3 december dag twee in het Krugerpark

Vannacht ging het ene heel hard waaien. Op zich fijn, want de temperatuur was nog steeds hoog. Echter lagen wij alleen met een binnentent…..een tijdje naar de lucht liggen kijken en geconstateerd dat de lucht helder was. We nemen het risico en slapen verder zonder buitentent. Rond 5 uur waren we wakker en het had geen spat geregend. Fijn! We zijn snel in tent opvouwen geworden, dus alles zat zo in de auto. Even douchen en ontbijten doen we bij een waterplas, want dan kunnen we gelijk dieren kijken.

Heerlijk om hier te rijden. We zien zoveel dieren en mooie natuur. We komen nauwelijks mensen tegen. En buffel die lekker ligt te badderen in de rivier. Olifanten die staan te drinken uit een grote watertank. Een gewonde zebra en dat is wel sneu…..we weten dat hij een avondmaal van de leeuw of één van zijn vrienden zal worden. Enorme roofvogels, maar helaas op een te grote afstand voor het fototoestel. Een nijlpaard op de kant van de rivier en dat is bijzonder. Zij liggen eigenlijk altijd in het water. Een kleintje loopt er naast en het lijkt dat de poten van het nijlpaard er raar bij liggen. Zou het gewond zijn? Toen we later terugkwamen was het kleintje er naast gaan liggen.

Toen we bijna bij onze tweede camping waren, dachten we via een zijweg ook wel goed uit te komen. We hadden nog wel tijd, dus we namen de afslag. Yep…..verstandig? Nope…..tenminste niet als je tegen half vier op de camping had willen zijn. Er stonden eigenlijk geen stenen meer met bewegwijzering en toch moeten we met regelmaat een keuze maken links of recht. Eerst kwamen we op een uitkijkpunt uit. Schitterend uitzicht over de rivier, maar doodlopend. Terug….nieuwe keuze…..we komen uit bij een dam. Mooi, maar doodlopend, dus terug. Nieuwe keuze….we rijden langs de rivier en komen olifanten tegen en het nijlpaard waar we net over schreven. Kei mooi, maar doodlopend….terug….we gaan terug naar de hoofdweg en kiezen voor de rechtstreekse weg naar de camping. Het is goed zo.

Op de camping weer plaats zat en we kiezen een plekkie uit. Vrij snel steken we de braai aan, zodat we vandaag in het licht kunnen eten. We eten rumpsteak met rijst en komkommer. Lekker hoor. Vervolgens tentje bouwen en het begint weer enorm te waaien. Het is bewolkt, dus weer overwegingen te maken. We kiezen weer voor alleen de binnentent en het lijkt in tussen tijd helemaal open te trekken. De sterren staan weer te stralen. We worden wel aardig doof van krekels (?) die echt een enorm lawaai maken. Ze begonnen net voor de schemering en eigenlijk hoopten we met het invallen van de donkerte dat ze zouden gaan zwijgen. Het is nu half acht en ze gaan nog steeds te keer. Het is een zo’n schel geluid. Tja…..zouden ze gaan zwijgen in de nacht?

Zonnige groet, Ria en Linda

2 december Krugerpark

Wat een nacht hebben we weer gehad. Het was zo warm in de hut en de airco deed het niet. Er was geen andere hut met airco beschikbaar, volgens de beste man. Tja, wat doe je dan? We hadden al een tijd buiten zitten lezen, maar op een gegeven moment wil je gewoon slapen. We hebben alle ramen open gezet, de klamboe opgehangen en ook de deur open gezet. De huisjes lagen achter een gesloten poort, dus weinig risico. Diegene die het eerst vannacht wakker zou worden zou de deur dicht doen. Alletwee wakker, maar echt geen goed idee om de deur te sluiten. Uiteindelijk hebben we toch wel wat uurtjes geslapen.

