25 november 
Soms kun je je zo vergissen…..op de één of andere manier dachten we dat Albany een flinke stad zou zijn. Maar dat is dus niet zo….. we hadden op de plattegrond aangekruist wat we wilden zien en alles was makkelijk te lopen. 

We zijn begonnen bij het gerechtsgebouw. Het gebouw zelf was niet echt de moeite waard, maar voor het gebouw stonden de hulpmiddelen van destijds om te straffen. Doorgelopen naar de oude gevangenis, maar niet binnen gegaan. Achter de gevangenis lag de Brig Amity. Een replica van een schip van lang geleden. Het schip was eigenlijk nog gesloten, maar we mochten op het dek wel even rondlopen. Vervolgens zijn we via de tuin van het West Australische museum op zoek gegaan naar het volgende historisch gebouw.

Een oude woning met oude karren in de tuin. Helaas was deze woning nog gesloten. Het centrum moest nog op gang komen kennelijk.
Via een kerk en het stadhuis zijn we verder door de straten gelopen. De meeste bezienswaardigheden hadden we in inmiddels gezien. Tijd voor een bakske koffie dus. 
Na de koffie op zoek naar het oude postkantoor. Inmiddels zit hier de universiteit in. In deze straat zaten ook vele hotels in oude gebouwen met uitzicht op de baai. Via de voetgangersbrug zijn we overgestoken naar Waterfront. Hier staat een modern gebouw waar theater, dans en muziek plaats vinden. Tevens ligt hier de haven. Dit ziet er eigenlijk allemaal nog vrij nieuw uit. We lopen door het park met monumenten voor de oorlog terug naar onze bus.
We besluiten nog naar de Gap te rijden. Dit is een indrukwekkende klif. Ze hebben een platform gemaakt, zodat je hem goed kunt bewonderen. Je hangt als het ware 30 meter boven de zee en je hoort en ziet de golven slaan tegen de klif. Schitterend!

Hier ligt ook de natuurlijke brug bij. De zee en de wind hebben uit de stenen een gat gesleten, waardoor een natuurlijke brug is ontstaan. Ook hier kunnen we het water door de opening zien spatten.
Weer een stukje verderop liggen de blowholes. Met de auto niet zo ver, maar vanaf de parkeerplaats nog een heel eind lopen. Flink dalen om bij blowholes te kunnen komen. Er hangen diverse borden om te waarschuwen dat het gevaarlijke kliffen zijn en dat diverse mensen hier al overleden zijn. Ria daalt af naar de blowholes en Linda wacht bij de rotsen. De uitzichten waren al mooi en we zijn niet allemaal gebouwd om te klauteren. 

Foto’s maken van de blowholes was eigenlijk niet te doen, maar de ervaring was enorm. Het horen en voelen van de golven die in de stenen worden gezogen is inmens. Kennelijk waten de golven niet hoog genoeg om er dus ook foto’s van te maken. Na dit avontuur begon de klim terug omhoog. Jeetje dan voelen we in de benen pas echt hoe ver we gedaald zijn.
We rijden nog door naar het eindpunt van deze baai, maar het mooiste hebben we gezien. 

Terug naar Albany centrum om wat te drinken. Genieten van de zon en het uitzicht. Vanaf het terras kijken we zo de baai in.
Bij de supermarkt ligt een rots die veel weg heeft van een hondekop. Echt waar…..zie straks de foto maar.

Boodschappen doen voor vandaag en morgen, want morgen gaan we een reisdag maken.
Voordat we terug rijden naar de camping rijden we nog langs het standbeeld van Sam, de zeehond. Kennelijk een (inter)nationaal bekende zeehond die geslacht is. Sam zou uit Nieuw Zeeland komen en is geslacht in Australië door een onbekend persoon. Wij kenden het verhaal niet, maar gaan we nog eens opzoeken.
Op de camping hebben we ons weer ingestalleerd op ons plekkie en zijn toen nog even naar het strand gelopen. Heerlijk weer! Er liggen hier veel zandzakken op het strand. Het strand is mooi wit en de zee is zo helder. We kunnen stukken lopen zonder iemand tegen te komen. We wandelen niet te ver. We hebben al wat kilometers in het centrum en bij de blowholes gelopen, dus goed is goed.
Vanavond weer eens lekker in het zonnetje gegeten. Dat is fijn! 
Morgen rijden we naar Hyden en zijn dan weer wel een eindje onderweg. Zeker een 5 uur maar mogelijk langer en of we dan nog WiFi hebben? We weten het niet.
Warme groet,
Ria en Linda

