijsco’s maken. En nu het warmer is buiten moeten we dus sneller likken 😉

We maken nog wat meters in het centrum en kijken nog wat mensen. Er vliegen in formatie vier vliegtuigen over en daarna met drieën en vervolgens steeds met 1 minder. De eerste keer met ook veel rook achter zich aan, maar de keer daarna zonder al die rook. Geen idee waarom….maar zal vast niet voor niets zijn dat ze aan het oefenen zijn.

Tijd om terug te lopen naar het hotel…..we besluiten lekker op terras van het hotel te eten. We kiezen voor vis en het is heerlijk! Na het eten genieten we nog van de zon op ons eigen terrasje en kijken uit over het water. Diverse bootjes komen voorbij gevaren….de één op z’n dooie akkertje en de ander wil zeker gezien worden en komt met veel muziek en snelheid voorbij. Tja ieder zijn ding!

Morgen reizen we weer wat verder….en gaan we weer wat verder van de kust af. Het is zo’n smal land dus het lijkt heel wat als we dat schrijven, maar het gaat misschien om 200 kilometer en dan tikken we weer bijna de grens met Argentinië aan. Nee….de grens gaan we niet meer over (denken we).

De bedoeling is dat we morgen weer in ons huisje op wielen slapen, want dan zijn we weer lekker fris gedoucht en kunnen we er weer tegenaan. 😀

Zonnige groet,

Ria en Linda

5 februari 2025

De ochtend startte grijs en tijdens het ontbijt kregen we af en toe een spatje regen. De tent zal niet droog zijn koffer ingaan. Vannacht hebben we ook wat spatten gehad, maar niet dusdanig dat alles kleddernat is. Uiteindelijk vertrekken we toch met een graad of 15. Tank vol en de bergen in. We gaan de vulkaan Orsono op. De zon schijnt, maar er hangt een wolkensluier op de top van de vulkaan. Jammer, maar we hebben prachtige foto’s van de vulkaan dus je hoort ons niet mopperen.
We wandelen bij Lago Verde, waar het water groen kleurt. Mooie omgeving….het is bijzonder om te zien hoeveel tourbussen deze plek aan doen. Ze lijken voornamelijk Duits te spreken.
Vervolgens rijden we de vulkaan verder op tot zo ver we met de auto kunnen. Wat waait het hier enorm hard! Het speeksel waait tijdens het wandelen gewoon uit je mond. We gaan te voet nog een stukje omhoog, maar omdat het zo hard waait besluit Linda om te keren. Ria gaat verder over het smalle paadje met de snijdende wind. In de winter kan hier geskied worden. We zijn nu op zo’n 1200 meter hoogte en de met de lift kun je nog naar 1600 meter. De wind is nu veel te hard, dus de stoeltjes gaan niet verder omhoog. Je ziet aan alles dat het hier met regelmaat zo hard waait.
Op de top ook een opwarmhut. Wij drinken hier ook onze koffie. Als we deze op hebben regent het zo ontzettend hard. We worden door en door nat van dat kleine stukje naar de auto. Wat en geluk hebben wij gehad dat we nog goed weer hadden op de top. We hadden nog enigszins uitzicht en konden wat wandelen, maar dat is nu niet meer te doen.

Na de afdaling gaan we richting de stad Osorno. We rijden langs de oostkant van het meer en zo hebben we het hele meer rond gereden. Wat een mooie route. Als we in Osorno aankomen doen we de boodschappen, maar is dit niet de plek waar we willen overnachten. Het straalt niet zoveel uit. We rijden daarom verder naar Valdivia. We verlaten de weilanden en rijden via de bossen verder naar de kust. We rijden door kleine gehuchtjes, nadat we ook een stukje snelweg hebben gehad. We proberen de snelwegen altijd te vermijden, maar soms is het heel omslachtig als je dit doet.

De eerste camping die we aandoen lijkt niet actief te zijn. Er wordt wel hard gewerkt aan de gebouwen, maar verder is er niets momenteel. We rijden daarom door en komen bij een stadscamping uit. Een gesloten hek en er valt dus niets te zien. We bellen aan en de dame spreekt geen woord Engels. Ze zet een vriend in, die wat Engels kan….en ze maakt dus een plekje voor ons. Het is er schoon, dus prima voor deze nacht.

