9 december laatste dag Pretoria

De zon scheen weer volop, dus we gaan genieten van die warmte! Op naar de botanische tuin. Het was gisteren zo goed toeven daar. Rustig plekje om te lezen en we hadden nog wat te drinken in onze voorraad…..wie doet ons wat?!

De biologische klok werkt goed hier, dus tegen de tijd dat we honger krijgen, zoeken we weer een winkelcentrum op.

We delen een lunchgerecht en een muffin, zodat we van beide het goede hebben.

We slenterden nog wat langs de winkels, maar konden de Randen niet meer laten rollen. Op naar het guesthouse waar ze een fantastische tuin hebben en ijskoud drinken. We vermaken ons daar wel.

Vanavond mochten we nog een keer naar het grillrestaurant. Heerlijke steaks hebben ze daar…..genieten. Vandaag had elke ober een scoutinglid naast hem. Zij hielpen mee met serveren en tafels afruimen. Mooie ervaring voor jong en oud. Ook zo’n moment om terug te kijken op de vakantie. Weet je nog….en dat was vreselijk, maar dat was geweldig…..tja….het was weer waanzinnig! Botswana was echt te gek! Een aanrader!

Vanavond konden we inchecken, dus dat hebben we maar gedaan. Het moet toch….nu konden we nog stoelen kiezen. We zijn tegenwoordig echt meer van het gangpad, zodat we makkelijker in en uit kunnen……

Tja……morgen nog een volle dag genieten, want we vliegen pas in de nacht van donderdag op vrijdag. Het zal wel een lange dag worden, maar volgens het weerbericht HEEL de dag zon!

Zonnige groet, Ria en Linda

8 december Dag 2 in Pretoria

Deze ochtend was een mooie ochtend om eens naar de botanische tuin te gaan. Het was nog niet te warm en tegen de tijd dat de temperatuur toeneemt kunnen we lekker in de schaduw een boekje lezen.

TomTom wees ons weer de weg en aangezien hij steeds de snelste weg neemt zien we echt Pretoria in alle opzichten. Straten waar je normaal niet door zou rijden en ook niet uitgevonden zou krijgen. Leuk!

Heerlijk die rust die er heerst in zo’n tuin midden in de stad en geen idee hier meer van.

We hebben een deel van de Dassietrail gelopen, maar de temperatuur nam snel toe. We hebben een aantal Dassies gezien (dood en levend) en hebben de trail ingekort.

Tijd om wat te gaan drinken in het theehuis in de tuin. Gemiddelde leeftijd was ongeveer 75 jaar in het theehuis…..maar het was er goed toeven.

Vervolgens hebben we een schaduwplekje opgezocht om te lezen. In deze rust lezen we zo weer een aantal hoofdstukken weg.

Uiteindelijk vonden we het dan toch maar weer eens tijd om wat te gaan drinken en daar leende een winkelcentrum zich prima voor. Even mensen kijken en vochtgehalte weer op peil brengen.

Tegen vier uur zou het weer gaan onweren en regenen, dus wij dachten dat het handig was om de rest van de middag in de tuin van het guesthouse door te brengen. De regen is niet meer gekomen en we hebben dus nog van de zon kunnen genieten.

Nog een keertje Skypen met hotel mama, maar naar een aantal minuten werd de verbinding traag, dus kletsen we vrijdag maar verder bij.

Vanavond na het eten toen we terugkwamen bij het guesthouse stonden twee meiden te stunten met de auto op de parkeerplaats. Ze hadden hem inmiddels zo dichtbij een andere auto staan dat ze niet meer voor of achteruit durfden. Één van de meiden kwam direct vragen of wij hen konden helpen. Na 5 weken zo’n grote auto gereden te hebben draait Ria haar hand nergens meer voor om. Ze reed de auto van de andere auto af en reed hem de poort uit. Lyrisch waren ze….zo’n goede chauffeur…..ze konden nu de hort op.

Op onze kamer hebben we de koeltas maar weer eens gevuld met alles wat we overgehouden hebben deze weken. Iemand kan er weer blij meegemaakt worden. Het is wel minder dan vorig jaar, maar ja…..de gedachten is er niet minder om.

Zonnige groet, Ria en Linda

7 december Pretoria

Jeetjemineetje wat zag het ontbijt er goed uit hier. Keuze genoeg! Lekkere koffie, thee en diverse sappen. Het was ook schitterend weer, dus we zijn lekker op pad gegaan. We wisten nog van de vorige keer dat bij het regeringsgebouw een schitterende grote tuin lag. We wilden toch ook het enorme grote beeld van Mandela gaan bekijken, dus mooi twee vliegen in één klap. Schitterend beeld, maar we moeten altijd geduld hebben om een beeld zonder allerlei onbekende mensen op de foto te krijgen, maar het is gelukt!

Daarna een bankje gezocht in de schaduw en daar lekker zitten lezen tot half twaalf. Tijd om weer eens wat te gaan drinken. We zochten een Mug&Beans op en brachten daar wat tijd door. De tuin van het guesthouse was vanmiddag een goede plaats om te verblijven. Met een ijskoude cola en ons boekje kunnen we de hele wereld aan. Het begint wel door te dringen dat we aan het aftellen zijn, maar we verdringen vlug die gedachte.