24 november 
Vandaag op tijd op gestart, want we wilden graag naar de Giant Top Tree Walk. Dit is nog zo’n 17 kilometer van Walpole af. Op zich niet ver dus, maar het idee was om dit via een alternatieve route te rijden. Helaas…..die weg bleek onverhard, dus die weg laten we maar liggen.
Iets voor negenen kwamen we aan bij de hoge bomen en we moesten dus even wachten. Verder was er nog niemand. Om iets over negen kochten we onze tickets en daar gingen we dan……via een geleidelijke weg naar boven. Jawel….40 meter hoog liepen we door het bos. Zo blij dat er nog bijna niemand was, daardoor bewogen de bruggen in ieder geval niet door de mensen. Er stond een zuchtje wind en dat was al meer dan genoeg. Het uitzicht was schitterend en die bomen zijn dus echt hoog. 

Toch wel weer blij dat we met onze voeten op de grond stonden.
Nu nog een wandeling door het oeroude bos. De ontzettend grote bomen vanaf de grond bekijken. Ook dan voel je hoe klein je bent en hoog zij zijn. De hoge en dikke bomen hebben zo’n meter regen per jaar nodig om te kunnen groeien. De grond krijgt nauwelijks zonlicht, omdat de bomen bijna alles gefilterd hebben voordat het licht beneden is.
Mooie ervaring weer!
Vervolgens zijn we naar Denmark gereden. Een rustig dorpje met een chocolade-winkel, die heerlijke cappuccino en warme chocolademelk verkocht. De chocolade stond de jongedame zelf te maken en ze was zo enthousiast over chocolade. Leuk om te zien. Nog even wat gelopen door dit dorpje en toen de weg hervat naar Albany.
We hebben besloten om hier twee nachten te verblijven. De camping ligt direct aan zee, dus we horen het ruisen van de zee op de achtergrond heerlijk. Vanmiddag een wasje gedaan, zodat we morgen Albany kunnen ontdekken. Wat er allemaal precies te zien is moeten we vanavond nog even lezen, want we zijn niet in de puntjes voorbereid. 
Oja….en een camping met onbeperkt WiFi…….dus op een normaal tijdstip appen met de familie. Foto’s op Facebook zetten zonder dat we gelijk door de datalimieten zijn. Mail binnen halen enz…..kunnen we daarna de meer onbewoonde wereld weer in 😀
Vrolijke groet,
Ria en Linda

23 november 
Vanochtend zijn we gestart bij de Gloucester boom. In deze boom hebben ze uitkijkpunt op 53 meter gemaakt. Je kunt dus via een trappetje wat om de boom heen gaat naar boven klauteren. Ehm…..beklimmen is eigen risico en wij zagen het eigenlijk niet zo zitten deze hoogte via zo’n trappetje. We hebben een aantal mensen bij de boom gezien, maar slechts één klom makkelijk naar boven. 

Deze boom ligt in een nationaal park en hier was ook een wandelroute uitgestippeld. Niet zo ver dus een mooie gelegenheid om die hoge bomen eens wandeld te bewonderen. 
Een stukje verderop lag de waterval in hetzelfde nationale park, dus ook die bezochten we. We moesten wel een klein beetje lachen toen we bij de waterval kwamen. Want eigenlijk was het een stroompje en mocht het geen waterval heten. Ook hier lag een route uitgestippeld, die we bewandeld hebben. Langs het water en later door het bos, maar op sommige momenten behoorlijk klimmen. Ook deze route was weer mooi. Het was vandaag een goede temperatuur om te wandelen….tenminste zo in de ochtend.
Via Northcliffe, waar we een tussenstop hebben gemaakt zijn we naar Warpole gereden. Dit ligt weer aan de zee en direct voelden we de wind weer aantrekken. 

