5 november 

WoW ’s morgens wakker worden tussen de kangoeroes. Zo mooi zicht! Ze hebben het druk met grazen, tikkertje doen en jawel…..het is lente, dus er moet ook voortgeplant worden. Ze zijn alert, want bij een geluid spitsen ze hun oren, even afwachten om vervolgens verder te gaan waar ze gebleven waren.
We zijn net klaar met ontbijten en ze komen zo dichtbij, maar we zitten aan de achterkant via de camper en hebben het fototoestel niet bij de hand. Opstaan dan gaan ze…..balen, maar ja….het is zoals het is.
We rijden vandaag naar de Geikie kloof. Dit is een koraal wat heel lang geleden boven water is geduwd en nu stroomt de rivier daar doorheen. Mooi gebied en we zien de kloof langzaam aan dichterbij komen. Bij het informatiebord staat aangegeven dat het boven de 40 graden is en dus eigenlijk het wandelen wordt afgeraden. Wij hebben wat geleerd de afgelopen jaren en nemen deze wijze raad dus aan. Helaas gaan er geen boten meer de kloof in tijdens het regenseizoen, dus de kloof echt bewonderen gaat gewoon niet.
We rijden daarom verder naar Derby. Dit ligt weer zo’n 250 km verderop. Weinig stopplaatsen deze keer en als er eens eentje is dan is er nauwelijks schaduw. Jammer! 
We arriveren in Derby en zoeken daar een camping op. Ook hier merken we dat het wetseason is. De camping is nauwelijks gevuld. We wandelen het dorpje even in, maar het zweet gutst van ons lijf. En helaas de drinktentjes zijn dicht. Doorlopen naar het uiterste puntje land vinden we te ver met deze warmte en we besluiten terug naar de camping te gaan. We lopen via de supermarkt en kopen daar dan maar die ijskoude cola. 

We vallen in onze stoel en genieten van de wind die waait, de koude cola en een goed boek. Zo is het toch ook goed!

Ook hier geen bootjes die varen….de waterstand is te laag momenteel.
Morgen rijden we door naar Broome en de kans is groot dat we daar wat langer blijven, maar dan moet er wel leven in de brouwerij zijn. Haha…..
Warme groet,
Ria en Linda

4 november 
Hoe goed kunnen we het hebben? Om 5 uur wakker worden met een lucht die rood kleurt van de zon en de eerste vogels die zich laten horen. Het water van het meer staat nog mooi strak. Heerlijk! 

We staan al vrij snel op. Het is nu goed toeven. Eerst lekker douchen….wat kun je toch genieten van weer lekker fris zijn i.p.v. zo bezweet.

Om ons heen zie je eigenlijk iedereen tot leven komen. Mooi toch…..om 20 uur gisterenavond was het bijna overal donker en stil. We leven een ander ritme.
Om half negen waren we dus al weer op weg. Natuurlijk eerst de tank vol en wat een geluk….naast ons een bus van Greyhounds en die hebben WiFi. Kon dus mooi even een berichtje naar huis. Jammer genoeg reed hij eerder aan dan wij, dus lang mocht de pret niet duren.
Door de Kimberley reden we richting Halls Creek. Het is zo mooi hier. Afwisselend landschap en zowel dor als groen. Afgebrand, maar ook de nieuwe blaadjes zichtbaar. De heuvels, maar ook vergezichten. En jawel bijna geen mensen…….hier zochten we naar.
Bij Doon Doon roadhouse even pauzeren. Benen strekken, koude cola drinken en gebruik maken van de wc. Hier hing een thermometer in de schaduw. Het was 10.30 uur en 41 graden. So hé….dat gaat nog wat worden vandaag.
Aangekomen in Halls Creek settelen we ons op een camping. We zitten goed en wel en kijken elkaar aan. Het voelt niet goed…..waarom niet? Niet helemaal duidelijk….maar inmiddels wel geleerd dat gevoel bijna nooit fout zit. Bij aankomst was het niet direct gelukt om met de VISA te betalen, dus dat mochten we later doen. Wat gaan we doen? We kiezen ervoor om te gaan, dus terug naar de receptie en aangeven dat het niet goed voelt. Dat is best moeilijk, maar ja…..onze vakantie! We willen best iets betalen voor het kwartier dat we er hebben gestaan, maar dat hoeft niet. Dus we rijden aan. Het is inmiddels iets voor vier en de Eenzame Planeet gaf aan dat er tussen Halls Creek en Fitzroy Crossing een eenvoudige camping ligt. Moeten we kunnen halen voor het donker. 