Deze ochtend op tijd boodschappen gedaan en voldoende ingeslagen om een aantal dagen Krugerpark te kunnen overleven. Tegen 9.30 uur waren we dan ook bij de poort van Punda Maria. Uitleggen wat we niet gereserveerd hadden, maar toch willen kamperen 3 nachten. Er moest echt wel gekeken worden of er plaats was. Mmmm…. Later bleek en dat wisten we wel dat er plaats genoeg was op de camping. Het is echt op één hand te tellen wie er op de camping staat.

Maar tot een uur of drie lekker getoerd door het park. Olifanten, giraffen, buffels, springbokken, impala’s, nijlpaarden en mooie vogels…..het is zo genieten. Stukken waar wel water staat en stukken waar het echt enorm droog is.

Tegen drie uur waren we op de camping voor de komende nacht. Een late lunch en natuurlijk wat lezen. Zitten kijken hoe een aantal apen een openstaande tent (mensen waren niet thuis) overhoop halen en fruit vinden. Ze zitten lekker te smikkelen. Ze hangen in de tentstokken. Het lijkt echt apenkooien wat ze doen. Voor de bewoners waarschijnlijk straks niet zo grappig.

Tijd om de tent op te zetten. We kiezen weer voor alleen de binnentent. Het is warm genoeg en mochten er druppels vallen dan is de buitentent er zo over heen getrokken.

Vanavond weer eens de braai aan. Gezellig! Rijst koken in één van de gebóuwtjes waar kookpitten staan en een boiler met kokend water. Dwaallichtjes op onze hoofden, zodat we nog wel kunnen zien wat we eten. Het heeft weer wel wat!

Inmiddels is het 20 uur en het is erg donker, maar zo’n mooie sterrenhemel. Dat zijn echt van die dingen die we moeten ervaren, want dit is gewoon niet op de foto te zetten.

Vrolijke groet, Ria en Linda

1 december Botswana bedankt!

Spannend zo’n nacht tussen de dieren! Terwijl we in onze tent lagen, hoorden we de dieren nog in het water. We konden ook genieten van een prachtige sterrenhemel. Maar ja….dan is het eenmaal nacht en dan moet er toch geplast worden. Ehm….stikke donker, dieren niet al te ver weg en de wc is een trappetje op…..in ieder geval samen naar buiten…..gaan we op het toiletgebouw af of wordt het wildplassen?

De rest van de nacht prima geslapen en wakker gemaakt door de opkomende zon. De vogels hadden het prima naar hun zin in het water en maakten lawaai voor heel veel. Dit is heerlijk opstaan zo…..genieten.

Maar dan wordt het toch tijd om weer te gaan rijden. We hebben inmiddels besloten om Botswana te verlaten. We hebben gezien wat we wilden zien….behalve die cheeta’s en luipaarden…..maar ja….die appen geen locatie door.

Langs de Limpopo rijden we via een gravelweg richting de grens. We komen door een groot aantal wildgebieden en kunnen dus volop genieten van zebra’s, springbokken en apen. Als ze hier echt in de regentijd zitten is het een uitdaging om de weg te begaan. Er moet vaak door een rivier(tje) gereden worden en over smalle bruggetjes. Maar alles staat nu droog, dus wij karren gewoon door. Natuurlijk moeten we nog een checkpoint langs voor de mond- en voetziekte. Deze man nam zijn werk serieus. Kei aardig, maar wilde wel even in de koelbox kijken of er geen vlees in zat. Hij moest lachen….want op dat moment zat er alleen drinkwater in. Er wordt veel gedaan tegen stropen. Op een gegeven moment komen we bij een grote poort die heel de weg afsluit. Er staat een militair en vraagt ons een papiertje in te vullen. Kenteken, datum en tijdstip waarop we daar stonden. De instructie daarbij was: inleveren bij de volgende poort. Politie, leger en vrijwilligers patrouilleren op een lang stuk in dit gebied en willen zo het stropen tegen gaan. Na een half uur komen we bij de volgende poort en daar staat ook weer een militair. Hij groette ons en nam het velletje aan en we mochten door. Toch bijzonder!