We blijven hier overnachten. We willen morgenochtend wandelen door de boomtoppen. 
Vanmiddag zijn we nog even over het strand gelopen, maar het water kwam op en er was dus weinig strand om over te wandelen. Daarnaast deed Jan de Wind erg zijn best aan het strand, dus besloten we om terug naar de camping te wandelen. 
Toen we net klaar waren met eten…..we zaten binnen, omdat het afgekoeld was…..zat daar ineens een kangoeroe naast onze bus. Zo groot….zo mooi….op zijn gemak te grazen. WoW! We durfden amper te bewegen in de bus, omdat we bang waren dat we hem zouden verjagen. Dus eerst met de telefoon een foto door het raam gemaakt. Later toen hij iets verder gehopt was konden we toch nog een foto zonder raam van hem maken. Dit is zo gaaf! Het is bijna niet in woorden uit te drukken! 
Vannacht de camera niet te ver weg leggen….misschien zitten er morgenochtend nog wel een paar van zijn vrienden te grazen. Wie weet…..
No worrries!
Ria en Linda

22 november 
Vandaag was echt een relaxte dag…..de zon scheen eigenlijk al vroeg, maar we startten de dag op met lezen voordat we gingen ontbijten. Na het ontbijt ons boeltje opgeruimd, maar in tegenstelling wat we eigenlijk altijd doen zijn we eerst koffie gaan drinken in het dorp. Nou ja, eerst rondje centrum gewandeld en toen heerlijk in de zon een cappuccino op. 

Na die cappuccino terug gelopen naar de supermarkt om ons avondeten vast te kopen. De supermarkt gaf ons WiFi, dus konden we lievelinda.nl nog even vullen.
Dus al bij al gingen we best laat voor onze doen rijden.
We reden langs de wijngaarden en door nationale parken. Schitterende omgeving! Hoge bomen langs de kant van de weg en slangen op de weg….soms dood en soms levend. 

De weg slingerde alle kanten op…leuk rijden!
Ons doel was Pemberton en dat is gelukt. Een mooie camping aan het rand van het bos. Het is hier niet druk. Het sanitair is eenvoudig en WiFi kennen ze hier nog niet. 

De groene papegaaien vliegen af en aan. De eenden waggelen om ons heen met achter hun aan de kleine eendjes met het dons nog op hun lijf. Het is hier goed toeven! De zon schijnt heerlijk op ons plekje.

Boekjes weer van de plank, fles water in de stoel en ons hoor je weer even niet.
Het blijft inmiddels echt wel weer langer licht en dat is eigenlijk wel fijn. Eten en afwassen met licht is wel zo makkelijk. 
Vrolijke groet,
Ria en Linda

21 november 
Vandaag was weer een reisdag met de nodige tussenstops. We zijn eerst naar Bunburry gereden. Een mooie plek om een cappuccino en een warme witte chocolademelk te drinken. Het was wat fris vandaag…..lees zo’n 19 a 20 graden. Dus we waren blij met alle zonnestralen die we konden vangen.

We hebben nog een ommetje gelopen door het centrum. Ze hebben hier het dolfijnencentrum. Even hebben we overwogen om naar binnen te gaan, maar we dachten dat het dit niet was waar wij op zaten te wachten. Dus we hebben het laten gaan.
We zijn doorgereden naar Busselton. Hier hebben ze de langste houten pier van het zuidelijk halfrond. De wind was behoorlijk hard en de pier is net geen 2 kilometer. Toen we hier zagen dat we moesten betalen om over de pier te mogen lopen, waren we ook klaar. We lopen zelf door de harde wind en dan moeten we betalen…..No way. We eten hier wat en besluiten door te rijden.
Via een alternatieve route rijden we naar Margaret River. We rijden eerst langs de zee naar Dunsborough. Dit leek wel wat op onze Zeeuwse kust: veel jongeren, veel campings en andere slaapgelegenheden. 

Vervolgens rijden we door de bossen, heuvels op en af en de wijngaarden. Het ene huis met wijnkelder had nog een grotere voortuin dan de andere. Veel vijvers met fonteinen erin om de aandacht te trekken. In de velden zagen we de kangoeroes zitten, terwijl op stukken grasvelden ook herten gehouden werden. Mooi stukje Australië ook!
Omdat we Margaret River langs een andere kant binnen kwamen leek het even of we in een slapend dorp terecht gekomen waren, maar niets was minder waar. Er was een heus centrum waar veel mensen liepen. Daar zullen we morgen eens doorheen lopen. Eerst maar een camping op zoeken. Opvallend is dat hier veel jonge Franse mensen zijn. Pourquoi? Je ne sais pas. 
Morgen rijden we eerst maar eens naar Pemberton. Dit ligt weer meer in de bossen. Kijken wat dat ons brengt.
Vrolijke groet,
Ria en Linda