Het moet ongeveer op de helft zijn, dus even uittellen waar we echt op moeten gaan letten.
We toeren verder door het mooie landschap. Jawel daar staat het bord. We draaien de weg in en komen op een hek uit. Wat hangt er aan het hek?:”we’re closed sorry”. 

Neeeeee……..dat houdt in dat we door moeten naar Fitzroy Crossing….nog zo’n 150 km en de middag gaat korten. We willen altijd voor het donker binnen zijn en dat is in Australië ook zeker het advies i.v.m. overstekende kangoeroes en ander wild. Chips……dat gaat waarschijnlijk niet lukken.

De zon komt ook steeds lager te staan. We tellen de kilometers af. De laatste 30 kilometer zijn echt in het donker inclusief wegversmallingen. We zijn moe en worden wat stil. Alletwee wel wat gespannen, omdat we geen brokken wilden maken. 
Gelukkig is het eerste bord in het dorp het bord met de camping erop. Aan de camping zit ook een bar en restaurant, dus er is iemand thuis om ons binnen te laten. We zijn zo blij met ons plekkie! Het wordt alleen maar mooier, want voor we goed en wel opgetuigd staan schieten de kangoeroes ons voorbij. Ze zitten te grazen op de grasveldjes en drinken uit de plassen van de sproeiers. Voor jullie jammer dat het donker is, want anders hadden we er een foto van gemaakt. Bij ons staat het plaatje weer in onze geheugens gegrift.
De dag van morgen……we zien het wel…….misschien wel gewoon een rust omdat we nu in één dag de reis van twee dagen hebben gedaan.
Warme groet,
Ria en Linda

3 november 
Heel vroeg in de ochtend werden we al gewekt door de vleermuizen die terug naar hun bomen kwamen. Kakelen als malle die beesten……maar als echte Yuri van Gelders slingerden zij om hun tak om vervolgens weer netjes in standje slaap te hangen.

Vervolgens kwamen de witte papegaaien weer terug en was het stel weer compleet. Het was aangenaam vertoeven buiten. 
Onze stalen ros van energie voorzien en tijd om weer op pad te gaan. Langs de rivier reden we door het nationale park. Mooie bomen en veel koeien langs de kant van de weg. Bij een stoppunt langs de rivier dachten wij krokodillen te gaan spotten, maar die waren vast vissen. Wel zat Skippy de Kangoeroe op ons te wachten. In de schaduw zat hij op zijn gemakje kangoeroe te wezen. 
Bij de overgang van het Noordelijk territorium naar het Westelijk was het controle van de camper. Checken of we fruit, groenten, zaden of honing bij hadden. Dit mag echt de grens niet mee over. We hadden niets, dus we mochten vrij snel door. En zo leefden we de ene minuut op bijna lunchtijd en de volgende minuut ineens op ontbijttijd. We gingen namelijk 1,5 uur terug in de tijd. Zo duurt de vakantie lekker lang.
We kwamen langs meer Argyle. Dit is één van de grootste stuwmeren ter wereld. Maar het lag er mooi bij. Mooie uitzichten en een stuk onder langs het meer geslingerd. Mooi groen….weer eens wat anders dan de afgelopen uren. Toen was het uitzicht over het algemeen dor en droog. Er was ook een camping, maar wij hadden onze koelkast leeg gegeten met het oog op de quarantaine-controle…..dus geen proviand meer in huis.

We reden daarom door naar Kananurra. 
Daar eerst geluncht in de Crazy Mango en een heerlijke watermeloensap op. Dat is zoooooo lekker met warm weer. De lunch maakte ons buikje dik en rond dus vanavond maar een boterham met een gebakken eitje. Ook lekker. Ze hebben hier overigens heerlijk brood wat ze dun kunnen snijden. Geen straf!

Dus na de boodschappen op naar de camping. Mooi aan het meer…..mooi uitzicht wederom met krokodillen zwemmend in de voortuin. 
Het is bloedje heet, dus terwijl we de handwas doen gutst het zweet van ons lijf. Daarna met de voeten even in een emmertje met koud water. Niets mis mee! 

Vervolgens zien we een schitterende zonsondergang en jawel…..Batman met zijn vrienden zijn ook weer van de partij. Deze keer hangen ze niet in de bomen op ons veldje, maar komen ze aan gevlogen en gaan ze de mangoboom in.
Vanavond de boel maar weer open laten staan als we een tukkie doen. Camper dicht is geen optie…..morgen wordt het nog wat warmer. Ze voorspellen 41 graden, dus wat zullen we eens gaan ondernemen? 