Na zo’n 140 km hobbelen bobbelen hadden we Sherwood bereikt. Het was nu nog maar een stukje naar Martin’s Drift. We gooiden daar onze tank nog vol, want de benzine in Botswana is goedkoper dan in Zuid Afrika. De grensovergang is niet zo groot en de vraag is altijd weer in welke volgorde je welk loket moet bezoeken. We hebben de kunst afgekeken van twee donkere heren, die daar ook wel weer om moesten lachen. Ze checkten ook nog even of we alles hadden om verder te kunnen.

Botswana waren we nu uit….nu Zuid Afrika nog inkomen. Loket 1 sprak voor zich, maar loket 2 was even een raadsel. Lang wachten op een stempel, maar toen leek dat alles te zijn. Op naar de grensovergang met de auto dan. Een vrolijke Zuid-Afrikaan stond ons te woord en wilde nog wel even onze paspoorten inkijken. Prima! Na een praatje mochten we door.

We zijn richting het Krugerpark gereden. Helemaal naar het park was echt te ver, maar zo ver we konden hebben we gedaan. Kunnen we morgen na de boodschappen het park in. De bedoeling is om daar een paar nachten te blijven. We gaan evan uit dat dit geen probleem gaat zijn en anders stellen we gewoon ons plan weer bij.

Warme groet, Ria en Linda

30 november Tuli Block

Bij de supermarkt broodjes gehaald en sap. Helaas geen bananen….er schijnen fruitvliegjes in Zuid Afrika te zijn, dus komen er geen bananen naar Botswana. Jammer…zij doen het namelijk goed op brood en crackers of evt. zo uit de hand. Plekje gezocht om te ontbijten, zodat we met genoeg energie de weg op konden gaan. We werden nog wel aangehouden door de politie. Het was een controle. Rijbewijs laten zien, remlichten en knipperlichten aanzetten….en weer door.

Mooie weg weer…..groen en wat meer heuvelachtig. Op een gegeven moment werd de weg weer wel slechter. Veel gaten in de weg en soms zijn er stukken die ze aan het repareren zijn…nee logica van hun keuze van wegdek ontgaat ons meestal. Lange tijd is de weg wel geasfalteerd, maar uiteindelijk gingen we over in een schraapweg. Die schraapweg werd uitdeindelijk een weg met zand, stenen en droge rivierbeddingen. Avontuurlijk weer, maar tegen een uur of één hadden we ons doel bereikt. Limpopo River Lodge heeft ook een camping. In Tuli Block moet je eigenlijk altijd reserveren zeggen de boeken, maar ja…jullie kennen ons al langer dan vandaag. We hebben het gewoon geprobeerd. Het is op het moment niet druk….het is immers regentijd en natuurlijk is er plaats voor ons. Schitterend plekje aan het water. De rivier staat erg laag, maar er stroomt wel wat doorheen. Elke plekje heeft een eigen toiletgebouwtje, vuurplaats en braai.

Vanmiddag door de omgeving gereden eerst langs de rivier. Daar lagen een aantal nijlpaarden mooi te zijn. Wat blijven het toch gave beesten! Vervolgens langs (droge) waterplaatsen en langs een uitkijkpunt over een droge waterplaats. We zagen voornamelijk vogels en springbokken, maar in ene was daar weer een olifant. Wapperen met zijn oren en een aanloopje nemen. Hallo….wij doen niets…..toch maar een stukje achteruit. Ongelooflijk dat je zo’n beest niet aan hoort komen. Olifant loopt een stukje door, dus wij dachten ook door te rijden. Olifant draait nog eens om en wappert met zijn oren. Maar we zijn er voorbij dus geen probleem.