20 november 
Na een rustige opstart vandaag zijn we eerst maar eens naar het strand gelopen. Mooie route langs wilde bloemen en vogels die zaten te zingen, maar eenmaal op het strand was het niet zo mooi. Het strand werd voornamelijk gebruikt door hondenbezitsters om met hen te wandelen en te zwemmen. We zijn daarom maar terug gewandeld en met onze eigen Jolly Jumper naar Fremantle gereden.
We hadden een klein beetje geluk, want de parkeermeter wilde geen geld pakken. Alles viel er steeds doorheen. De parkeerwachter kwam kijken, maar kon het ook niet direct oplossen. Leg maar een briefje voor de ramen, was het antwoord en dan is het wel goed. Dus in ons paasbest Engels een briefje geschreven en maar aangenomen dat het wel goed zou komen.
We hadden gisteren al een chocoladetentje gezien waar we twee jaar geleden erg goede ervaringen mee hadden. Dus we hebben onszelf verwend: chocoladefondue met fruit, churros en marshmallows met daarbij een cappuccino en een warme chocomelk met een bolletje wit chocolade-ijs erin. Daarna hebben we nog maar wat kilometers gelopen, want anders komen we rond terug. We hopen dat die kleine 10 km lopen genoeg was.
We zijn naar het Roundhouse gelopen. Dit was vroeger een gevangenis. Elke dag om 13 uur vuren ze hier nog een steeds een kanon af, zodat de schepen en de omgeving nog steeds horen dat de precieze tijd 13 uur is.

Onder deze gevangenis ligt een walvistunnel. Door deze tunnels haalden ze de gevangen walvissen vroeger binnen.

Er was nog een expositie te zien van foto’s over de onderwaterwereld. Schitterende foto’s van vissen, schilpadden en planten. We mochten er helaas geen foto’s van maken 🙁
Door Fremantle zijn we weer terug naar het centrum gelopen, want het was toch echt weer tijd om wat te drinken. Naast het terras waar we zaten zat een muzikant muziek te maken en dat klonk zeker niet slecht. Heerlijk in het zonnetje genieten van de muziek …. jullie horen ons niet klagen.
Via de town hall en de esplanade zijn we weer terug naar onze bus gelopen. Geen bon, dus het heeft gewerkt. Terug op de camping konden we mooi de namiddagzon nog mee pakken. De boeken zijn spannend, dus natuurlijk ook nog even lezen.

Morgen gaan we weer toeren, dus moeten de boeken weer even in de kast blijven.
Morgen zakken we weer wat verder en daar zal het wat koeler zijn…..zeggen de boeken…..daar liggen de diverse wijngaarden. Proost!
Warme groet,
Ria en Linda 

19 november 
Vandaag verlaten we Perth en rijden we naar Fremantle….een rit van ruim een half uur….poeh hé…

Het is van oudsher een havenstad en eigenlijk moet je die ervaren hebben, zeggen de boeken. Dus ja….als we dan toch in de buurt zijn….
Net na tienen rijden we dus onze volgende thuisplaats op voor de komende twee nachten. Ook hier proberen we met de bus het centrum in te gaan. We zien al snel op het “spoorboekje” dat er op zondag geen bus rijdt, dus we gaan vandaag het centrum in. Zien we morgen weer wel. De bus rijdt maar één keer per uur en de laatste bus gaat net voor 17 uur terug. Vandaag dus geen gekke dingen…we zijn gewoon op tijd binnen. 
Er hangt hier dus echt wel een andere sfeer. Er zijn hier vele terrasjes en dat komt toch wel gezellig over. Er staan hier veel oude gebouwen, dus we gaan maar weer eens wat rond dwalen.

Natuurlijk beginnen we eerst met een cappuccino, want anders kunnen we niet op gang komen 😉
We wandelen eerst naar de markthallen. Hier verkopen ze souveniers, maar ook groente en fruit. Er bevinden zich ook eetstalletjes in de markt. Wel leuk om te zien, maar als we eerlijk zijn hebben we echt wel mooiere markthallen gezien. Als we buiten komen staat er een straatartiest te entertainen. Dus dat hebben we eens af staan kijken. Hij krijgt het publiek wel mee, maar als je goed kijkt doet hij eigenlijk niets. We lopen dus maar een stukje door. 