Waarschijnlijk een eindje toeren 😀
Warme groet,
Ria en Linda

2 november 
Na een lange nachtrust….we hebben zo’n 11 uur gemaakt waren we lekker vroeg wakker. Wat een rust op de camping…genieten van de vogels en een kangoeroe die voorbij hopt. Heerlijk!
Omdat we zo op ons gemak doen zijn we toch niet al te vroeg weg. In Katherine drinken we een cappuccino en wikken en wegen of we in Katherine nog iets zullen ondernemen. De canyon hebben we al gezien evenals het museum en de school of air. De grotten hebben we de vorige keer niet gedaan, maar we besluiten ze deze keer ook te laten liggen.

We doen onze boodschappen en gaan op weg naar het Westen.
We zien vele magere koeien langs de kant van de weg staan grazen. Hier en daar zien we roofvogels in de lucht cirkelen, dus zij zullen vast een dood beest zien wat wij niet zien. Stukken bos zijn weer afgebrand, maar we zien ook stukken die behoorlijk nat zijn. We rijden over een weg die ook onder water kan staan met een diepste punt van 140 cm……nog niet voor te stellen.
We rijden door een nationaal park en er duiken wat rotsen op….mooi hoor. Echter is het 37 graden en passen we een eindje wandelen op dit tijdstip.

Bij een roadhouse verlaten we onze stalen ros even om daarna het laatste stukje te doen. We komen aan in Timber Creek. Jawel 1 benzinepomp met camping en daarnaast een politiebureau. Groot dorp….hahah….maar goed meer hebben we niet nodig.

Als we op ons plekkie staan, zien we bomen vol met vleermuizen. Ze hangen relaxed, maar wat zullen zij vanavond gaan doen? Veel witte papegaaien zitten op het gras wat gesproeid wordt. Mooi gezicht. Onze voeten staan in op een mat van blaadjes…..lijkt wel herfst. 
Morgen zullen we richting Kununurra gaan en wisselen we dus weer van tijd. We hebben ook gezien op de kaart dat we dan controle zullen krijgen op fruit en vlees. Dus vanavond zorgen dat we het meeste op hebben, want anders gooien ze het weg….. zou een beetje jammer zijn.
Terwijl Linda zit te schrijven is Ria even een biertje halen bij de bar. Nou ja, even……het duurde en duurde….wat is de moraal van het verhaal? Altijd eerst zeggen dat je je bier mee wil nemen. Biertje was nu open getrokken en mocht dus niet meer mee naar buiten. Verplicht daar op drinken….maar Ria is natuurlijk sociaal en raakt aan de praat met een aantal mannen in de bar. Die moesten ook wel lachen om het voorval. Na wat gebuurt te hebben kreeg Ria een biertje mee van één van die mannen om de pijn te verzachten. Ach weer een ervaring rijker. 
Warme groet,
Ria en Linda

1 november 

Vandaag verlaten we Darwin. Bij Palmerston doen we de boodschappen. We weten namelijk nog niet wat onze eindbestemming gaat worden vandaag. Dus handig om het avondeten vast te hebben en de nodige liters water. Dus met ruim 20 liter water kunnen we wel op pad. Nog even de geldautomaat leegmaken en dan gaan we verder.
Via de Stuart Highway zakken we af. Er komen herinneren boven van 2 jaar geleden. Toen zijn we van Darwin naar Kakadu gegaan, dus als we die afslag tegen komen gaan we even terug in de tijd.
We besluiten Litchfield ook rechts te laten liggen. Daar zijn we de vorige keer ook geweest en we willen liever langer stil staan bij de nieuwe dingen die op ons pad komen.

We zijn nog niet zo heel lang op pad toen een roadtrain ons tegemoet kwam en een steentje op onze ruit liet schieten. Balen….sterretje in de ruit. Het zit rechts onderin en trekt nog niet gelijk door de ruit en daarom rijden we door. We zijn verzekerd om een keer een ruit te laten vervangen en we verwachten nog wel mee roadtrains. 

De weg is best saai en we krijgen een enorme regenbui op onze dak. 

Bij een roadhouse rustten we even. De benen strekken en een bak koffie drinken. We rijden daarna via Pine Creek, een historisch dorp, door naar Katherine. Twee jaar geleden gingen we hier vandaan naar Alice Springs, maar nu nemen we hier de afslag naar het Westen.
Voor vandaag is het mooi geweest. We kloppen bij een camping aan om te overnachten. Mooie plekken en zuiver sanitair. Het is er niet druk, maar de regentijd begint hier, dus gasten zijn op één hand te tellen.
Morgen…..we zien wel…..we moeten nog in de boeken duiken…..we hebben geen plan, dus wie weet wat er morgen op ons af komt.
Warme groet,
Ria en Linda 

31 oktober
We zijn al vroeg geland in Darwin en besluiten daarom op het vliegveld een bak koffie te nemen en een ontbijtje. Hier zitten we veilig. We weten wel waar we later moeten zijn, maar dat is nog niet open. We lummelen wat, tanden poetsen, opfrissen en mensen kijken. Buiten nog even lekker gezeten. Rond de klok van 8 uur was het al 30 graden. Dat belooft wat. 
Tegen achten hebben we de taxi naar het verhuurbedrijf van de camper genomen. We werden geholpen door een vriendelijke dame, maar al snel kwamen we erachter dat haar gegevens niet overeen kwamen met de onze.