Terug op de camping binnententje opgebouwd en toen maar eens gaan koken. Vuurtje gemaakt tegen de wilde dieren als het donker is, want alle wilde beesten hebben schrik voor vuur behalve de neushoorn. Maar die woont hier niet, dachten we 😉

Tegen 19 uur is het echt donker. We zien dus helaas niets meer op de rivier, maar horen de beesten in het water. Het enige licht wat we hebben is het vuur, want lampjes laten we uit. We willen immers geen Mickey’s.

Het is nog te warm om in bed te kruipen, maar samen in het donker van de geluiden genieten is ook erg prettig.

Warme groet, Ria en Linda

29 november Tswapong Hills

Vandaag zijn we maar eens naar de Tswapong Hills gereden. Het eerste stuk van de weg is dezelfde weg die we gereden hebben naar Serowe. Weinig inspirerend, maar we kunnen in vrij korte tijd een grote afstand overbruggen. In Mahalapaya hebben we even koffiepauze en wagen we ons aan de koffie van Wimpy. Schone zaak en eten/drinken was zeker okay. Vervolgens zijn we via Palapaya naar Moremi Village gereden. Hier ligt een mooie canyon en we zouden daar kunnen overnachten, maar toen we daar aankwamen vertelde de mevrouw aan de balie dat er geen stroom was. Het was al sinds gisteren bewolkt en ze halen hun stroom van de zonnepanelen. Mmmmm…..deze nacht moest er eigenlijk wel een airco of ventilator zijn….besloten om dus niet het park in te gaan. Het is overigens wel opvallend dat het in dit gebied veel groener en frisser is dan in de gebieden die we tot op heden gezien hebben. Aangezien de Eenzame Planeet geen informatie geeft over dit gebied halen we onze informatie maar van de kaart van Botswana (tracks4Africa). We gokten op Selebi Phikwe en prijs! We zagen een Lodge met daarbij een Spur restaurant. Daar hebben ze lekkere steaks, weten we nog. Ria gaat, zoals altijd, naar binnen en vraagt of er plaats is in de herberg. Tussen het begin van inschrijven en het ontvangen van de sleutel is 200 Pula van de prijs afgegaan. Altijd leuk! Doordat het heel de dag zo bewolkt is geweest voelt het fris aan. De temperatuur zal nog rond de 33 graden liggen, maar het voelt echt anders. Hemdjes dus uit en T-shirt aan om zonder al te veel kou te gaan eten. De Spur verzorgde nog steeds goede maaltijden, dus de buikjes zijn weer dik en rond.

Wat staat ons vanavond nog te doen? Plan bedenken voor morgen…..komt vast weer goed!

Vrolijke groet, Ria en Linda

28 november een dagje extra in Gaborone

Toch besloten om nog een dag langer in Gaborone te blijven. De weersvoorspelling was voor hier okay.  Dagje bewolking en toch 28 graden…..dat is een dag erg fijn. We hebben hiér een ontbijt bij de kamer, dus vanochtend maar eens kijken in de eetkamer. Het was eigenlijk echt wel lachen al zijn dit soort dingen bijna niet na te vertellen. Er stond koffie, thee, sap, cornflakes e.d. klaar, maar bijvoorbeeld geen yoghurt of melk. Er lag wel brood in de keuken en er stonden eieren. Er zaten al gasten te eten en zij hadden wel brood. Wij eerst maar wat gedronken en gewacht. De andere gasten keken ook nog wel eens om, maar ja….er gebeurde niets. Zou het de bedoeling zijn dat we het zelf gaan doen? Mmmmm wat is wijsheid? Laten we nog even afwachten….en jawel daar kwam een keukenmeisje aan. Tassen vol met melk en die moesten natuurlijk eerst de koelkast in. Uiteindelijk kwam ze aan tafel en bood haar excuses aan voor het langere wachten. De melk was op, dus ze moest eerst melk gaan halen…..geen probleem joh….we hebben de tijd. Geduld is een schone zaak. Vervolgens bakte ze lekkere eitjes voor ons en toastte ze ons brood.