We zullen eens bij de gevangenis gaan kijken. Deze was nog open tot 1991. Je kunt hem aan de binnenzijde alleen bekijken als je een hele tour doet met gids…..en daar passen we voor. 

Terug lopen we langs het stadion van de Bulldogs, het football-stadion. 
Inmiddels is het lunchtijd geworden. We lunchen wat uitgebreider, zodat we vanavond op de camping het met brood af kunnen. We hebben immers geen boodschappen gedaan, dus niets in huis. In een leuk tentje eten we goed en hebben we ook nog wat te zien. Tevens hebben we WiFi dus…..de thuisblijvers horen weer waar we uithangen.
Na de lunch wandelen we naar het Arts Centre. Dit is wel een eindje wandelen, want dat ligt eigenlijk net buiten het centrum. Vroeger was dit het krankzinnigengesticht voor gevangenen. Het is zelfs door gevangenen gebouwd. Later is het nog een opvangtehuis voor arme vrouwen geweest. Het is een mooi gebouw, waar nu allerhanden kunst te zien is. We slenteren wat langs de verschillende toonzalen om zo wat gevoel bij het gebouw te krijgen.

Onderweg kwamen we ook een kerk tegen, maar daar was een trouwplechtigheid bezig en we durfden dus niet verder naar binnen te gaan.
Ondertussen piepte de telefoon dat we nog een uur hadden voordat de laatste bus zou vertrekken. Tijd om terug te lopen dus. Nog even langs de bakker voor een brood, want anders hebben we morgenochtend geen ontbijt.
Rond 17.15 uur waren we weer terug op de camping. In de laatste zonnestralen van vandaag nog even wat lezen, want we weten dat het daarna snel af zal koelen. De wind begint weer wat op te spelen en als dan de zon weg is, is het echt niet meer fijn in je hemd buiten.
Wat we morgen gaan doen? Nog geen idee…….alleen maar relaxte dingen in ieder geval…..want maandag zakken we weer verder naar het Zuiden.
Warme groet,
Ria en Linda 

18 november 
Na 10 uur slaap werden we deze ochtend eens wakker…..jawel…..vakantievieren is vermoeiend. 

Na een goed ontbijt hebben we de wandelschoenen aan de voeten gedaan en zijn op zoek gegaan naar de bushalte.

Nou het eerste doel was zo behaald. Bushalte gevonden en ook nog de juiste bus die voor kwam rijden. Nu op zoek naar de halte waar we uit moeten stappen. De bus had ongeveer 30 minuten nodig om in het centrum te komen en ook daar ontdekten we waar we uit moesten stappen.
Onze reisbijbel gaf geen stadswandeling aan, dus we moesten zelf wat organiseren. We wisten wat we in ieder geval wilden zien, dus probeerden we zelf een logische route in elkaar te zetten. We startten bij de St. George kathedraal. Kan geen kwaad om zo de verdere dag door te komen. De buitenkant was wel mooi, maar de binnenkant viel wat tegen. Er stond wel een indrukwekkend orgel met enorme klankbuizen. Via het regeringsgebouw en het gerechtsgebouw zijn we naar het concertgebouw gelopen. Nu zijn de eerste twee gebouwen echt van die oude statige gebouwen, maar het concertgebouw daarentegen had eigenlijk niets. 

Onderweg kwamen we ook diverse koeien tegen. Door heel Perth stond een kudde koeien tentoongesteld. Allemaal op een andere wijze bewerkt. Er stonden mooie tussen, maar ook minder mooie. 

Er stonden overigens heel veel beelden door Perth heen……van mensen tot dieren.
We zijn vervolgens door gelopen naar “de Munt”. Hier worden de Australische munten nog geslagen. Vroeger kwamen de goudzoekers hier met een goud naar toe en lieten zij munten slaan van hun goud. 