Tijdens het eten vanavond zagen we dat het begon te waaien, donkere wolken samenpakten en het flink begon te weerlichten. Het ging snel en de onweersbui was flink. Het begon ook enorm te regenen. Terug aangekomen bij het guesthouse was het pand al weer verlaten. Katherina, de hond, lag onder het afdak. Ze moest niet zoveel hebben van dit weer. We hadden de neiging om haar binnen te laten, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn. Vannacht bewaakt Katherina de buitenboel en wij de binnenboel. Ach samen komen we er wel. 😉

Wat gaan we morgen doen? Ach we zien wel……we hebben geen moetjes….

Zonnige groet, Ria en Linda

6 december de reis naar Pretoria

We wilden deze ochtend zo graag uitslapen, maar ja dat gaat natuurlijk niet. Toch op ons gemak gedaan. Een goed ontbijt gehad en dat is toch een mooi begin van de dag. We hebben gisterenavond onze slaapplaats in Pretoria online vastgelegd. We wilden de laatste dagen goed slapen, relaxen en zeker niet hoeven zoeken. Dit guesthouse zag er goed uit en had goede recensies, dus de gok genomen. Deze ochtend werden we door hen gebeld met de vraag hoe laat we dachten in te checken. Doe maar 14 uur, zeiden we.

Het is namelijk nog wel een eindje rijden en we wilden nog even langs “Gods window” rijden. De vorige keer toen we in deze omgeving waren was het zo mistig dat we niets konden zien door het raam.

Door de bergen richting Blyde canyon en hoe hoger we kwamen hoe meer wolken, maar we bleven hoop houden. Even een tussenstop in Graskop om wat te eten en drinken…..het is wel even wat luxer dan de afgelopen weken, maar dat mag (vinden we zelf).

We hadden geluk geen mist bij het raam van God, dus we konden genieten van het uitzicht.

Inmiddels was het half twaalf geworden, dus misschien moeten we nu dan TomTom maar vragen hoe we het snelst in Pretoria komen. Oeps……TomTom vindt dat we er nog bijna 5 uur over gaan doen. Niet grappig! We sturen het guesthouse een sms’je op hoop van zegen.

Door de bergen slingeren we richting Pretoria. Het is druk op de weg met vrachtverkeer….hebben we geen invloed op, dus we laten het los. Omdat we tolwegen altijd willen vermijden slingeren we om steden heen en mogen we soms een stuk op de snelweg. TomTom omzeilt alle tolstukken. Tegen 16 uur belt het guesthouse op om te vragen of alles wel goed gaat. Tuurlijk, maar het zit wat tegen op de weg……we zijn er zeker tegen 17 uur. Het voordeel van TomTom is dit jaar dat we nu niet hoeven te zoeken naar het guesthouse, maar direct goed rijden. We staan voor de poort van de het huis en denken….okay…..zouden we hier echt moeten zijn. De poort opent en een hele vriendelijke jongeman staat ons op te wachten. Hij legt de gang van zaken uit in het guesthouse en aangekomen op onze kamer worden we helemaal blij. Het ziet er goed uit en we denken hier wel een goede slaapplaats gevonden te hebben.

Vanavond maar wel met de auto naar het grillrestaurant gereden. Het is veilig in deze buurt, zegt de jongeman. Maar alle huizen staan achter enorme hekken en we kennen de weg natuurlijk nog niet hier. Daarnaast is het donker als we terugkomen, dus geen risico’s in de laatste dagen.

Afhankelijk van het weer kijken we nog wat we gaan doen de komende dagen. We willen nog graag naar het Apartheidmuseum in Johannesburg, maar dat kan ook nog op donderdag. We vliegen dan namelijk pas ’s nachts, dus tijd zat die dag.

Vrolijke groet, Ria en Linda

5 december laatste dag Krugerpark

Voor deze ochtend stond de wekker om 4 uur, maar om 3 uur was het tijd voor de nachtelijke wandeling naar het sanitairgebouw. Bij terugkomst viel er af en toe een heel klein druppeltje…..mmmmm alleen de binnentent staat. Het zal toch niet waar zijn dat we toch nog een natpak halen? We denken dat het meevalt en kruipen onze tent terug in. Om 3.30 uur lijkt het toch meer dan we dachten. We besluiten op te staan en alles in te pakken. Over een half uur was de wekker toch gegaan. Als en geoliede machine ruimen we alles op. Alleen de binnentent is toch wat natter geworden, dus leggen we die op de achterbank. Komt later op de dag vast nog goed. We hebben onze luchtbedden in het toiletgebouw gevouwen, zodat het allemaal droog bleef. Goed en wel klaar en toen stopte het met regenen. Ach ja…..om 4.30 uur reden we mooi de poort uit. We zagen de zon opkomen en het steeds meer dag worden. De giraffen en olifanten liepen op hun gemak over de weg. Waanzinnig hoor om hen in deze vroegte te zien.