BBQ aan en samen aan het welverdiende koude biertje. Ze hebben hier weer een koelkast en vriezer, dus alles kan deze nacht weer goed koud worden. Tevens hebben we morgen dan ook weer koelelementen. Vannacht hebben we ons water zelfs uit de koelbox gehaald, omdat het buiten de koelbox kouder was dan in de koelbox. 😀

We hebben al een aantal dagen geen wifi gehad, dus even de verhaaltjes op lievelinda.nl zetten. Straks nog even puzzelen waar we morgen naar toe rijden.

lieve groet,

Ria en Linda

6 februari 2025

Wat was het weer koud vannacht….daar moesten we weer even aan wennen. Maar vanochtend in het zonnetje ontbijten en we waren zo weer ontdooid.

Omdat het zo’n gezellig dorpje is moesten we hier toch even een koffie doen. We rijden de auto dus naar beneden en parkeren deze onder aan de heuvel. Vanuit hier wandelen we het dorp in. Wat is de vulkaan toch mooi om te zien zo met de zon achter haar en het schitterende meer ervoor. Het enige koffietentje wat open is, heeft haar terras in de schaduw liggen. Wat jammer! Maar dan halen we daar een koffie-to-go en gaan op een bankje aan het meer zitten. Wat hebben we het toch goed! Hier zouden we heel de dag wel kunnen blijven zitten. Mensen kijken, vulkaan bekijken, de activiteiten op het meer….

Maar we rijden door naar Puerto Montt. We doen dit wel via allerlei binnenwegen en niet via de snelweg. Dat vinden we nu eenmaal leuker. Het duurt wat langer, maar de omgeving is zoveel mooier. Het lijkt wel of de “rijke boeren” hier gevestigd zijn. We doorkruisen Puerto Varas waar muziek op het plein klinkt. Gezellig hoor.

In Puerto Montt willen we graag naar het beginpunt van de Carretera Austral. Wegnummer 7 hebben we grotendeels gereden toen we Patagonië doorreden. Helaas zijn we niet op het eindpunt in Villa O’Higgens geweest, dus dat bord hebben we niet.

Op het uitkijkpunt in Puerto Montt zien we de grote cruiseschepen liggen. Er vertrekken hier veel cruiseschepen om de fjorden van Patagonië aan te doen of naar Antarctica te gaan. Wij hebben eigenlijk helemaal geen zin in de stad, dus we besluiten terug naar het merengebied te rijden. Deze keer gaan we tegen de klok in om het meer. Prachtige omgeving met zicht op twee vulkanen. Hun toppen raken steeds meer in de wolken, dus wat een geluk dat we Osorno vanochtend op de foto hebben kunnen zetten. 

Na een uurtje toeren komen we in Ensenada uit. Een dorpje tussen twee vulkanen in….het is zo ongeveer één straat met restaurants en doorgangen naar het meer. We vinden een camping, waar je betaalt per 24 uur. Maar omdat het inmiddels 16 uur was haalde hij iets van de prijs af. Mooi!

De zon scheen heerlijk, maar het waaide ook best wel. Dus wij hebben vlug de was gedaan, want dit is ideaal droog weer. Samen een biertje gedronken, maar de wespen leken hier ook wel zin in te hebben. Op de één of andere manier smaakt het dan toch minder lekker. We wandelen nog een eindje door de straat, maar er valt echt niets te zien hier. 

BBQ aan….lekker varkenshaasje erop….niets beter dan een campingleven! 

En dan vanavond het veranderende licht op de vulkaan…..wat een genot! En we worden ook nog getrakteerd met een dubbele regenboog. 

Hasta luego!

Ria en Linda 

3 februari 2025

Op weg naar de grens….zijn we zo’n vijf kilometer op weg en bedenken we ons dat we niet getankt hebben. Dat is niet handig….we besluiten om te draaien en voor zekerheid te gaan. Terug naar het dorp….en je raadt het al….we moeten in de rij. Wat is dit toch in dit dorp? Tank vol en weer vooruit. Al vrij snel komen we in een file terecht en er loopt een politieagente langs ons. Zij vraagt met hoeveel we zijn en schrijft ons kenteken op. Vervolgens krijgen we het papiertje….en toen viel het kwartje….we staan in de file voor de grensovergang. Dit is het beruchte papiertje wat we straks weer in moeten leveren met alle bemachtigde stempels. Het duurt en duurt….er komen ons wel mensen tegemoet, maar onze rij wordt niet minder. Het lijkt haast alsof ze tellen hoeveel er Chili uitgaan en dat er dan zoveel weer in mogen. Dat is natuurlijk onzin, maar er moeten echt veel auto’s vanuit Chili komen voordat wij door mogen rijden. Het geeft Ria nog wel even de tijd om haar kaas op toast te doen en vlug op te eten, want kaas mag de grens niet mee over.