Op de weg terug hebben we de Sint Mary’s kathedraal nog meegenomen. Deze maakte veel meer indruk, maar helaas waren ze hier een dienst aan het houden, dus konden we alleen van achter uit de kerk een foto maken. Er was veel licht in de kerk en veel moderne invloeden. 
Tijd voor een bakske koffie……deze hebben we in een café in de London Court. Dit straatje is volledig in de Londense stijl gebouwd….inclusief grote klokken aan de voor- en achterzijde van het gebouw. Alsof de tijd hier heel lang heeft stil gestaan. De mensen dragen nog net geen kleding uit die tijd.
Na de koffie pakken we onze route weer op, maar van koffie krijg je dorst dus even een koude cola drinken. In de tijd dat we die op drinken kunnen we ook even lievelinda.nl vullen en appen met de thuisblijvers, want ook Perth geeft op een aantal plaatsen WiFi weg. 

Tijd om verder te gaan….we wandelen naar de Bell Tower. Deze toren staat aan de rivier de Swan en is ruim 82 meter hoog. De toren ziet er nog al futuristisch uit.

Hier vertrekken ook de veerboten en de toerboten. Er wordt ook flink gebouwd aan appartementen, die nog gekocht kunnen worden. Misselijk wat die appartementen mogen gaan kosten.
Inmiddels is het tijd voor de lunch. We hadden een croissanterie eerder op de dag gezien, dus die hebben we maar eens bezocht. Ehm….we hebben wel eens lekkerder gegeten, maar ja….kan niet altijd mee zitten. 

We kregen er weer energie van, dus op zoek naar de Barracks Arch. Dit is de romp van de barakken die vroeger gebruikt werden als onderkomen voor de gevangenisbewaarders. Echter moest het gebouw plaats maken voor de snelweg. De bewoners van Perth vonden dat het gebouw niet gesloopt mocht worden en zo bleef uiteindelijk alleen de romp nog staan.
Inmiddels hadden we alles wel zo’n beetje gezien wat we wilden zien vandaag. Dus na weer voor de innerlijke mens gezorgd te hebben en wat mensen gekeken te hebben vanaf een bankje in het centrum hebben we nog even geshopt. Het is hier al flink kerst in de winkels, dus leuk om te kijken. We zien tevens dat ‘ avonds het moment is dat de kerstlichtjes aangedaan worden. Om 19 uur wordt dit groots aangepakt. Ach dat pakken we dan maar eens mee. 

We hebben eerst wat gegeten in een caféetje en toen terug naar het plein. Wachten en wachten……en dat waarvan wij dachten dat het een lichtjesparade werd bleek alleen de arrenslee met de kerstman te zijn. De kerstman had wel de knop omgezet zodat allemaal kerstverlichting aan ging, maar er volgde geen parade……beetje jammer!
Inmiddels was het donker, maar we wisten de weg naar het busstation en er was nog volop drukte in de stad. De buschauffeur was behulpzaam en zou roepen als we uit moesten stappen. Dus Perth in het donker hebben we ook gezien. Toen bleek het concertgebouw wel mooi te zijn. Door de verlichting op het gebouw waren de mooie belijningen te zien.
Terug thuis hadden we ruim 17 km gelopen…..het is mooi geweest voor deze dag!
Warme groet,
Ria en Linda

17 november 
Vanochtend was de lucht weer blauw en scheen de zon weer snel.

We reden al op tijd naar Nambung National Park. Hier ligt de Pinnacles Desert in. Zo bijzonder hoe die rotsformaties in het zand staan. Het verhaal gaat dat heel veel jaren geleden de verbrandde stammen van de bomen vol liepen met zand en ook verdwenen onder het zand. Na weer heel veel jaren toen het zand weg gewaaid werd kwamen de Pinnacles weer in het zicht. Inmiddels verkalkt, waardoor ze ook erg broos zijn.

Je kunt door de woestijn rijden en de pilaren van alle kanten bewonderen. We leken wel in een SF-film terecht gekomen te zijn. Ondertussen kwamen we ook nog een flinke kangoeroe tegen. Die beestjes zijn eigenlijk ook heel nieuwsgierig en kijken een behoorlijke tijd af wat we gaan doen. Het is vervolgens ook weer schitterend om te zien hoe ze weg bouncen. 
Na dit National Park is het tijd om door te rijden naar Perth. We zakken verder af met de kustweg en komen langs kleine dorpjes. Langzaamaan komen de eucalyptusbomen weer in het zicht en automatisch wordt onze blik naar boven in de bomen getrokken. We weten nog van de vorige keer dat de koala’s meestal hoog in de bomen zitten. We hebben er nog geen mogen ontdekken vandaag.
We hebben een camping op het oog iets buiten Perth, maar waar de bus bijna voor de deur stopt. Kunnen we Jolly Jumper thuis laten en met de bus de stad verkennen. We hebben de camping eigenlijk direct gevonden.