We kwamen een neushoorn tegen die lekker in de modder lag te dabberen en zich niets aantrok van ons.

Weer wat verder op kwamen de wilde honden aangewandeld. Ze waren met tweeën, maar hadden geen honger. De springbokken liepen in de omgeving, maar werden niet gepakt. De springbokken liepen wel een eindje weg, maar waren echt slachtoffer geweest als de honden hadden gewild.

Weer wat verder hebben we enorm gelachen samen. De bewegwijzering in het park zijn stenen. We reden een steen voorbij en terwijl we er langs reden, vroegen we ons af of we die weg hadden moeten hebben. We stopten om achteruit te rijden, maar we hadden twee auto’s achter ons. Weet je, iedereen let toch op elkaar en als er een auto stopt, wordt er gedacht dat men wild ziet. Dus……die twee auto’s stoppen ook. Kijken, zien niets, rijden langzaam langs ons en kijken nog eens in de kant….zien nog steeds niets….twijfelen en rijden vervolgens door. Ondertussen zien ze ons achteruit rijden en gaan de remlichten nog even aan……en dat allemaal omdat wij terug wilden naar die steen. Hahaha…

Vandaag gewoon genoten van het rijden in het park. We kunnen blijven genieten en de foto’s zullen wel weer TE veel zijn, maar die beesten zij gewoon zo gaaf!

Tegen half drie reden we het park uit. Via Hazyview zijn we naar Sabie gereden en daar is onze stop voor vandaag. We zijn moe….het was een lange dag. Op het terras drinken we nog wat en dan slaat de dip toe. We gaan lekker op ons bed zitten en laten het thuisfront weten waar we zijn aangekomen. Plannen maken voor de laatste dagen. We wilden eigenlijk naar Johannesburg, maar vier nachten nog in misschien wel de gevaarlijkste stad ter wereld trekt ons toch niet zo. Dus we hebben ons gericht op Pretoria.

Vrolijke groet, Ria en Linda

4 december dag 3 in het Krugerpark

Jullie willen vast weten hoe laat de krekels gingen zwijgen…..nou niet…Toen we om 5 uur wakker werden waren zij nog steeds aan het zingen. Het leek zachter, maar mogelijk zijn we er aan gewend inmiddels. We hebben er wel goed op geslapen, want we hebben geen nachtwandeling nodig gehad.

In de vroegte dus in de auto. We hebben en hele tijd zitten kijken bij twee nijlpaarden die uit het water waren. Eentje scharrelden wat rond en de ander lag rustig rond te kijken. Het zijn echt logge beesten en onverstelbaar dat zij zo snel zijn in het water. Ze hebben maar korte pootjes. Maar toen kregen we een demonstratie dat ze op het land ook snel zijn. Twee wilde honden kwamen in hun gebied. Het leek erop dat ze eigenlijk een gewonde soortgenoot wilden pakken, maar Nelly nijlpaard werd boos. Ze ging de wilde honden achterna en deed een partij lelijk. Goh…je zult in een mokoro zitten en voorbij hen willen. Nelly wint dus ook en de wilde honden dropen af. Wie had dat gedacht?

Aangezien we nog wel een stuk moesten rijden vandaag naar camping nummer drie kozen we een stuk voor de geasfalteerde weg tot de zogenaamde S100. Onderweg kwamen we twee leeuwen tegen die zaten te knabbelen aan hun prooi. Nog wel op een afstandje en draaiden met hun prooi steeds meer van de weg af.

In een tussenliggend kamp even koffie gedronken met een stukje taart, want de moeder van Linda is jarig. Aangezien er geen WiFi is sturen we ouderwets maar een sms’je. Als het goed is, lag er ook een kaart op haar deurmat.

Heel de S100 afgereden en geen leeuw te bekennen. Tja dikke pech voor ons. Inmiddels is er heel wat tijd verstreken en we moeten misschien nog wel 100 kilometer rijden voordat we bij ons kamp zijn. Dus de asfaltweg maar. Gelukkig lopen daar de giraffen en zebra’s ook en niet te vergeten de olifanten. Inmiddels schijnt de zon weer volop. Een gedeelte van de ochtend heeft het geregend. Niet heel hard, maar de straat werd nat en hier en daar stond een plas.

En in ene is het daar! Drie leeuwen met een prooi……WoW…..roofvogels erbij, want die lusten ook wel en stukje. Wat zijn die poezen toch machtig mooi. Weer een stukje verder op komen we olifanten tegen met kleintjes en ook Poemba met hele kleine Poembaatjes. Ooooo…..

En hele mooi dag weer! Morgen nog een dagje, maar voor 18.30 uur moeten we het park uit zijn. Dat moet lukken, want we moeten ook nog een slaapplaats zoeken. Waarschijnlijk de laatste nacht kamperen deze vakantie…..tja…..aan al het goede komt een einde. Maar we hebben nog een kleine week, dus jullie horen ons zeker niet mopperen.

Goedlachse groet, Ria en Linda