We komen bij de grenspost aan. Alle auto’s opstellen in rijen zoals de politie het aangeeft en dan weer naar het loket. Jawel….in de rij! De rij staat ver buiten het huisje en het is zo koud buiten. Het is een graad of negen en wisten wij veel dat we zo lang buiten zouden staan. Eerste loket doorstaan we weer…..en jawel…..buiten in de rij aansluiten voor het tweede loket. Je gaat hier echt niet even snel de grens over. Alle stempels opgehaald, maar we zien dat de tweede stempel op de eerste pagina wordt gezet en niet op de tweede pagina….op hoop van zegen! We rijden zo’n 17 kilometer door niemandsland. Schitterende omgeving overigens….bergen met vele naaldbomen.
We komen bij de Chileense grenspost aan. We worden naar een parkeerplek geleid en we mogen weer in de rij. We vullen ondertussen digitaal het formulier in dat we niets aan te geven hebben. We weten van de vorige keer dat ze dit formulier aan het einde van de procedure willen zien. We hopen dat er niet moeilijk gedaan wordt over die ene stempel, maar gelukkig zetten ze de Chileense stempels en mogen we door. Dat houdt in dat we de auto op mogen halen. Dan ga je met vijf auto’s achter elkaar in de rij en moet al de bagage uit de auto op tafel gezet worden. Een paadje tussen je spullen, want daar loopt de hond tussendoor. Ondertussen checken ze ons ingevuld formulier dat we niets aan te geven hebben. De hond vindt niets en de man die de auto checkt ook niet, dus alle spullen mogen de auto terug in. We mogen door naar het laatste poortje….waar we ons formuliertje met stempels weer inleveren. We zijn Chili weer binnen!

We rijden naar Entre Lagos….het was overigens goed dat we nog getankt hadden. We kwamen namelijk geen enkele benzinepomp meer tegen. Eigenlijk was de bedoeling dat we zouden gaan kamperen in Entre Lagos, maar de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we hier nog niet dood gevonden willen worden. We drinken koffie en bezoeken de supermarkt. We rijden door en zullen stoppen bij een camping die er goed uitziet.

We rijden door weilanden met vele koeien. Het gras is al van de weilanden gehaald en ligt te drogen in de plastic balen. De temperatuur is heerlijk, maar wel wat grijs. We komen veel restaurants tegen, maar geen campings. Waar verblijft iedereen toch? Vervolgens komen we langs een groot windmolenpark, maar er draait er geen één. Wonderlijk dat het nauwelijks waait hier in Noord Patagonië.

Inmiddels zijn we in Fruttilar beland. Er lijkt leven in dit dorp te zitten en er staat een camping aangeven, die wij ook terug zien op Google Maps. De eigenaar staat op de uitkijk en heeft wel plek voor ons. Haha….14.000 pesos…zo goedkoop hebben we nog nooit mogen slapen. Hij heeft het goed voor elkaar op zijn camping. Elke plek heeft een picknicktafel die overkapt is en een lichtje en een stopcontact. Warm water bij de douche en BBQ plek bij je plekje.

We steken de bbq aan en laten ons maaltje goed smaken. Van de restwarmte van de bbq zetten we nog koffie en afwaswater. Daarna is het tijd om nog te gaan wandelen. We hebben stiekem toch lang in de auto gezeten (en lang in de rij gestaan), maar niet zoveel bewogen. We wandelen naar het dorp en lopen langs het water. Het is hier echt gezellig druk. De Duitse invloeden zijn goed terug te vinden. Houten vakwerkhuizen, strudel, kuchen en bierstuben zijn terug te vinden in het straatbeeld. Onderaan de camping ligt een Mariagrot….die ziet er waarschijnlijk als het donker is schitterend uit, maar daar wachten we niet op.
Tot de volgende keer!

Ria en Linda