Tijd om de was te doen, want die hadden we inmiddels wel wat verzameld. Op ons gemak vast lekker douchen, zodat we morgenochtend op tijd Perth in kunnen.
De camping lijkt geen WiFi te hebben, dus hopen dat we dit morgen nog ergens treffen in de stad. Maar vanochtend de thuisblijvers nog laten weten dat we naar Perth gingen, dus we kunnen nog niet kwijt zijn.
Vanavond nog een eindje gewandeld langs de rivier. Er waren veel roeiboten op het water. Niet van die kleintjes, maar van die wedstrijdroeiboten. Na zonsondergang maar teruggedraaid, want het leek erop dat het pad via een bos ging…..en wij, wijze vrouwen, zoeken dat natuurlijk niet op in de schemering. 😀
Vrolijke groet,
Ria en Linda

16 november 
Vanochtend regende het toen we wakker werden. Dat hadden we nog niet eerder gehad. We hadden een vrij brief om nog even lekker op bed te gaan liggen lezen. 

Toen het wat minder werd zijn we maar eens opgestaan. We moesten nog wel binnen eten, want de druppels bleven licht vallen.

Echter na het opruimen was het nog wel bewolkt en het waaide erg hard, maar de regen was verdwenen.
Op naar Geraldton…..eerst naar de HMAS Sidney gedenkplaats. In 1941 zijn 645 bemanningsleden van dit schip verdronken in een strijd met de Duitsers. Pas in 2008 hebben ze het wrak van het schip op de bodem van de zee gevonden. Het is een indrukwekkend monument weer. We herinneren ons nog het monument rondom de Jodenvervolging hier in Australië…..dit was ook indrukwekkend. Die kwam toen nog wel meer binnen, maar de Australiërs maken er wel werk van.
Op naar de Esplanade….hier zouden de zeeleeuwen te vinden zijn. Maar gezien het weer zaten ze waarschijnlijk diep in het water. Ze lagen in ieder geval niet op de stenen (te zonnen).
Tijd voor een bakske koffie en even appen met het thuisfront. We wisten dat het daar midden in de nacht was, maar Geraldton gaf WiFi in het centrum, dus daar maken we gebruik van. Het blijft inderdaad stil vanuit Nederland…..vanuit België komt wel een reactie terug…..tja….de kleine Lot mag nog eten in de nacht 😉

In een gezellig tentje drinken we dus koffie en krijgen we er iets lekkers bij. We moeten onszelf af en toe eens verwennen, niet waar?!
De taart moet er natuurlijk weer afgelopen worden, dus we lopen naar de kathedraal. Ook weer mooi van buiten en binnen. We bewonderen het glas in lood en de diverse beelden.

Het wordt tijd om terug te lopen, want de bus mag maar 2 uur op die plek blijven staan.
We doen de boodschappen nog even, want de supermarkt weten we inmiddels ook te vinden en dan gaan we op pad. Verder naar het Zuiden. Inmiddels schijnt de zon weer, maar de wind blijft heftig.

Onderweg komen we langs een aantal bomen die horizontaal groeien in plaats van verticaal door de harde wind die hier staat. 

De bewolking wordt dikker en grijzer. We rijden dicht langs de kust en ineens kunnen de wolken het niet meer houden. Het begint behoorlijk te regenen. Niet zo’n ramp we rijden nu toch…..alles wat nu valt hebben we dadelijk niet meer.

Als we zo ongeveer bij Julian Bay zijn schijnt de zon weer volop. We stoppen even bij een tankstation en drinken wat in het zonnetje.

Vervolgens komen we op de camping aan en kunnen we nog zo’n anderhalf uur in de zon zitten. Heerlijk even lezen want de boekjes zijn spannend.

Zo rond half zes wordt het weer bewolkt, dus tijd om te koken.
Het is nu rond de klok van 19 uur en het is behoorlijk grijs. Het ziet eruit alsof het nog heel hard gaat regenen, maar het komt nog niet. Volgens het weerbericht is er vanaf morgen weer stralend weer, dus we maken ons geen zorgen voor de dag van morgen.
Vrolijke groet,
Ria en Linda