Tegen negenen waren we bij het Gaborone Game Reserve. Een klein wild park tegen de stad aan. Geen leeuwen en cheeta’s, maar wel veel springbokken, apen, zebra’s enz. Het was echt wel leuk en omdat het bewolkt was waren de dieren ook actief. Geen spijt dat we hier naar toe zijn gegaan en dat allemaal voor 30 Pula ( laten we zeggen zo’n 3 euro).

Begin van de middag hadden we alles wel gezien en hebben we een (modern) winkelcentrum opgezocht. Lekker geluncht en wat geshopt en de dag afgesloten met een stuk chocoladetaart en warme of koude chocolademelk. Heerlijk.

Vanmiddag hebben we wat zitten lezen en zitten bedenken wat we morgen gaan doen. We vertrekken in ieder geval hier weer en waarschijnlijk rijden we eerst naar een canyon bij Moremi Village (oosten van Botswana).

Vrolijke groet, Ria en Linda

27 november Gaborone

Vanochtend waren we om 5 uur al wakker. De airco in onze kamer werkte wel, maar volgens ons niet het werk wat hij behoorde te doen. We hadden het voornemen om naar het wildpark hier te gaan en we konden al om 6 uur ontbijten. Dus we waren lekker vroeg uit de veren. Komen we bij het wildpark aan moesten we een permissie van de mijn hebben, want anders mocht je er niet in. Waar we die konden halen….tja….dat moesten we zelf maar uitdokteren. Dit ging ons iets te ver, dus we lieten dit park verder links liggen. Op ons gemak toerden we lekker verder naar het zuiden. Uiteindelijk kwamen we in Gaborone aan. Volgens de boeken is hier weinig te beleven, maar dat zien wij natuurlijk graag zelf. We hebben en Lodge midden in het centrum gevonden en kunnen dus mooi te voet het centrum in. Natuurlijk wel ’s avonds voor het donker binnen, want ér is bijna geen criminaliteit in Botswana…maar hier wordt wel het risico iets hoger. Een winkelcentrum in Botswana is echt niet wat wij gewend zijn in Nederland. Geen winkel aan winkel met alles wat je maar kunt gebruiken (of niet). We zien hoofdzakelijk PEP (Botswaanse Zeeman), de Bata ( die hadden we vroeger ook) en Jet (kledingwinkelketen) en niet te vergeten de Spar, waar we onze dagelijkse boodschappen doen. Terrasjes doen ze echt niet aan, maar daar is het ook geen weer voor 😀

Maar goed we hadden het centrum op ons netvlies, dus konden we even terug naar onze kamer om af te koelen in de airco. Even appen met het thuisfront en toen was het weer etenstijd. Leuk tentje gevonden waar ze uitstekende kip hadden…..mmmmm…. Wat hier wel met regelmaat gebeurd (in Botswana) is dat de stroom even uitvalt. Niemand vindt dit raar. Wat door kan gaan gaat door en anders wachten we gewoon even. We hebben al die tijd nog niemand horen mopperen of in de stress zien raken. Wachten zit bij dit volk wel in de genen.

Tja en nu morgen…..blijven we toch nog even hier en bezoeken we het Gaborone Game Reserve en het nationaal museum of rijden we nog en stukje oostwaarts? Het weer is hier morgen wel aantrekkelijker, maar we slapen er nog nachtje over.

Vrolijke groet, Ria&Linda

26 november een reisdag naar het Zuiden

We waren al vroeg wakker en dat is toch altijd fijn als je alles in wil pakken. Alles afbreken gaat op zich snel, maar kost toch altijd meer tijd dan je denkt. Een lekkere douche nog, want we weten immers nooit waar we terecht komen en dan kun je maar beter schoon vertrokken zijn. Voor de laatste keer een ontbijt hier terwijl de wildebeesten en zijn vrienden water staan te drinken. We nemen er de tijd voor, want ook hiervoor geldt dat we nooit weten of we de rest van de dag op crackers moeten leven.