Volgens haar was er niet betaald voor het zogenaamde valuepack. Wij wisten zeker van wel, maar ja hoe bewijs je dat. Zij bleef vriendelijk en wij ook….. ineens een idee…..in de mailbox zat nog mail van het reisbureau. Jawel….in het Nederlands natuurlijk, maar wel zichtbaar. Foto werd gemaakt van de bevestiging en doorgestuurd naar hun hoofdbureau. Daar zou iemand zitten die Nederlands kon lezen. Na een tijdje kwam het seintje…..er was betaald, maar er was een verwerkingsfout ….. nou het maakt ons niet uit wij hadden tijd om vol te houden 😉
Na de uitleg over Jolly Jumper, onze stalen ros, zijn we naar Darwin gereden. Supermarkt was nog te vinden waar deze twee jaar geleden ook te vinden was. Boodschapjes inladen en nog even wandelen door Darwin. Ehm….Darwin is niet zo spannend en daarom op tijd naar een camping op zoek gegaan. 

We waren het er snel over eens dat we niet ver zouden gaan. We voelen toch wel dat we gebroken nachten hebben gehad. We moeten nog wennen aan de warmte, dus op de plaats rust vandaag.
We vinden een plekje niet ver buiten Darwin en dat is goed voor vandaag. We doen een powernap en worden met honger wakker. We willen snel terug in het ritme, dus een soepje is okay, maar niet meer. Veel water drinken moeten we ook weer snel oppakken.
Wat we morgen gaan ondernemen weten we nog niet. Ligt een beetje aan hoe we wakker worden.
No worries!
Ria en Linda

Na een goed diner in hotel mama werden we weggebracht door Guido en Laura. Altijd gezellig! 
Helaas begonnen we al met vertraging, maar ja we hebben vakantie! 

Een enorm vliegtuig van de Emiraten bracht ons eerst naar Dubai, waar we een korte overstaptijd hadden. Maar niet onmogelijk! 

In Dubai wederom vertraging, want er zat een zieke passagier in het vliegtuig en die moest eruit. Nu werd het spannender. Een uur overstaptijd in Singapore en nog geen boardingpas. Dat was dus even gymnastieken over het vliegveld. Maar ook deze uitdaging is gelukt!

Met een klein vliegtuigje zijn we naar Darwin gevolgen. In ruim 4 uur waren we in Darwin. Nu begint het echt.

We zijn wel moe, want je maakt alleen maar hazenslaapjes, maar als we dadelijk de camper hebben zoeken we een plekje en morgen begint het pas echt.

We willen geen brokken maken, dus rustig aan maar.
Voordeel van heel vroeg aankomen is dat het nog niet druk is bij de douane. Helaas vindt het systeem hier onze nieuwe paspoorten scannen lastig, dus we moesten uit de rij en apart gescand worden. Acht stelt niets voor als je wel eens tv kijkt over de douane hier. Dus ook hier mopperen we niet.
Starten met koffie en ontbijt, want het is pas 6 uur. Op het vliegveld zitten we goed. Kunnen even thuisfront appen dat alles okay is.

Nu is het bijna tijd om de camper te gaan zoeken. Leuk leuk! 

Het is natuurlijk de vraag wanneer we weer WiFi hebben, maar laten we maar uit gaan van het principe: geen nieuws is goed nieuws!
No worries! 
Ria en Linda 

Weer terug thuis na twee goede vluchten!

De vluchten sloten mooi op elkaar aan en we hadden nauwelijks turbulentie. We hadden alleen file van Schiphol naar Engelen, maar we zaten droog en waren in goed gezelschap.

Lekker gegeten in Hotel Mama en vervolgens naar huis met de bagage. Nog een wasje aanzetten voordat we lekker in ons eigen bed kropen. Zaterdag zijn we Nietzsche op gaan halen. Toch weer fijn dat hij thuis is!

In het weekeinde boodschappen doen, zodat de voorraad weer aangevuld is en we weer toe kunnen werken aan de (lange) werkperiode. Hopen dat de foto’s weer mooi zijn geworden!

Lieve groet en hopelijk volgen jullie ons volgend jaar weer,

Ria en Linda