Uiteindelijk zaten we tegen half tien op de weg. Over de transkalahari reden we naar Kang. Een dorp wat op zich niet veel voorstelt, maar eigenlijk het kruispunt is naar Namibië, verder Botswana in of richting de grens van Zuid Afrika. We besloten daarom ook verder te rijden en namen de route richting Jwaneng. Hier ligt de grootste diamantenmijn ter wereld. Nu is onze verwachting niet zo hoog qua dorp/stad, maar als het goed is kunnen we er in ieder geval tanken en slapen. We zien dan daarna weer wel verder. Dat tanken hebben we toch tussendoor maar gedaan. We kwamen een werkende benzinepomp tegen in de middle of nowhere en we weten ook inmiddels dat je nooit garantie hebt dat de volgende ook werkt.

In de verte doemde de diamantenmijn op. Wat een gevaarte boven de grond, wat zal dat onder de grond zijn. Het dorp is groter dan we de afgelopen tijd hebben meegemaakt. Stoplichten op een kruising….mmmm…okay… We zoeken een Lodge op en nemen daar een standaardkamer. Het is gewoon fijn om een airco of ventilator te hebben in de nacht. Er ligt hier ook een natuurpark in de buurt en mogelijk dat we die morgen maar eens meepakken. Er staat niets over in de boeken, maar dan gaan we gewoon zelf ervaren.

Warme groet, Ria en Linda

25 november laatste dag Ghanzi

Eigenlijk valt er over de dag niet veel te vertellen…..laten we zeggen dat het sleutelwoord relaxen was.

In de avond zijn we terug gegaan naar de Sangemeenschap. Zij toonden ons traditionele dansen. Klappen, zingen en dansen rondom het vuur. Een mooie belevenis. Zij vertellen als het ware op deze manier hun verhaal. Ziek kind, verloren kind, welkom, het zien van een struisvogel of vechten met een bok. Gaaf….we hebben geen spijt dat we gebleven zijn. Het bleef deze nacht warm….het werd niet koeler dan 23 graden. Zo tegen 3.30 uur dartelden de springbokken voorbij en hoorde je allerlei beestjes om de tent heen grazen. Wat een genot!

Vrolijke groet, Ria en Linda

24 november een dagje camping

Vandaag hadden we een vrije dag. Geen activiteiten gepland. Na het ontbijt zijn we in onze stoelen geploft en hebben we ons in onze boeken verdiept. Heerlijk hoor. Alleen de vogels die we horen op de achtergrond.

Tegen lunchtijd moeten we even naar de Spar rijden, zodat we niet omvallen van de honger. Tja zo’n actieve dag vraagt wat energie 😉

Na de lunch zitten we zo weer terug in onze thrillers…..spannend….als we nu vannacht maar kunnen slapen. Alleen op de camping tussen de diertjes en de spanning nog in ons lijf.

Vanavond waagt Ria zich aan de Botswaanse eland hachee. Volgens haar zeggen was het heerlijk. Laten we dat dan naar geloven. Tijdens het eten komt er een kudde van zo’n 40 elanden voor het terras staan grazen. Het blijft waanzinnig! Ze worden afgewisseld door de springbokken. Terwijl de wildebeesten snel water drinken aan de waterplaats en weer weg zijn.

Deze dag was echt super relaxt. We doen morgen nog zo’n dagje rust en ’s avonds gaan we naar het dansen bij de San gemeenschap.

Morgen zullen we dus ook moeten gaan bedenken wat het volgende doel gaat worden. De centrale kalahari kun je niet alleen in d.w.z. het risico op vastzitten is echt te groot. We zijn nu eenmaal geen mensen om met een gids heel de dagen (of dagen) op pad te gaan. Ach de wijsheid komt weer wel!

Relaxte groet, Ria en Linda